Και να πείτε ότι έγινε αγάπη; Ούτε καν. Τα κάποτε άλλοτε ερωτευμένα ζευγαράκια καταλήγουν στα ακροατήρια με χτυπημένα πρόσωπα και πρησμένα μάτια
Κάποτε ρώτησαν έναν επώνυμο της σόου μπιζ που ήθελε να δείξει ότι ξεχειλίζει από τεστοστερόνη, τι γνώμη έχει για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου; Κι εκείνος απάντησε σχεδόν αφοπλιστικά και με ύφος μπλαζέ «θα προτιμούσα να ήταν νύχτα»!
Ήταν βλέπετε οι εποχές που πολλοί είχαν συνδέσει την ερωτική πράξη με τα μαύρα σκοτάδια (του έρωτα- υπάρχει και ταινία).
Από τότε κύλησε πολλή τεστοστερόνη στο αυλάκι, ο έρωτας έγινε σεξ ή και σεξάκι (για μια νεολαία που μεγάλωσε) και πλέον διατίθεται εν αφθονία όλο το 24ωρο! Όπως λέμε καλαμάκι, σουβλάκι, φραπεδάκι, εσπρεσάκι και κάπου ανάμεσα στα τόσα υποκοριστικά της ζωή μας… χωρέσαμε και το σεξάκι.
Κι όμως ο Άγιος Βαλεντίνος της Ρώμης, γιατί αυτός ο Ρωμαιοκαθολικός άγιος του 3ου αιώνα εορτάζεται σήμερα, δεν πρέσβευε αυτό ακριβώς που περιγράψαμε παραπάνω.
Από τον Μεσαίωνα, συνδέεται με μια παράδοση γαλήνιας αγάπης. Σήμερα, ωστόσο, ο έρωτας και το σεξάκι- που λέγαμε- έχουν άλλα χαρακτηριστικά και πολύ εύκολα καταλήγουν στο άγχος και τη βία…
Ούτε καν το ανωγειανό… εφεύρημα του Αγίου Υακίνθου κατάφερε να επαναφέρει τον έρωτα στις αρχικές του ράγες και στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Παρά το υψόμετρο των 1.200 μέτρων στον Ψηλορείτη, όπου δεσπόζει το λιτό κυκλικό πέτρινο εκκλησάκι με αρχιτεκτονική μητάτου, το θολωμένο μας μυαλό, δεν καθάρισε. Και ας θεωρείται ο Άγιος Υάκινθος, στον οποίο και είναι αφιερωμένο το εκκλησάκι, ο άγιος του έρωτα, των αγνών συναισθημάτων, της δημιουργίας και της έμπνευσης.
Αλλά ας αφήσουμε τον εναλλακτικό και έστω ορθόδοξο άγιο του έρωτα για να ξαναπιάσουμε τον καθολικό. Καθολικό όνομα και πράμα: σαν τη μπίζνα της ημέρας!
Κόκκινα εσώρουχα, λαχταριστά σοκολατάκια, μαραμένα λουλουδάκια, λούτρινα ζωάκια, προφυλακτικά με αρωματάκια και μπόξερ ανδρικά με γουρουνάκια! Κάργα στο υποκοριστικό και στα ευρωπουλάκια, μπας και ανέβει η λίμπιντο μπας και σηκωθεί η αγορά!
Σκασίλα μας μεγάλη για τη βιομηχανία του έρωτα και του σεξ και σκορδοκαΐλα μας για τους τζίρους των μαγαζιών με τα εποχικά- ερωτικά και διόλου εικονογραφημένα κλασικά. Μα πού χάθηκε ο έρωτας; Και να πείτε ότι έγινε αγάπη; Ούτε καν.
Τα κάποτε άλλοτε ερωτευμένα ζευγαράκια καταλήγουν στα ακροατήρια με χτυπημένα πρόσωπα και πρησμένα μάτια. Σε δρόμους και πλατείες τσακωμοί και χειροδικίες. Πίσω από τις κλειστές πόρτες και τους μουντούς τοίχους, υπάρχει άφθονη βία, που καταντάει μάστιγα ενδοοικογενειακή. Και όλοι αυτοί κάποτε αγαπιόντουσαν και νωρίτερα ήταν ερωτευμένοι και την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σφιχταγκαλιασμένοι, στα σατέν σεντόνια τυλιγμένοι και στα μέλια βουτηγμένοι…
Μα που χάθηκε ο έρωτας; Δεν ξέρω, πραγματικά. Ας βάλουν μάγισσες και χαρτορίχτρες να τον βρουν.
Και βγάλτε επιτέλους αυτές τις καρδούλες τις στραφταλιζέ τις φωσφοριζέ από τις τζαμαρίες και τι βιτρίνες των καταστημάτων. Αφού το έδαφός σας δεν είναι πρόσφορο τι τα θέλετε τα δισκάκια από φώσφορο;
Και εσείς που κάνετε τώρα με το ζόρι κα το στανιό τα πιτσουνάκια, μεθαύριο θα τιγκάρετε στη χοληστερίνη και τα καταραμένα λιπίδια. Δυο μέρες μόνο…
Τόσο απέχει η Valentinos day από την Τσικνοπέμπτη και από τάχα μου ερωτευμένοι με βεβαιότητα λαδοπιωμένοι! Με τη λίμπιντο καταρρακωμένη, τις αρτηρίες βουλωμένες και τους τζίρους σε υπερδιέγερση.