«πλειοψηφικά οι μιντιακές αναλύσεις,
γίνονται με στερεοτυπική μονόστροφη
προπαγανδιστική προσέγγιση»
Αυτόν τον Μάρτη που έχει όλα τα χαρακτηριστικά που του αποδίδουν – γδάρτης, παλουκοκαύτης, δίγνωμος-, οι ζωές μας οδηγούνται μοιραία σε μια νέα ιστορική εποχή που χτίζεται με βόμβες και ανείπωτες ανθρώπινες τραγωδίες, με φόντο τη σφοδρή σύγκρουση γεωπολιτικών συμφερόντων. Στην εμπόλεμη περιδίνηση αυτή σύρεται δυστυχώς και η χώρα μας, χωρίς καμία προοπτική να λύσει κάποιο από τα δικά της προβλήματά, παρά μόνο να δημιουργήσει νέα. Στο δυστοπικό αυτό περιβάλλον, αν κάτι έχει περίτρανα αποδειχτεί είναι η απώλεια της νηφαλιότητας, σε μια διεξοδική βαθύτερη ανάλυση των γεγονότων.
Σε ένα σημαντικό μέρος τους οι μιντιακές αναλύσεις, γίνονται μέσα από τη στερεοτυπική μονόστροφη προπαγανδιστική προσέγγιση, σε ότι αφορά στο ρόλο «του καλού, του κακού και του άσχημου» με αγαπημένη κατευθυνόμενη επιλογή, το δεύτερο και το τρίτο επίθετο, να αφορά αποκλειστικά στο ίδιο πολιτικό πρόσωπο. Αυτή η χειραγωγική διαχείριση που δρα παραλυτικά στην κριτική σκέψη, καταλήγει σε ανιστόρητους και επικίνδυνους συμψηφισμούς. Παράλληλα όμως, εγκλωβίζει την πραγματική αγωνία του κόσμου να βρει ουσιαστικές απαντήσεις, να ερμηνεύσει και να αντιληφθεί καλύτερα, αυτό που συμβαίνει γύρω του.
Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, αφού απαιτεί τη βαθύτερη κατανόηση μιας ιστορικής πολυπλοκότητας, γεμάτης αντιφάσεις όπου οι απαντήσεις δεν μπορούν να δοθούν με τη λογική «μαύρο – άσπρο». Η αφετηρία μιας ουσιαστικής αναζήτησης για το τι ακριβώς συμβαίνει στην εμπόλεμη ζώνη δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από την ίδρυση του Ουκρανικού κράτους που απέκτησε υπόσταση μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, και η διαδρομή του εκτός των άλλων συνδέθηκε άρρηκτα με τον ηρωικό αντιφασιστικό αγώνα κατά των γερμανών ναζί. Όμως, όπως και στον τόπο μας που ο δοσιλογισμός άκμασε, με ή χωρίς κουκούλες, έτσι και εκεί ανέπτυξε τη διαδρομή του με κεντρικό εκφραστή τον Stepan Bandera, γιο Έλληνα καθολικού ιερέα, στενό συνεργάτη των ναζιστών που έδρασε με απίστευτη σκληρότητα στο επίπεδο του σαδισμού.
Αυτός είναι ο ιδεολογικός καθοδηγητής που ξεθάφτηκε από τη χωματερή της ιστορίας, για τις ανάγκες του πραξικοπήματος που έγινε στην Ουκρανία το 2014 και πραγματοποιήθηκε με τις ευλογίες των ΗΠΑ. Όπως μάλιστα δήλωσε ο ΓΓ του ΝΑΤΟ «από το 2014 το ΝΑΤΟ έχει εξοπλίσει και εκπαιδεύσει τον ουκρανικό στρατό». Δηλαδή τον στρατό που επίσημα τμήματά του, αποτελούν ναζιστικά τάγματα όπως του Αζόφ, που φωτογραφίζονται με καμάρι με χιτλερικά λάβαρα και τις σημαίες του ΝΑΤΟ. Οκτώ χρόνια τώρα ο λαός της περιοχής βασανίζεται σε έναν αφόρητο εμφύλιο σπαραγμό, με ανείπωτες θηριωδίες, στο Ντονέτσκ, το Χάρκοβο, το Λουγκάνσκ, την Οδησσό, περιοχές στις οποίες η πλειοψηφία των πολιτών δεν αναγνώριζε την πραξικοπηματική κυβέρνηση.
Εκεί οι λαϊκές εξεγέρσεις καταπνίγηκαν βάναυσα με απανθρακωμένα πτώματα, πνιγμούς εγκύων γυναικών, και απερίγραπτες θηριωδίες για τις οποίες δεν έκλαψε ούτε η Αμερική, ούτε η Ευρώπη, ούτε φυσικά ο εκφραστής της ρώσικης ολιγαρχίας Πούτιν που επέλεξε να παρέμβει στρατιωτικά, όταν ένιωσε στα σπλάγχνα της χώρας του τον πολιορκητικό κριό των Αμερικανικών βάσεων. Πόσο μάλλον η υφυπουργός Μετανάστευσης της ελληνικής κυβέρνησης κ. Βούλτεψη που αμφισβήτησε περισσότερες από 14 χιλ. ανθρώπινες απώλειες, επειδή δεν έβλεπε μάχες στην τηλεόραση, παρά το ότι υπάρχει σχετικό πόρισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Στο μεταξύ η Κυβέρνηση, το υπάκουο παιδί των γιάνκηδων, που έχουν μακελέψει το μισό πλανήτη, έρχεται να μας παραδώσει απλά μαθήματα ανθρωπισμού, μέσω του καθηγητή κ. Καιρίδη που εξηγεί εύγλωττα, τι σημαίνει πραγματικός πρόσφυγας (!), ξεκαθαρίζοντάς μας ότι ευπρόσδεκτοι δεν είναι οι απανταχού της γης κατατρεγμένοι παρά μόνο όσοι έχουν το «σωστό χρώμα, θρησκεία και προέλευση» εξηγώντας μας ότι «μετράει» όποιος είναι χριστιανός λευκός Ευρωπαίος. Αντί άλλου σχολιασμού… «την καλημέρα μου στα ιδανικά σας»…