Μήπως να τον πάνε
στην Αφρική; Το τοπίο στην ζούγκλα ταιριάζει με το σκηνικό του ελληνικού ποδοσφαίρου…
Το…ταξίδι για την έδρα του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδας ξεκίνησε φέτος από το νησί. «Μιλάμε με Αγγλία» έλεγαν με…στόμφο οι παράγοντες της ΕΠΟ όταν άρχισαν να αναζητούν γήπεδο που θα φιλοξενήσει τον τελικό. Μόνο που οι Άγγλοι, όπως αποδείχθηκε, ούτε καν μπήκαν στην διαδικασία να συζητήσουν σοβαρά και από την ΕΠΟ, αφού άφησαν στην άκρη Γερμανία και Αυστραλία που επίσης είχαν στο πλάνο(;) τους ως εναλλακτικές στράφηκαν στην λύση της Κύπρου.
Θεώρησαν ότι τα αδέρφια μας θα μας υποδέχονταν με ανοικτές αγκάλες και προχώρησαν μάλιστα σε ανακοίνωση σίγουροι ότι ο τελικός θα διεξαχθεί στο ΓΣΠ της Λευκωσίας στις 20 Μαΐου. Λογάριαζαν όμως χωρίς τον…ξενοδόχο που στην προκειμένη περίπτωση ήταν η Αστυνομία, η οποία είπε ένα εκκωφαντικό «όχι», προφανώς γιατί ήθελε να έχει το κεφάλι της ήσυχο. Η ΕΠΟ αναγκάστηκε να ανακρούσει πρύμναν και θέλοντας και να μη ξεκινήσει συζητήσεις με τον Αχιλλέα για το Πανθεσσαλικό.
Ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση η Ομοσπονδία «έφαγε πόρτα» από τον Μπέο, τον δήμαρχο του «Μονακό της Ελλάδας», ο οποίος δεν είναι κορόιδο να βάλει την πόλη του στην δοκιμασία να ζήσει αυτό που έγινε το 2017. Τότε που στον τελικό ΠΑΟΚ-ΑΕΚ η πεζογέφυρα στο Πανθεσσαλικό είχε μετατραπεί σε πεδίο μάχης και είχαν σημειωθεί φοβερά επεισόδια.
Μεσολάβησαν από τότε κι άλλοι τελικοί αλλά η ΕΠΟ αποδείχθηκε ανίκανη να τους διοργανώσει σωστά. Ακόμα και το 2019 στο ΟΑΚΑ στον τελικό πάλι ανάμεσα στους δυο Δικεφάλους, έγινε χαμός με μια μικρή λεπτομέρεια: ο αγώνας είχε γίνει κεκλεισμένων των θυρών με αριθμημένες 1500 προσκλήσεις, ενώ πέρυσι στον τελικό Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ οι οπαδοί κόντεψαν να φτάσουν μέχρι τον αγωνιστικό χώρο για να λύσουν τις διαφορές τους.
Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι εύλογο: όταν δεν μπορεί να διοργανώσει ένα τελικό ακόμα και χωρίς κόσμο, πώς έχει την απαίτηση να χωρέσει 10.000 οπαδούς;
Απάντηση, φυσικά, δεν υπάρχει όπως δεν υπάρχει απάντηση μέχρι στιγμής για το που θα γίνει ο τελικός. Από τον Βόλο πήγε δίπλα στην Λάρισα και από εκεί Αγρίνιο ή Λαμία, αύριο ποιός ξέρει που…
Μήπως να τον πάνε τελικά στην Αφρική; Το τοπίο στην ζούγκλα ταιριάζει με το σκηνικό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κι αν δεν μπορούν ούτε εκεί ας δώσουν το κύπελλο με το στρίψιμο της δεκάρας, όπως συνέβη και στον τελικό της 9ης Ιουλίου 1969 στον τελικό ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό στο Καραισκάκη.
Τότε που οι δυο ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες 1-1 και ο νικητής βγήκε στο στρίψιμο του νομίσματος στην σέντρα του γηπέδου παρουσία των διαιτητών και των αρχηγών των δυο ομάδων με τον Παναθηναϊκό να κερδίζει σε αυτή την πρωτόγνωρη διαδικασία και να κατακτά το τρόπαιο.
Ακόμα κι έτσι πάντως σύμφωνα με τον αστικό μύθο οι ηττημένοι αμφισβήτησαν το αποτέλεσμα υποστηρίζοντας ότι ο αρχηγός τους δεν είδε ποτέ την πλευρά του νομίσματος την οποία είδε μόνο ο διαιτητής Μίχας και ο Δομάζος. Από την επόμενη χρονιά καθιερώθηκε η διαδικασία των πέναλτι αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να επιστρέψουμε σε εκείνες τις εποχές.
Αφού δεν μπορούμε να διοργανώσουμε ένα κανονικό τελικό ας το γυρίσουμε στην παρωδία που ταιριάζει με το ποδόσφαιρο μας το οποίο πάει, συνεχώς προς τα πίσω…