Το ξέρουμε από τότε που βγήκαν οι λάσπες. Υπάρχουν πολλών λογιών άνθρωποι. Διαφορετικοί χαρακτήρες που κάνουν ξεχωριστές τις κοινωνίες και τους λαούς. Τα κράτη και τα έθνη. Άλλη η Ελλάδα, άλλη η Ελβετία. Αλλιώς η Λατινική Αμερική, αλλιώς η Σκανδιναβία. Η Ασία και η Αφρική. Διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμοί. Αλλά και μέσα στις χώρες πόσες…διαφορετικές εμπειρίες βιώνετε; Πόσες διαφορετικές… Ελλάδες υπάρχουν;
Υπάρχει η Ελλάδα της δημιουργίας και η Ελλάδα της μιζέριας. Υπάρχει η Ελλάδα του «δεν βαριέσαι αδερφέ», υπάρχει και η Ελλάδα της αλληλεγγύης, της βοήθειας και της ενσυναίσθησης. Υπάρχει εκείνη η χώρα που βάζει μόνο εμπόδια στο όχημα της ανάπτυξης, υπάρχει κι εκείνη που χρόνια τραβάει το κάρο. Από τη μία πλευρά αυτοί που συνεχώς αγκομαχούν και γκρινιάζουν και από την άλλη οι άνθρωποι που έχουν στόχους, αισιοδοξούν και δεν κοιτάζουν με φθόνο τον διπλανό τους.
Υπάρχουν εκείνοι οι συμπολίτες μας που τους δίνεις ένα πρόβλημα και σου δίνουν χίλιες λύσεις. Αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που τους δείχνεις τη λύση και σου δημιουργούν χίλια προβλήματα.
Ε, την Ελλάδα με την όμορφη πλευρά της θέλουμε λοιπόν και γι’ αυτό όταν την συναντάμε πρέπει να την αναδεικνύουμε; Που; Μα παντού, στο δρόμο, στην αγορά, στις παρέες, στις δουλειές μας… στο Αρκαλοχώρι που εξακολουθούν να κάνουν θαύματα! Ναι μια τέτοια Ελλάδα βλέπεις στα πρόσωπα των αθλητών και των αθλητριών που έτρεξαν. Στους αθλητές και αθλήτριες που ενώ αντιμετωπίζουν καρκίνο και σοβαρά προβλήματα δεν το βάζουν κάτω. Αλλά κυρίως στο πρόσωπο μιας κυρίας, της Αγγέλας Μαθιουδάκη, που έγινε πρόσφατα viral μέσα από το βίντεο του φετινού ημιμαραθωνίου.
Όταν της πρότειναν να τρέξει με τον Πάτρικ Ογκουνσότο για τις ανάγκες του διαφημιστικού σποτ είπε ναι! Και με ένα τρικ…τον «κέρδισε»! Το καλύτερο είναι ότι το απόλαυσε τόσο που πειστήκαμε κι εμείς ότι όχι μόνο μπορούμε να τρέξουμε, αλλά να κερδίσουμε κιόλας!
Αλλά δεν κάθισε να επαναπαυθεί στις δάφνες της… δόξας της. Όλες αυτές τις μέρες βοηθούσε εθελοντικά, ζύμωνε, ετοίμαζε πίτες, έκανε τα πάντα για να βοηθήσει την οργανωτική επιτροπή του αγώνα στο Αρκαλοχώρι! Και όταν ήρθε η ώρα της εκκίνησης ήταν εκεί μπροστά για…να τρέξει. Ναι δεν κάνουμε καμία πλάκα. Η κ. Αγγέλα έτρεξε τα πέντε χιλιόμετρα, έτρεξε κι άλλο…. Πώς τα καταφέρνεις την ρώτησαν στο μικρόφωνο: «Εντάξει, όλα καλά, αλλά στο τέλος… έκλ@σα μέντες» είπε!
Σκέφτηκα κι εγώ ότι χρειάζεται ενθάρρυνση, ψυχολογική υποστήριξη και έσπευσα κοντά της. Αλλά εκείνη…παρηγορούσε εμάς και μόλις άκουσε τις πρώτες κοντυλιές του Γλυκοκόκαλου σηκώθηκε και το ‘ριξε και στον χορό!
Όλοι μείναμε να κοιτάζουμε αυτό το πλάσμα. Πώς είναι δυνατόν; Πού βρίσκεται η δύναμη αυτή; Μια απλή γυναίκα; Εμείς γιατί…μασάμε τόσο εύκολα; Γιατί μας χαλάνε τα πάντα και οι πάντες; Την έβλεπα να χορεύει εκεί στο πολύπαθο Αρκαλοχώρι κι ένιωθα την πατρίδα μας λίγο καλύτερη. Και τότε θυμήθηκα τα λόγια του σοφού Στέφανου Τραχανά: Η Ελλάδα είναι λίγο καλύτερη από ό,τι νομίζουμε. Αρκεί να έχουμε γυναίκες σαν την κυρία Αγγέλα, θα συμπλήρωνα.