Δυο μήνες μετά το κλείσιμο των γηπέδων η κυβέρνηση είναι έτοιμη να τα ανοίξει ξανά μέχρι να τα… ξανακλείσει. Έχει δείξει άλλωστε από την εποχή της πανδημίας πως όταν δεν μπορεί να αντιμετωπίσει έναν κίνδυνο καταφεύγει σε οριζόντια μέτρα. Όπως αποφάσισε να κλείσει τον κόσμο στα σπίτια του την περίοδο της covid, το ίδιο ακριβώς έκανε και τώρα με τα γήπεδα της Σούπερ Λιγκ. Τότε ο στόχος ήταν να καταπολεμήσει τον «νέο άγνωστο εχθρό», στη λογική του «πονάει δόντι – κόβει κεφάλι».
Την ίδια ακριβώς πολιτική εφάρμοσε και στην περίπτωση του lockdown στα γήπεδα της μεγάλης κατηγορίας, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της βίας. Αν αναλογιστούμε τα δραματικά αποτελέσματα που είχε στη σωματική και ψυχική υγεία των πολιτών το παρατεταμένο lockdown για τον κοροναϊό, ξέρουμε πολύ καλά ποιες θα είναι οι συνέπειες του κλεισίματος των γηπέδων για δυο μήνες: μια τρύπα στο νερό.
Μόλις προχθές ο υπουργός Αθλητισμού, κ. Βρούτσης ανακοίνωσε το χρονοδιάγραμμα των νέων μέτρων, τα οποία, υποτίθεται, σύμφωνα με τα σχέδια της κυβέρνησης, θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα.
Υποτίθεται, διότι πρόκειται ουσιαστικά για μέτρα τα οποία έχουν εξαγγελθεί εδώ και χρόνια αλλά ποτέ δεν εφαρμόστηκαν- ούτε και τώρα θα εφαρμοστούν. Η πολιτεία άλλωστε ποτέ δεν είχε τη βούληση να πατάξει τη βία.
Πάντα έδινε βάση στην επικοινωνία και όχι στην ουσία του προβλήματος, το οποίο το άφησε να διαιωνίζεται, να μεγαλώνει, μέχρι που έγινε γάγγραινα. Το ίδιο έκανε και στην προκειμένη περίπτωση, μετά τη δολοφονική επίθεση στον αστυνομικό έξω από το γήπεδο όπου διεξαγόταν το ντέρμπι βόλεϊ των «αιωνίων». Ο χειρισμός της ήταν καθαρά επικοινωνιακός, για να κερδίσει χρόνο, να πέσουν οι τόνοι, να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να… ξεχαστεί το θέμα.
Διότι στο δίμηνο το οποίο πέρασε από τότε δεν έγινε απολύτως τίποτα από την πλευρά της, ούτε στο ένα μέτωπο ούτε στο άλλο. Είτε για να τιμωρήσει όσους ευθύνονται για τον θάνατο του άτυχου αστυνομικού (εκτός κι αν μοναδικός υπεύθυνος είναι ο νεαρός συλληφθείς που πέταξε τη δολοφονική φωτοβολίδα) είτε για να ετοιμάσει το άνοιγμα των γηπέδων.
Ό,τι ίσχυε μέχρι πρότινος ισχύει και τώρα, μέχρι να…ετοιμαστούν οι ομάδες και ο κόσμος για το νέο περιβάλλον το οποίο προανήγγειλε ο κ. Βρούτσης. Και ποιο θα είναι αυτό; Από τις κάμερες υψηλής ευκρίνειας που πάντα υπήρχαν αλλά ποτέ δεν λειτουργούσαν στα γήπεδα, στις κάμερες υψηλότερης ευκρίνειας και στην ταυτοπροσωπεία των φιλάθλων.
Έχεις κινητό smartphone, θα μπορείς να μπεις στο γήπεδο. Αν δεν έχεις (οι μεγαλύτεροι σε ηλικία και τα μικρά παιδιά θα έχουν δύσκολη πρόσβαση) κάθισε στον καναπέ του σπιτιού σου και άνοιξε την τηλεόραση. Στο γήπεδο με ένα κινητό στο χέρι, όπως ακριβώς και την περίοδο της πανδημίας που θα σε σκανάρει από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Όλα αυτά φυσικά θέλουν τον χρόνο τους κι αυτός δεν ήταν αρκετός τους δύο μήνες, για να γίνουν όλα αυτά.
Μέχρι να τελειώσει το πρωτάθλημα, είναι αμφίβολο αν θα έχουν εφαρμοστεί, παρά τις εξαγγελίες. Και πάλι όμως μάλλον κοροϊδευόμαστε. Άντε και εφαρμόζονται τα μέτρα στα γήπεδα της Σούπερ Λιγκ και της Basket League. Η βία πώς περιορίζεται; Το ποδόσφαιρο δεν παίζεται μόνο στα μεγάλα σαλόνια. Το ίδιο και το μπάσκετ και τα άλλα αθλήματα. Εκεί τι θα κάνει η πολιτεία; Και η βία όμως δεν περιορίζεται μόνο στα όρια του αθλητισμού. Τη διακρίνουμε καθημερινά σε όλες τις εκφάνσεις της, παντού.
Στον δρόμο, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα σπίτια. Εκεί τι μέτρα θα πάρει η πολιτεία; Μήπως να τα κλείσει κι αυτά για να βρει την ηρεμία της; Το φαινόμενο που είναι ευρύτερα κοινωνικό και τα τελευταία χρόνια έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις δεν αντιμετωπίζεται όταν κρύβεσαι από πίσω του, αλλά όταν βγαίνεις μπροστά απ’ αυτό.
Χρειάζεται όμως να έχεις τα κότσια ως πολιτεία και να μην υπολογίζεις σε κάθε σου κίνηση το πολιτικό κόστος. Όσο υπάρχει αυτό, θα συνεχίσει να υπάρχει ατιμωρησία, κι όσο υπάρχει ατιμωρησία, θα υπάρχει και η βία σε όλα τα επίπεδα. Με ένα κινητό και μια κάμερα δεν πρόκειται να τη νικήσει…