Του Θάνου Περβολαράκη
Μη ξεχνάμε επίσης ότι δε γίνεται να μπει όριο σε ό,τι μπορεί να πετύχει στο μέλλον ο άνθρωπος. Και το μέλλον είναι το 2021 που μόλις ξεκινά. Αν ο άνθρωπος επιτρέψει στον εαυτό του να αναπτυχθεί στο πλήρες ανάστημά του, το τι μπορεί να πετύχει είναι πέρα από την τωρινή ικανότητα της φαντασίας μας
Τελικά το 2020 δεν ήταν η χρονιά κατά τη διάρκεια της οποίας αποκτήσαμε όλα αυτά που θέλαμε , αλλά η χρονιά που, ίσως, μάθαμε να εκτιμούμε όλα αυτά που έχουμε. Ήταν μια χρονιά που παρά τις στραβές της, ίσως και πάλι ίσως, θα πρέπει να την ευχαριστήσουμε γιατί μας πέρασε στο αύριο, στο νέο έτος.
Το 2020 ήταν η χρονιά που σημαδεύτηκε από τη πανδημία και τα κακά που μας έφερε. Στέρηση ελευθερίας, μαζικές απώλειες θέσεων εργασίας, αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές αναταράξεις σε όλο τον κόσμο και πολλά άλλα.
Οι γυναίκες, θα μπορούσα να πω, δέχτηκαν τα περισσότερα χτυπήματα. Ακόμη και πριν την πανδημία του κοροναϊού οι γυναίκες έκαναν τρεις φορές περισσότερη μη αμειβόμενη εργασία στο σπίτι ή φροντίζοντας παιδιά και ηλικιωμένους σε σχέση με τους άνδρες. Όμως αυτό επιδεινώθηκε το 2020 καθώς οι γυναίκες ανέλαβαν το μεγαλύτερο βάρος της φροντίδας των μελών της οικογένειας που αρρώσταιναν ή των παιδιών που πλέον δεν πήγαιναν σχολείο.
Η covid-19 έχει πλήξει δυσανάλογα τομείς της οικονομίας όπου εργάζονται κυρίως γυναίκες, όπως ο τουρισμός, οι λιανικές πωλήσεις και η εστίαση.
Κάποιες γυναίκες χρειάστηκε επίσης να μειώσουν τις ώρες εργασίας τους προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις αυξημένες ανάγκες του νοικοκυριού, των παιδιών και των ασθενών. Έρευνα βρήκε ότι στην Αγγλία οι μητέρες είναι κατά 47% πιο πιθανό από τους πατεράδες να έχουν χάσει τη δουλειά τους ή να έχουν αναγκαστεί να μειώσουν τις ώρες εργασίας τους.
Στις αναπτυσσόμενες χώρες οι περισσότερες γυναίκες εργάζονται στην άτυπη οικονομία, χωρίς να έχουν καμία προστασία από τις απολύσεις.
Θύματα και οι ίδιες της βίας που αναπτύσσεται μέσα στην οικογένεια, πίσω από κλειστές πόρτες και παράθυρα πολλές γυναίκες βρέθηκαν «φυλακισμένες» μέσα στα σπίτια τους με κακοποιητικούς συντρόφους. Αυτή είναι για πολλούς η κρυμμένη πανδημία που δείχνει να έχει αυξητική τάση το νέο έτος. Οι ίδιες αποτελούν και τα θύματα του τράφικινγκ, για το οποίο οι έρευνες που έγιναν τελευταία έδειξαν ότι θα αυξηθεί λόγω και της αυξανόμενης φτώχειας. Όλα αυτά τα κακά, αλλά και πολλά άλλα, είναι όμως η περιουσία που άφησε μια χρονιά που μόλις έφυγε και πίσω δεν γυρνά. Μια κληρονομιά που μπορούμε και να μην αποδεχτούμε… Μη ξεχνάμε επίσης ότι δε γίνεται να μπει όριο σε ό,τι μπορεί να πετύχει στο μέλλον ο άνθρωπος. Και το μέλλον είναι το 2021 που μόλις ξεκινά. Αν ο άνθρωπος επιτρέψει στον εαυτό του να αναπτυχθεί στο πλήρες ανάστημά του, το τι μπορεί να πετύχει είναι πέρα από την τωρινή ικανότητα της φαντασίας μας. Η φτώχεια, η αρρώστια και η μοναξιά, θα μπορούσαν να γίνουν σπάνιες κακοτυχίες.
Καλή Χρονιά!