…Που άλλαξε άρδην την γραφική εικόνα που έφερε από το προαιώνιο ιστορικό παρελθόν της
Κάθε πλάκα της, αντανακλά την ασχήμια μιας κατασκευής που δεν αγάπησε η πόλη. Ψυχρή, σκληρή και άφιλη με τα πελώρια άχαρα φωτιστικά της να καραδοκούν σα μόνιμη απειλή πάνω από τα κεφάλια των περαστικών, εισέπραξε από την αρχή τη γενικευμένη κοινωνική απαξίωση. Μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, σε σχέση με το πλαίσιο τους, τους όρους και τους κανόνες που πρέπει να αλλάξει η πλατεία Ελευθερίας αλλά στο τέλος της μέρας κοινός τόπος είναι, ότι η εικόνα αυτού του δημόσιου χώρου πρέπει να αλλάξει. Όχι να συντηρηθεί ή να αποκατασταθεί, αλλά να αλλάξει μορφή.
Η σημερινή εικόνα της πλατείας Ελευθερίας δεν ικανοποιεί κανένα. Δεν αγαπήθηκε ποτέ από την πόλη και ούτε αυτό πρόκειται να συμβεί όσο παραμείνει σε αυτή την κατάσταση. Μένει να αποδειχτεί εάν ο δημόσιος διάλογος που άρχισε μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, αντανακλά πραγματικές πολιτικές προθέσεις να αλλάξει η λειτουργική και αισθητική μορφή της πλατείας ή αν το εγχείρημα αυτό, προστίθεται στο γνώριμο πολιτικό εθισμό των δημοτικών αρχών του παρελθόντος που μας παραμύθιαζαν για αλλαγές χωρίς αντίκρισμα. Το βέβαιο είναι ότι σε αυτή την πόλη πρέπει να ανοίξουν και άλλα κεφάλαια. Όπως για παράδειγμα αυτό της διαμόρφωσης της κεντρικής αγοράς της πόλης.
Η οδός 1866 -ένα ξεχωριστό τμήμα του ιστορικού ιστού της παλιάς πόλης- έμελλε να καταπλακωθεί μέσα στο ψυχρό μάρμαρο, στο όνομα της «ανάπλασης» που άλλαξε άρδην τη γραφική εικόνα που έφερε από το προαιώνιο ιστορικό παρελθόν της.
Μιας «ανάπλασης» που ήρθε να επισφραγίσει μιά αλλότρια προσέγγιση που θεμελιώθηκε στην πόλη, σε ότι αφορά στη διαμόρφωση του δημόσιου χώρου όχι μόνο σε σχέση με την εμμονική χρήση του μαρμάρου, αλλά κυρίως σε σχέση με την επανάληψη λαθών που εξακολουθούν να μας βασανίζουν, να μας εκθέτουν, αλλά και να μας προσβάλλουν για τις αντοχές που δείχνουμε στη στρέβλωση και την ασχήμια.
Μιας «ανάπλασης» που στερεί τη δυνατότητα πρόσβασης στα ΑΜΕΑ στα καταστήματα, διότι δεν μπορούν να ανέβουν με το αναπηρικό καρότσι τα πεζοδρόμια που διαμόρφωσε ο Δήμος.
Μιας «ανάπλασης» που θεμελίωσε συνθήκες ώστε σε παράπλευρες οδούς της κεντρικής αγοράς οι στύλοι της ΔΕΗ να περνούν επάνω από ράμπες τυφλών.
Μιας «ανάπλασης» που αναγκάζει ανθρώπους με κινητικά προβλήματα να βάζουν χρήματα από το πενιχρό εισόδημα τους για να μπορέσουν να αποκαταστήσουν προβλήματα πρόσβασης στα πεζοδρόμια της περιοχής, αλλά και στις ράμπες που ακόμα και αυτές δυσχεραίνουν την πρόσβαση καθώς διατηρούν υψομετρική διαφορά από το έδαφος και λειτουργούν σαν σκαλοπάτι…
Μιας «ανάπλασης» αφόρητα υποκριτικής ως προς το αποτέλεσμα, και αβάσταχτα τυραννικής ως προς τις παρενέργειες της στους πολίτες, που επιτέλους… δε θέλουν άλλο μάρμαρο…