Βράδυ Σαββάτου και αντί να είμαι κάπου, σερφάρω στο διαδίκτυο. Από επαγγελματική διαστροφή και μόνο. Για να νομίζω ότι είμαι κάπου, πίνω μια βότκα πορτοκάλι με γενναία δόση φυσικού χυμού. Ξάφνου, βλέπω μια είδηση. Τα μάτια μου γουρλώνουν, πίνω μια γεμάτη ρουφηξιά από το ποτό μου, κοντεύω να πλαντάξω και το οινόπνευμα… εκτοξεύεται από τα ρουθούνια μου, που υπέστησαν μεγέθυνση, προδίδοντας μια επιθετική διάθεση.
Ο τίτλος της είδησης και μόνο μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι: Τέλος στις ιδιωτικές παραλίες των ξενοδοχείων βάζει ο Άρειος Πάγος! Προφανώς και δεν φταίει ο δημοσιογράφος. Ο τίτλος είναι συμβατός βάσει της εγκυκλίου του ανώτατου δικαστηρίου, που καλεί τις κατά τόπους εισαγγελίες να διαφυλάξουν την απρόσκοπτη πρόσβαση στις παραλίες και να σταματήσουν όσους τυχόν έχουν περιορίσει διά της επιχειρηματικής ή άλλης παρουσίασης τους την ελεύθερη πρόσβαση!
Μάλιστα ο δικαστικός λειτουργός υπενθυμίζει ότι ο νομοθέτης από το 1940, έθεσε σε προτεραιότητα την προστασία του αιγιαλού ως «κοινόχρηστο κτήμα»! Θα μπορούσε να είναι ένα προεκλογικό ανέκδοτο, ένα χωρατό- αν δεν ήταν μνημείο υποκρισίας με τη συνέργεια της Πολιτείας, αυτό που συμβαίνει επί δεκαετίες στα κατά τα άλλα δαντελωτά ακρογιάλια μας. «Αιγιαλός και παραλία, μια διαρκής παρανομία», θα ήταν ένας άλλος τίτλος σ’ ένα ρεπορτάζ αποδόμησης της εγκυκλίου του Αρείου Πάγου.
Πριν μερικά χρόνια ένας απόστρατος πια εισαγγελέας θέλησε να ξηλώσει τις αυθαιρεσίες στο παραλιακό μέτωπο. Πήρε τις μπουλντόζες και πήγε σε κάποια σημεία, τα πιο ανώδυνα σε επίπεδο αντιδράσεων, και όντως ξήλωσε κάποια παραπήγματα.
Γνώριζε όμως και αυτός ότι έπιασε το μικρό ψάρι, τη μαρίδα. Έχοντας φτάσει πολύ κοντά σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο, τμήμα του οποίου είναι χτισμένο πάνω σε αρχαιολογικό χώρο, είπε φωναχτά την επιθυμία του ότι πρέπει να προχωρήσει και να πράξει τα δέοντα. «Κύριε εισαγγελέα, μήπως να το ξανασκεφτείτε; Ο ιδιοκτήτης θέλει στην καθισιά του δύο υπουργούς!» τον ενημέρωσε καλοπροαίρετα αυτοδιοικητικός της περιοχής.
Δεν ξέρω αν ο εισαγγελέας αποδέχτηκε τη φιλική συμβουλή του παράγοντα ή αν τις σκέψεις του τις πήρε το θαλασσινό αγέρι και τις πήγε μακριά στα πέρα μέρη… Το μόνο που ξέρω είναι ότι το ξενοδοχείο, που συνεχίζει μέχρι και σήμερα να φιλοξενεί υπουργούς, είναι στη θέση του και η παραλία μπροστά του, οριοθετημένη δική του, καταδική του. Έχει καναπέδες με ομπρέλες και τούλι για την απόλαυση των πελατών του και σεκιούριτι στις δύο πλευρές της παραλίας για να μην μπορούν να εισβάλουν οι γηγενείς και οι αγενείς!
Μερικές δεκάδες χιλιόμετρα ανατολικότερα συναντά κανείς τη μαγευτική Ελούντα και την άλλοτε αξιολάτρευτη Πλάκα. Από την έξοδο της Ελούντας μέχρι το ψαροχώρι απέναντι της Σπιναλόγκας έχουν συντελεστεί και οι περισσότερες παρανομίες σε ό,τι αφορά καταπατήσεις αιγιαλού και παραλίας. Μέχρι πριν μερικά χρόνια κολυμπούσαμε και βρίσκαμε δροσιά κάτω από τα ελαιόδεντρα, στα 3 μέτρα από τη θάλασσα.
Τώρα το real estate και τα ρωσικά κεφάλαια ξερίζωσαν τις ελιές και “φύτεψαν” πολυτελείς βίλες, καθιστώντας την παραλία μας όχι μόνο απρόσιτη μα και αθέατη! Στο χιλιόμετρο στήθηκε μια μεγάλη επένδυση με αμφιβόλου προελεύσεως κεφάλαια, κάνοντας έξωση στους λουόμενους, με ισχυρές περιφράξεις βόρεια και νότια της ξενοδοχειακής μονάδας, που αδειοδοτήθηκε με τις ευλογίες της οικείας Μητρόπολης.
Κατά τα άλλα, ήταν γραφικός και ρατσιστής ο αλήστου μνήμης υποψήφιος από το μεθοριακό δήμο της Λεύκης στα νότια παράλια της Σητείας, που ήθελε να περιφράξει την ακτογραμμή των διοικητικών ορίων του με τσιμπιδότελα (!), για να αποκλείσει την πρόσβαση στους μετανάστες που έβγαιναν καραβιές καραβιές εκείνη την εποχή!
Οι περιπτώσεις των καταπατήσεων, των αυθαιρεσιών και των ανομιών σε ολόκληρη την Κρήτη είναι πολλές εκατοντάδες. Λιγότερα αλλά σε κάθε περίπτωση εκατοντάδες -και σίγουρα μια καλή αρχή- είναι τα πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής που έχει δρομολογήσει η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, σε μια προσπάθεια να μπει μια τάξη σε αιγιαλό και παραλία.
Τουλάχιστον τρεις φορές έχει ανασταλεί η εκτέλεσή τους (καίτοι έχει επιλεγεί ο εργολάβος) και μάλιστα με Κοινή Υπουργική Απόφαση, για να μην πληγεί-λέει- ο τουρισμός μας. Και τώρα έρχεται ο Άρειος Πάγος να μας πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες! Πού πας ρε (εισαγγελέα) Καραμήτρο; Την υπουργάρα τη ρώτησες;