Κοίτα να δεις που έλυσαν τα προβλήματά τους και με τι ασχολούνται τώρα
Κάποτε σε ένα εντυπωσιακό ταξίδι στη Νορβηγία, στο μακρινό 1998, βρεθήκαμε μια συντροφιά συναδέλφων να ξεναγούμαστε στις πανέμορφες περιοχές των Φιόρδ της σκανδιναβικής χώρας. Εκτός από τις καλλονές της χώρας θαύμαζες την τάξη, την πειθαρχία και τον πλούτο που παρείχαν οι παραγωγικές πετρελαϊκές πηγές που είχαν ανακαλυφθεί τις τελευταίες δεκαετίες στη βόρεια Θάλασσα και οι Νορβηγοί τις είχαν αξιοποιήσει με τον πιο ιδανικό τρόπο.
Σε πολιτικό επίπεδο εκείνη την εποχή «πέσαμε» σε μια έντονη διαμάχη που είχε ξεσπάσει μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Της κυβέρνησης από τη μια και της αντιπολίτευσης από την άλλη. Γιατί καβγάδιζαν- μιλάμε για πραγματικό καβγά!- τα κόμματα; Αιτία του κακού ήταν το… μεγάλο πλεόνασμα του προϋπολογισμού τους και το πώς έπρεπε να το επενδύσουν. Δεν είχαν και πολλά πράγματα να κάνουν πια στη χώρα τους από υποδομές και είχαν αρχίσει οι προτάσεις για… δωρεές σε άλλα κράτη- όπερ και εγένετο μερικά χρόνια αργότερα!
Πίτα έχεις… έγνοια έχεις, που λέει και ο λαός μας! «Κοίτα με τι ασχολούνται! Τα έχουν λύσει όλα τα προβλήματά τους προφανώς. Είδες εμείς που δεν έχουμε τέτοια προβλήματα; Δεν έχουμε πλεόνασμα παρά μόνο ελλείμματα και σκάνε αυτοί που τους χρωστάμε» λέγαμε χαριτολογώντας… που να ξέραμε ότι θα ήμασταν και προφητικοί.
Λίγα χρόνια μετά, το ίδιο περίπου σκηνικό συνάντησα και στην Ελβετία. Μια ομάδα Ελλήνων δημοσιογράφων προσκλήθηκε από την κυβέρνηση του ομοσπονδιακού αυτού κράτους να δούμε από κοντά πώς λειτουργούν, πώς σχεδιάζουν και πώς καταφέρνουν να είναι το… πλουσιότερο επί της ουσίας κράτος του κόσμου- κι ας έχει μόνο βουνά. Μέχρι και στο γραφείο του πρωθυπουργού φτάσαμε- μας υποδέχθηκε σε ένα ταπεινό γραφείο που διέθετε ο παγκοσμίως άγνωστος Ελβετός πρωθυπουργός.
Αλήθεια ξέρετε ποιος είναι σήμερα ο Ελβετός πρωθυπουργός; Όχι προφανώς γιατί αλλάζει και είναι άλλος κάθε 12 μήνες από το Πολιτικό Γραφείο που προκύπτει από τις εκλογές. Είδαμε πραγματικά το πιο παράδοξο κράτος που έχει δημιουργηθεί στην Ευρώπη- με τις βάσεις που έθεσε γι’ αυτούς ο Καποδίστριας- όπου 26 καντόνια… δυσκολεύονται να μιλήσουν και να συνεννοηθούν, αφού δεν έχουν καν την ίδια γλώσσα, αλλά είναι απίστευτη η πειθαρχία, η προσήλωση στον στόχο, η φιλοπατρία τους.
Τέτοια τάξη, τέτοια αλφαδιά μόνο στην Ελβετία. Και αφού ζήσαμε τότε πολλά πρωτοποριακά- πριν 25 χρόνια αυτοί έβγαζαν τα… τσιπάκια στις κάρτες- πέσαμε πάνω σε μια σφοδρή σύγκρουση. Με δημοψήφισμα που πρότεινε η κυβέρνηση εισηγούνταν να μειωθεί το ποσοστό επί του ΑΕΠ που δίδεται στις δαπάνες άμυνας, κάπου στο 0,2% και να δοθούν τα χρήματα σε κοινωνικές δομές.
Ναι, εάν δεν το ξέρετε η Ελβετία διαθέτει έναν από τους πιο ισχυρούς στρατούς στον κόσμο! Δεν έχει πολεμήσει επί αιώνες, αλλά… στρατό διαθέτει και μάλιστα πάνε όλοι να υπηρετήσουν. Ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, κυρίως οι πιο μεγάλες ηλικίες, απέρριψε την πρόταση της κυβέρνησης να μειωθούν οι αμυντικές δαπάνες με το αιτιολογικό ότι… δεν πρέπει να αποδυναμωθεί ο φοβερός και τρομερός ελβετικός στρατός.
Μάλιστα ηλικιωμένοι μάς έλεγαν ότι «εξαιτίας τους στρατού μας φοβήθηκε και δεν… μπούκαρε στην Ελβετία ο Χίτλερ»! Ναι σας λέω… Δεν μπορώ να το κρύψω. Γελάσαμε. «Κοίτα με τι ασχολούνται! Τα έχουν λύσει όλα τα προβλήματά τους προφανώς και… σκέφτονται τον στρατό τους… και δεν έχουν καν μία Τουρκία δίπλα τους» λέγαμε τότε…
Τι τα θυμήθηκα όλα αυτά; Είναι γιατί… είδα ένα τουρίστα που βρέθηκε σε ένα παραδοσιακό καφενείο, στις Πατέλες. Εκεί έπεσε σε ένα σφοδρό καβγά. Ρώτησε εάν η αιτία είναι ένα πολιτικό ζήτημα, εάν είναι η ακρίβεια και το βιοτικό επίπεδο που πέφτει συνεχώς. Ρώτησε για την κλιματική κρίση ή τα μείζονα κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο. Κανείς δεν του έδωσε σημασία.
Μόνο άκουγε… συνεχώς κάτι ακατάληπτα τα τα τα τα… και δεν καταλάβαινε γρι. Έφυγε με την απορία, αλλά καθώς περνούσε έξω από ένα κλαμπ άκουγε με ρυθμό ένα έξυπνο και νεανικό τραγούδι: Πόνος μη μας έρθει μακάρι / Πέφτω και κυλιέμαι σα ζάρι /α, τα, τα, τα, τα, τα/ Κι άσε να μας φέρει ό, τι θέλει μετά Τα, τα, τα-τα, τα, τα,/ να μας φέρει ό, τι θέλει/ Τα, τα, τα, τα, τα, τα…
Ο ξένος αντιλήφθηκε: «Κοίτα με τι ασχολούνται! Τα έχουν λύσει όλα τα προβλήματά τους προφανώς και ασχολούνται-ται-ται-ται…με τα τα τα τα…»!