Η αυθαιρεσία για μια ακόμα φορά καταχειροκροτεί με συγκινητική περηφάνια τη νέα αναβολή των κατεδαφίσεων…
Η νέα αναβολή των κατεδαφίσεων των αυθαίρετων κατασκευών στην παραλιακή ζώνη της Ιεράπετρας, μόνο είδηση που δεν είναι. Είναι απλώς η επιβεβαίωση μιας εδραιωμένης πολιτικής συστημάτων εξουσίας που κάνουν επίδειξη ισχύος, για το πώς «παγώνουν» οι νόμοι αυτού του κράτους, που μας έχει γίνει πια βαθύ ταξικό βίωμα ότι εφαρμόζονται με δύο μέτρα και σταθμά. Η αυθαιρεσία για μια ακόμα φορά καταχειροκροτεί με συγκινητική περηφάνια τη νέα αναβολή των κατεδαφίσεων και υποκλίνεται στο συντονισμό όλων αυτών των αόρατων δυνάμεων που δείχνουν τα δόντια τους στην εφαρμογή του νόμου, για να κάτσει στα αυγά του και να μηρυκάζει αναβολές.
Μετά την περίφημη διετή αναβολή της εκτέλεσης των εκατοντάδων τελεσίδικων πρωτόκολλων κατεδάφισης αυθαίρετων κατασκευών σε αιγιαλό σε ολόκληρη την Κρήτη, ξαναπιάστηκε το νήμα από εκεί που αφέθηκε, για να κυλήσει ένας νέος κύκλος αναβολών, που δίνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς την κοινωνία.
Αυθαίρετες κατασκευές και καταπατήσεις αιγιαλού εκεί που σκάει το κύμα for ever, μέχρι να σβήσει ο ήλιος… Και μάλιστα με θεμελιωμένα επιχειρήματα. Τι πιο ισχυρό επιχείρημα από τον τουρισμό; Την περίφημη βαριά βιομηχανία του τόπου μας, που ούτε σκιάζεται ούτε ιδρώνει μπροστά στα τελεσίδικα πρωτόκολλα κατεδάφισης τα οποία χρειάστηκαν δεκαετίες για να γίνουν αμετάκλητα και με μόλις μερικά τηλέφωνα ξαναμπήκαν στον πάγο.
Βεβαίως στη συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά διότι υπήρχε και ένας κόσμος που ξεσηκώθηκε προβάλλοντας το επιχείρημα ότι δεν θέλει να δει να «νεκρώνεται» ο τόπος και να σβήνει από ζωή η παραλιακή ζώνη. Και δεν έχει άδικο.
Σ’ αυτό τον τόπο που ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε από την πολιτεία όπως του άξιζε, που του αποδομούν το νοσοκομείο, του αφαιρούν τις υπηρεσίες και τις δομές, που τον καταδικάζουν στα όλο και λιγότερα και αν αφαιρέσουν και τον τουρισμό τι θα μείνει;
Και στο κάτω κάτω της γραφής, υπάρχει μια πρόταση για την εφαρμογή μελέτης ανάπλασης στην παραλιακή ζώνη και αποκατάστασης των αυθαιρεσιών, που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για να αποκατασταθεί όλο αυτό το όργιο της παρανομίας που χτίστηκε με την ανοχή εκείνων που δεν αντιστέκονται στην πρόκληση της εκμετάλλευσης ευάλωτων ομάδων.
Μένει να δούμε εάν η εφαρμογή της μελέτης που δεν έγινε τα προηγούμενα χρόνια θα γίνει αυτή τη φορά, ή αν θα καταλήξει χειριστικά σε ένα βολικό άλλοθι που θα παρατείνει την ομηρία αυτού του εκπληκτικού φυσικού περιβάλλοντος που ασφυκτιά μέσα στα αυθαίρετα παραπήγματα. Και αυτό ακριβώς είναι το αίτημα που θα πρέπει να ενώσει την κοινωνία που οφείλει να υπερασπιστεί την ομορφιά, τη ζωή και την προοπτική αυτού του υπέροχου φυσικού περιβάλλοντος, στο οποίο θα πρέπει να εναρμονίζεται ήπια η τουριστική αξιοποίηση και όχι να το καταδυναστεύει…