Και όσο και αν τα κάστρα πέφτουν από μέσα,
δεν είναι καθόλου σίγουρο
ότι θα ξαναφτάσουμε
στο «η Πόλις εάλω»!
Λαμπρά, λαμπρότατα! Η λέσχη ευγενών δεν θα διαταραχθεί μέχρι τη λήξη της θητείας του υφιστάμενου λεσχιάρxη, που έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει την αστικότητα της κοσμικότητας και ν’ αφιερωθεί στην ασφάλεια της ιδιωτικότητας, κουρασμένος πια από το… θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα. Ναι αλλά κάποιος έπρεπε να αποφασίσει αν το αρχιτεκτονικό κόσμημα που στεγάζει τη λέσχη, χρήζει μιας κούρας για να συντηρηθεί, να ευπρεπιστεί και να σταθεί στα πόδια της (η λέσχη), εκεί στην αρχή ή στο τέλος της πλάνης- ανάλογα με την οπτική γωνία του καθενός.
Αλλά μια τέτοια απόφαση μόνο γιατρός μπορεί να την πάρει και ας φωνάζει ο μηχανικός ότι μπαίνει στα χωράφια του. Η αλήθεια είναι ότι ο ένας πασπατεύει τους ασθενείς για να κάνει διάγνωση και ο άλλος μαστορεύει, μερεμετεύει για να κρατήσει ζωντανά αρχαιοπρεπή κτίρια και μεγαλόπνοα σχέδια, ορκισμένα ακόμα και αν πεθάνουν, να μην αποτεφρωθούν.
Βάρδα (πρόσεχε, φυλάξου) όμως μη γίνει λάθος διάγνωση είτε από τον γιατρό είτε από τον μηχανικό. Διότι τα άλλα πάνε αλυσίδα: λάθος θεραπεία, απευκταία αποτελέσματα, φέξε μου και γλίστρησα… Η διακυβέρνηση της λέσχης με τα οικόσημα, τα ενετόσημα και τις οθωμανικές μαύρες περιόδους δεν είναι όμως να πέφτεις έξι φορές και να σηκώνεσαι επτά. Διότι από τα πολλά πεσίματα και τον πεσιμισμό θα πάμε στο ανάστα ο Κύριος! Δεν αρκεί το συν Αθηνά και χείρα κίνει, ούτε η δεξιά του Κυρίου του τοπικού, ούτε και η αστική ευγένεια μόνο κατ’ όνομα.
Μα πολύ ασχοληθήκαμε με τον Κύριο, τα καλογεράκια και τα παππαδάκια. Α, και τα λιβανιστήρια. Όχι πως θα ασχοληθούμε με το ΑΜΚΑ του. Αν είσαι και παπάς με τη αράδα σου θα πας, στον γιατρό τον πολεοδόμο. Καμαρωτός, λυγερός μα και πικραμένος από τις εξελίξεις. Πόσο μάλλον όταν δεν γνώριζε η αριστερά τί ποιούσε η δεξιά; Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι, ηλιούσι.
Αλλά τι τα θέλετε, έτσι είναι η ζωή. Τι να κάνουμε τώρα, να το ρίξουμε στα σκληρά και να ξεκινήσουμε από την κάνναβη; Την βιομηχανική, τη θεραπευτική, την ποινικοποιημένη, όποια θέλετε. Φτάνει να ευθυμήσουμε και να τραγουδήσουμε, λόγω παρατεταμένου θέρους, το «είσαι θεός ήλιος καλοκαιρινός», του Γιάννη του Πάριου του ερωτιδέος. Και με πιάνει ένα δέος, αλλοπρόσαλλο, αλλόκοτο και μου έρχονται στο μυαλό τζίνια και κραυγές τύπου «σησάμι άνοιξε».
Αλλά δεν είμαι όνος για να έχω τόση υπομονή μέχρι ν’ ανοίξει. Το παχνί δεν μ’ άρεσε κι ήθελα αρχοντιά. Μια που το ’φερε η κουβέντα πάω να μοιράσω δυο γαϊδάρων άχυρα. Δεν ξέρω αν τα καταφέρω. Ούτε καν αν τα βρω στα σχοινιά. Και αν αποτύχω θα φταίει που δεν έχω εκπολιτιστεί και αδυνατώ να ερμηνεύσω τις προσλαμβάνουσες. Αλλά η λέσχη να ’ναι καλά, για να κυβερνάται η πόλις. Και όσο και αν τα κάστρα πέφτουν από μέσα, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ξαναφτάσουμε στο «η Πόλις εάλω»! Α, και αγαπάτε αλλήλους όπως επιτάσσει η θεοκρατική εξουσία.
Έι ψιτ, εσύ, μην κλέβεις και διοχετεύεις όλη την αγάπη στον εαυτό σου με πάθος. Εντάξει, εντάξει αποτάσσομαι την κάνναβη.