Τι είναι ο πολιτικός μας
και δεν θα έχει μια βίλα;
Ελβετός ή Γερμανός;
Είχατε κι εσείς συγγενείς και φίλους που σας έδιναν συμβουλές επιτυχίας; Τον θυμάμαι ακόμη να μου λέει «παιδί μου τα κλειδιά είναι που μετράνε στη ζωή! Όσο περισσότερα έχεις τόσο σε υπολογίζουν»!
Να ‘χεις δηλαδή ακίνητα για να σε σέβεται η κοινωνία! Να συζητάει για σένα ο κόσμος. Να ξέρει ότι έχεις κάνει περιουσία και άρα το πας καλά. Μέχρι και… μαζί σου μπορείς να τα πάρεις! Αθρώποι Γιώργη μου, αθρώποι… Όπως λέγανε για κάποιον συντοπίτη μας κάποτε πως η μόνη δουλειά που είχε, από κάποια στιγμή και μετά, ήταν να έχει ένα γραφειάκι στο κέντρο του Ηρακλείου και να εισπράττει ενοίκια!
Ναι, εκεί είναι το μυστικό! «Το πνεύμα ιδιοκτησίας διπλασιάζει τη δύναμη του ανθρώπου» που θα έλεγε και ο Βολταίρος, αν και δεν περιέγραφε ακριβώς τη δύναμη του καπιταλισμού έναντι του κομμουνισμού- εκεί η αποτυχία του συστήματος έχει να κάνει προφανώς με το ότι «ο κομμουνισμός δεν έπιασε επειδή στους ανθρώπους αρέσει να τους ανήκουν πράγματα».
Όλα αυτά τα γνωρίζουν καλά οι πολιτικοί μας. Και ακολουθούν τις παραδόσεις, τα πατροπαράδοτα έθιμα. Ένα, δύο δεκάδες… κεραμίδια στο κεφάλι μας. Τι θέλω να πω και πού να καταλήξω; Μα, είναι απλό. Οι πολιτικοί μας μπορεί να είναι δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, τα πάντα, αλλά βλάκες δεν είναι, όπως λέγαμε και γι’ αυτούς που ανήκουν στο ΚΚΕ! Ιδιοκτησίες μεγάλες, περιουσίες αμύθητες, πόθεν έσχες θολό, αλλά καλιμέντο, όχι ψευτιές!
Και πώς να μιλήσεις στον λαό εάν δεν ξέρεις από αυτά; Κάθε πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει τουλάχιστον μια βίλα! Ή μερικές βίλες τέλος πάντων. Και δεν έχει σημασία, είπαμε, πού ανήκει. Σήμερα στη ΝΔ, αύριο στον ΣΥΡΙΖΑ, χθες στο ΠΑΣΟΚ. Εκεί όλοι εδώ που τα λέμε…
Είτε δεξιός είσαι και… ύποπτος πλουτισμού (για μεγάλη ακίνητη περιουσία), είτε αριστερός και υπεράνω πάσης υποψίας (για πολλά σπίτια) πρέπει να δείξεις ότι είσαι άνθρωπος του κουμάντου, ότι ξέρεις τις βασικές αρχές της οικονομίας – δηλαδή κανένας και ποτέ δεν ζημιώθηκε αγοράζοντας γη, σπίτια και βίλες!
Κάπως έτσι πολλαπλασιάζεται και η δύναμη του πολιτικού. Ποιος σήμερα θυμάται τον Νικόλαο Πλαστήρα που πέθανε στην ψάθα, ποιος μνημονεύει εκείνους τους λίγους πολιτικούς που δεν άφησαν μια πέτρα πάνω στην άλλη; Ενώ όσοι ξέρουν και αποταμιεύουν είναι το λαϊκό πρότυπο. Ο Άκης, ο Μήτσος, ο Πέτρος που μας ξεβλάχεψε. Ο πλούτος και η καλή ζωή προσθέτει στη δυναμική τους.
Προφανώς. Αφού αυτά είναι όμως τα λαϊκά πρότυπα σήμερα γιατί είναι τόσο τοξικό το κλίμα ενώ απέχουμε μόλις 50 μέρες πριν τις εκλογές; Μήπως υπερβάλλουν; Τι είναι αυτή η διαμάχη; Μοιάζει περισσότερο με θέατρο. Είναι δε τόσο υποκριτικό αυτό που γίνεται με τις… βίλες και τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει που λες «δεν μπορεί, μας δουλεύουν»!
Έχει ο ένας βίλα στην Πάρο κι ο άλλος στην Τήνο; Έχει ο δεξιός το μισό τετράγωνο στην καλύτερη περιοχή κι ο αριστερός τα 20 σπίτια σε βραχυχρόνια μίσθωση; Πού είναι το παράξενο;
Πού είναι το κακό; Δεν έχει ο Έλληνας την ανάγκη να μείνει σε ένα ιδιόκτητο σπίτι, να έχει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του; Ε, τι είναι ο πολιτικός; Δεν είναι ένας από μας; Είναι μήπως Ελβετός; Γερμανός; (Ξέρετε ότι στις δυο πλούσιες χώρες της Ευρώπης πάνω από τους μισούς κατοίκους μένουν στο ενοίκιο; Αλλά θα μου πείτε, τι ξέρουν αυτοί…).
Δεν αντιλαμβάνομαι λοιπόν αυτή την τοξικότητα που έχει δηλητηριάσει τον φανταστικό πολιτικό μας κόσμο. Να ανησυχούμε εμείς που… δεν ακούγαμε τους έμπειρους να έχουμε «κλειδιά» ναι. Να ανησυχούν όμως κι αυτοί; Εάν δεν έχουν όλοι αυτοί βίλες και ιδιοκτησίες, ποιοι θα τις έχουν; Ας ηρεμήσουν όλοι κι ας μιλήσουν απλώς για φράκτες και Μιθριδάτες. Εάν πάλι δεν συμφωνούν, ας βγάλουν τις…βίλες τους- όχι όπως τις εννοούν στην Κύπρο- να τις μετρήσουν!