Είναι μάλλον στο αίμα μας
ροπή στην ανικανότητα
Ένα καλοκαίρι που δεν θυμίζει σε τίποτα καλοκαίρι. Ιοί, πόλεμοι, προβλήματα κι ένα φθινόπωρο που προμηνύεται περισσότερο απρόβλεπτο απ’ όλα τα προηγούμενα.
Οι «ισχυροί» ηγέτες αποδεικνύονται περισσότερο ανίσχυροι κι από κοινούς θνητούς, ενώ παλεύουν με τους δαίμονές τους, την κατάθλιψη και λοιπές αυτοάνοσες και όχι μόνο αρρώστιες. Όμως δεν παραδέχονται τις αδυναμίες τους και συνήθως η απόδειξη πως παραμένουν ισχυροί συνδέεται με την καταδυνάστευση άλλων λαών.
Τέλος πάντων. Ένα καλοκαίρι που έχει λίγες παραλίες και εξορμήσεις στη θάλασσα, διότι ακόμα και ο καιρός έφερε τα μελτέμια τόσο νωρίς που νομίζουμε ότι ζούμε στο Μαϊάμι. Μέχρι και… καρχαρίες μάς έρχονται πλέον από το Σουέζ για να αποκτήσουμε όλο το πακέτο.
Το περίεργο σε όλα αυτά πάντως είναι ότι τα έχουμε… συνηθίσει. Δεν τα αντιμετωπίζουμε πλέον ως προβλήματα. Τα… χιουμορίζουμε απλά και προχωράμε. Διότι δεν μας έμεινε τίποτα περισσότερο να κάνουμε. Είναι μάλλον στο αίμα μας οι αυτόματες προσαρμογές και στο DNA των ηγετών, η ροπή στην ανικανότητα που μας οδηγεί σε ολοένα δυσκολότερες καταστάσεις.
Το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι όσο εμείς συνηθίζουμε αυτή τη μεφιστοφελική κανονικότητα, οι ηγέτες γύρω μας συνεχίζουν να πιστεύουν ότι μπορούν να μας σώσουν. Και δεν είναι μόνο οι κλασικοί, οι πλούσιοι, οι… τζακάτοι που το πιστεύουν αυτό.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι συγκυρίες και η κατάπτωση της κοινωνίας έχουν δώσει το δικαίωμα σε πολλούς να θεωρούν πως μπορούν να γίνουν σωτήρες της ανθρωπότητας, επειδή στο facebook έχουν πάρει 50 like. Εδώ βέβαια, η κοπελίτσα με τους 100 followers θεωρεί πως είναι influencer, οι «σωτήρες» δεν θα θεωρήσουν πως μπορούν να μας σώσουν;
Έτσι λοιπόν στην ελληνική πολιτική σκηνή του τίποτα, «στριμώχνονται» σε σημείο ασφυξίας η ανικανότητα με την υπεροψία μαζί. Κι αν υπάρξει και κάποιο φωτεινό παράδειγμα, σβήνει αυτόματα μέσα στη δυσωδία της ανυπαρξίας. Ή στην καλύτερη περίπτωση θα σβήσει αργότερα όταν καταλάβει πώς παίζεται το παιχνίδι της εξουσίας, στην Ελλάδα της ακριβής φασολάδας και της φθηνής σαμπάνιας.
Και κάπως έτσι πορευόμαστε για να εισέλθουμε σε μία ακόμα προεκλογική περίοδο, η οποία θα συμπέσει με τη διαχείριση μιας ακόμα δύσκολης φάσης πανδημίας.
«Συμπολίτες μου, από το κρεβάτι της κλινικής Covid απευθύνω κάλεσμα σε όλους μέσω facebook, να μην πάει ούτε μία ψήφος χαμένη. Διαβάστε τα υπέροχα άρθρα μου που παραπέμπουν σε στιλ δεκαετίας 80 και θα καταλάβετε γιατί έχετε υποχρέωση να ψηφίσετε μόνο εμένα». Δεν είναι αστείο. Είναι πολύ πιθανή δήλωση υποψήφιου σε εκλογές που θα νοσήσει από ιό. Αν το πει… και δεν περιφέρει τον κοροναϊό του δεξιά κι αριστερά για να μη χάσει ψηφαλάκια.
Μην περιμένετε αλλαγή. 201 χρόνια μετά την Επανάσταση, ακόμα στο ίδιο επίπεδο παραμένουμε.