Τι φοβάσαι περισσότερο, το
κρύο ή το λογαριασμό της ΔΕΗ;
Η αντεστραμμένη χρήση των εννοιών έχει γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς μας καθώς αυτή διολισθαίνει ανάμεσα στον εφιάλτη της πανδημίας, τους σεισμούς και τους καταποντισμούς που μας έχουν βρει και όλοι πια στοιχηματίζουν περιπαιχτικά για το πότε έρχονται και οι ακρίδες. Έτσι, όταν έφτασε η «Ελπίδα», που αντί για ανάταξη, αισιοδοξία και προσδοκία, μάς έβαλε στο πολικό ψύχος ενός ασυγκράτητου χιονιά, μας κόπηκε απότομα ακόμα και το χιούμορ, βλέποντας την Αττική Οδό των πανάκριβων διοδίων να μπλοκάρει, ή τους σεισμόπληκτους να δοκιμάζονται και από το τσουχτερό κρύο (καθώς τα κλιματιστικά τους για ώρες τέθηκαν εκτός λειτουργίας).
Η επέλαση της «Ελπίδας» θερίζει με την παγωμένη κοφτερή λεπίδα της όλα τα αδιέξοδα της καθημερινότητας μας που χτίστηκαν πάνω στον καμβά της πανδημίας. Όπως την ενεργειακή φτώχεια που σε φέρνει μπροστά σε απάνθρωπα διλήμματα τα οποία σε οδηγούν σε σκέψεις για το… «τι φοβάσαι περισσότερο το κρύο ή το λογαριασμό της ΔΕΗ»; Κάπως έτσι φεύγουν από δίπλα μας οι άνθρωποι από τις αναθυμιάσεις των μαγκαλιών, προσπαθώντας να αντέξουν τη βαρυχειμωνιά αυτού του κόσμου στον οποίο τόσο βίαια, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι προσδοκώντας ένα γραμμάριο φροντίδας και οι πλούσιοι τόσο χυδαία πλουσιότεροι, κανιβαλίζοντας τα πάντα για το κέρδος.
Μια χειρουργικά προβλέψιμη από τους μετεωρολόγους κακοκαιρία αποδείχτηκε στην πράξη ότι ήταν αρκετή, για να αναδείξει τόσο κρίσιμες πτυχές της κρατικής αποδιοργάνωσης, της ανισότητας και της κοινωνικής αδικίας που έχουμε επωμιστεί από την πολιτική παρακμή όσων προσπαθούν να αναγάγουν τα πάντα στην «ατομική ευθύνη». Όπως στην περίπτωση του ντιλιβερά τον οποίο παρακάλεσε η αστυνομία να ρυθμίζει την κίνηση στη λεωφόρο Μαραθώνος στη διάρκεια του χάους στους δρόμους της Αττικής, μέσα στην κακοκαιρία της επέλασης του χιονιά.
Την ίδια ώρα, τα όσα μαρτυρικά έγιναν στην «κατεψυγμένη» Αττική Οδό με τους χιλιάδες εγκλωβισμένους μέσα στα αυτοκίνητα τους για ένα 24ωρο, και τη διοίκηση τής παραχωρησιούχου εταιρείας να κάνει πως δε βλέπει, αποδομούν με συνοπτικές διαδικασίες το αφήγημα όσων υπεραμύνονται των διοδίων.
Όσο για το διχίλιαρο που χρεώθηκε ανά εγκλωβισμένο στην παραχωρησιούχο εταιρεία ως αποζημίωση είναι τα λίγα λιγότερα για να «ξελασπώσει» από τις βαρύτατες ευθύνες της (απέναντι σε όσους δεινοπάθησαν εκτεθειμένοι στη χιονιά), την ίδια ώρα που εισπράττει από τα πανάκριβα διόδια ένα πακτωλό εκατομμυρίων. Καλό θα είναι να την κρατήσουμε την εικόνα αυτή και εμείς εδώ, εν όψει της κατασκευής του περίφημου ΒΟΑΚ, για τον οποίο ετοιμάζονται να μας χρεώσουν διόδια, ενώ επί του θέματος οι αυτοδιοικητικοί μας εξακολουθούν να παραμένουν υποδειγματικά άλαλοι και βολικά απασχολούμενοι με τη γραφειοκρατία της καθημερινότητας που απομυζά το ενδιαφέρον του πολιτικού τους βίου.