«Η μεγάλη του χαρά
ήταν οι παρελάσεις»
Και τι δεν γράφτηκε για τον «Μάρκο τον Στρατηγό» αυτές τις μέρες!
Η είδηση του θανάτου του στενοχώρησε πολλούς, ακόμη κι εκείνους που δεν τον ήξεραν, αυτούς που άκουγαν για αυτόν και δεν τον είχαν γνωρίσει ποτέ.
«Ποιος δεν θυμάται τον καλοκάγαθο Άνθρωπο… Τον Μάρκο, με τη στολή στρατιωτικού, να τριγυρνά στο Ηράκλειο, χειμώνα καλοκαίρι. Τον δικό μας άνθρωπο! Τον άνθρωπο, που όταν του μιλούσες, πάντα γελούσε!» έγραψε ο Νίκος Φλεμεντάκης.
«Στην Καλοκαιρινού, εκεί ήταν που γνώρισα τον Μάρκο» σημείωσε ο Χάρης Βαβουρανάκης και περιέγραψε την πρώτη τους αυτή συνάντηση: «Φορούσε καπέλο αξιωματικού, πλατύγυρο με γείσο, κατακόκκινο στρατιωτικό σακάκι, πανω απο ένα σκούρο μπλέ ζιβάγκο, με τα χρυσά κουμπιά πάντα κουμπωμενα. Στις επωμίδες διακριτικά στρατιωτικού βαθμοφόρου και στην αριστερή στην άκρη προς τον ώμο, τρία κίτρινα κορδόνια -τα γαλόνια του, έτσι μου τα είπε-. Πήγα να περάσω απέναντι.
O Mάρκος πετάχτηκε απο το στενό, σφυρίζοντας μπήκε στη μέση του δρόμου σταματώντας ένα αυτόκίνητο και μου έκανε νόημα, χαμογελώντας, να περάσω. Ο οδηγός αντί να θυμώσει, τον χαιρέτησε με ένα τεράστιο χαμόγελο…” γειά σου ρε Μάρκο” του φώναξε. Ο Μάρκος τον κοίταξε, σφύριξε παρατεταμένα κάνοντας χαρακτηριστικές κινήσεις για να προχωρήσει σοβαρός, επιτελώντας το καθήκον του».
Και ο Δημήτρης Φανουράκης, τον αποχαιρέτησε με αυτόν τον τρόπο: «Ο πιο ωραίος στρατιωτικός βαθμοφόρος πάντως, ήτανε ο Μάρκος μας.
Ήταν άκακος, δεν υπήρξε επαίτης, πάντα αξιοπρεπής, παρουσιαζό-τανε συνεχώς με ένα καινούργιο αξεσουάρ της στολής του έτοιμος ανα πάσα στιγμή για εμφάνιση.
Η μεγάλη του χαρά οι παρελάσεις και εμείς καναμε πρόβες μαζί του στο πάρκο του Γεωργιάδη όλοι ευχαριστημένοι αφού είχαμε τον στρατηγό μας για μπροσταρη. Κάποια στιγμή χάθηκε από την καθημερινότητα, μας έλειψε, στην αρχή κακοβάλαμε αλλά μάθαμε ότι είναι σε οίκο ευγηρίας.
Μια μέρα βολτάροντας στο λιμάνι τον συνάντησα μαζί με συγκατοίκους του του μίλησα έτσι για να δω αντιδράσεις μάταια όμως. Είχε παραδώσει όπλα μπαλάσκες στολές και παράσημα. Το βλεμμα απλανές… Εμείς Μάρκο θα σε θυμόμαστε σαν κομματι από το ωραίο Ηράκλειο. Εκεί που πας θα σε υποδεχθούν τα χερουβίμ και θα σε βάλουν δίπλα τους για τις παρελάσεις των Χριστουγέννων. Να είσαι καλοτάξιδος…».
Αντίο Μάρκο μας, με τα γελαστά σου μάτια και την χρυσή καρδιά…