Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχουμε πιει ακόμα την τελευταία σταγόνα της ελπίδας. Αλλά αλίμονο
αν περιμένουμε νερό από το λιώσιμο των πάγων
Λέτε να αναπολήσουμε την εποχή των παγετώνων; Αλλά άμα δεν τη ζήσαμε, πώς θα την αναπολήσουμε; Δίκιο έχετε. Συγχωρέστε με αλλά έχει ανάψει το λαμπάκι μου από τη θερμοκρασία και λέω πράγματα ασυνάρτητα.
Λίγο το έχετε να διαβάζετε κάθε μέρα και για νέο ρεκόρ παγκόσμιας θερμοκρασίας; Η κάθε μέρα που ξημερώνει σπάει το ρεκόρ της προηγούμενης! Και στο τέλος της εβδομάδας κάνουμε σούμα και μας βγαίνει το πιο θερμό τριήμερο στην ιστορία του κόσμου!
Αυτή δεν είναι ζωή. Σ’ ένα καμίνι ζούμε, που, αν πάρουμε τοις μετρητοίς όσα διαβάζουμε, μέχρι το 2027 μπορεί να βιώσουμε και την απόλυτη… κόλαση. Με πίσσα και χωρίς πούπουλα!
Η κλιματική κρίση όπως λένε και οι επιστήμονες του ΟΗΕ, είναι εκτός ελέγχου, την ώρα που ετοιμαζόμαστε για έναν καύσωνα διαρκείας, που έρχεται από την Ιβηρική και το Αλγέρι, μαζί με τον καμηλιέρη, για να μας δείξει πόσο πιθανή είναι μια μερική αφρικανοποίηση της Κρήτης!
“Μες στον καύσωνα πέθανε ο παππούς” τραγουδούσαμε για το καλοκαίρι του 1987, τότε που οι νεκροί έφτασαν τους 1.300 εκ των οποίων οι 1.115 στην Αττική.
Στην πρωτεύουσα είχαν πάρει φωτιά και τα… τσιμέντα και στον Πειραιά έλιωνε η άσφαλτος στον δρόμο. Το πέδιλο της μάνας μου έμεινε εκεί καρφωμένο, έξω από τον Άγιο Διονύσιο, καθώς τρέχαμε να μπούμε στο καράβι, ύστερα από 2 εβδομάδες στην Αιδηψό για τα λουτρά της. Ίσα που προλάβαμε να μπούμε στο πλωτό… ψυγείο, όπως το είχε μετατρέψει ο κλιματισμός που δούλευε στο φουλ.
Μα τώρα η δροσιά που είναι ενεργοβόρα άρα και πολύ κοστοβόρα, είναι ζητούμενο και όχι δεδομένο.
Ζητούμενο έχει γίνει και το νερό, καθώς η λειψυδρία είναι αναπόφευκτη. Τα φράγματα αδειάζουν και οι καλλιέργειες σε λίγο θα μάς κουνούν μαντήλι… Και η κλιματική αλλαγή σπάει τους κρίκους της διατροφικής αλυσίδας, προδιαγράφοντας ένα μέλλον δυστοπικό.
Σε λίγο ένα μαρούλι, μια ντομάτα δεν θα μπορούμε να βάλουμε στον κήπο μας. Τι σε λίγο; Στον δήμο Αγίου Βασιλείου, στο Ρέθυμνο, απαγορεύεται κιόλας! Τέρμα στα οικιακά περβόλια που ποτίζουν οι νοικοκυραίοι με το λάστιχο της βρύσης. Τα πρόστιμα θα είναι εξοντωτικά.
Και η επιστήμη τι κάνει για να προλάβει αυτό που έρχεται και να φρενάρει αυτό που ήδη μας βρήκε;
Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι μόνο για εκθέσεις ιδεών; Τι να μας κάνουν τα τρισδιάστατα εκτυπωμένα φιλέτα! Το θέμα είναι πώς θα σταματήσουμε να καιγόμαστε, να πνιγόμαστε, να ανεμοδερνόμαστε για να ζήσουμε σαν άνθρωποι.
Άνθρωποι; Μα οι άνθρωποι δεν μας έφεραν ως εδώ; Άρα τι; Φτάνουμε στο έγκλημα και τιμωρία; Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχουμε πιει ακόμα την τελευταία σταγόνα της ελπίδας. Αλλά αλίμονο αν περιμένουμε νερό από το λιώσιμο των πάγων. Αυτοί θα απελευθερώσουν μικρόβια και λοιμούς που κρατούν εγκλωβισμένους χιλιάδες χρόνια…