Παραπάνω από το 35% των δολοφονιών γυναικών διαπράττεται από νυν ή πρώην συντρόφους των θυμάτων και σχετίζεται με διαρκή κακοποίηση, απειλές και ενδοοικογενειακή βία
Η Καρολάιν είναι το τελευταίο και πιο γνωστό θύμα μιας αλυσίδας δολοφονιών γυναικών στην χώρα μας.
Κι οι δράστες ως επί το πλείστον δεν είναι ένας άγνωστος στο nδρόμο, αλλά ο δικός τους Μπάμπης και ο κάθε Μπάμπης, που η ευτυχισμένη και τρυφυλή ζωή που προβαλλόταν από τα σόσιαλ μίντια, δεν ήταν παρά μια απατηλή εικόνα για τους τρίτους.
- Είναι η 31 ετών Κλειώ, ΑμεΑ που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τον 40χρονο φίλο της μέσα στο σπίτι τους στον Κατσαμπά,
- είναι η 33χρονη Αδαμαντία που δολοφονήθηκε από τον 54χρονο σύζυγό, στη Νέα Αλικαρνασσό και πολλές πολλές άλλες.
Όχι ότι αυτό συμβαίνει μόνο στη χώρα μας. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, παραπάνω από το 35% των δολοφονιών γυναικών διαπράττεται από νυν ή πρώην συντρόφους των θυμάτων και σχετίζεται με διαρκή κακοποίηση, απειλές και ενδοοικογενειακή βία που βιώνουν οι γυναίκες.
Μια ελληνική ιδιαιτερότητα σύμφωνα με την Αθανασία Κοντοχρήστου (Υποψήφια Διδακτωρ του Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας, Μέλος της Επιτροπής Ισότητας των Φύλων του Πανεπιστημίου Αιγαίου) είναι ότι η επαρχία υπεραντιπροσωπεύεται στο θλιβερό αριθμό αυτών των περιστατικών, γεγονός που φαίνεται να σχετίζεται με την πιο κλειστή-παραδοσιακή-ανδροκρατική νοοτροπία των μικρών τόπων.
Σύμφωνα με την έρευνα «Global study on homicide: Gender-related killing of women and girls» (2019) που διεξήχθη από το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών Για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC), το έτος 2017 διαπράχθηκαν παγκοσμίως 87.000 δολοφονίες γυναικών, στο 58% των οποίων ο δράστης ήταν πρώην ή νυν σύζυγος/σύντροφος ή μέλος της οικογένειας.
Οι περισσότερες εξ αυτών διαπράχθηκαν σε Αργεντινή, Ελ Σαλβαδόρ, Ινδία, Ονδούρα και το Μεξικό και ακολουθούν Γουατεμάλα, Κολομβία, Βραζιλία, Ρωσία και Νότια Αφρική. Αυτό σε αριθμούς ημερήσιας συχνότητας σημαίνει ότι 137 γυναίκες κάθε μέρα δολοφονούνται από ένα μέλος της οικογένειάς τους. Σημαντικό είναι επίσης να επισημανθεί πως οι γυναικοκτονίες παγκοσμίως διπλασιάστηκαν μέσα σε ένα χρονικό διάστημα 5 ετών, καθώς η αντίστοιχη έρευνα του UNODC το 2012 είχε καταγράψει «μόλις» 48.000 γυναικοκτονίες.
Όσον αφορά την Ελλάδα, όπως τονίζουν οι Εύη Καλούτσου (ΜΔΕ) και Marcela Soto (ΜΔΕ) δεδομένου ότι τέτοιου είδους εγκλήματα αποτελούν στις περισσότερες περιπτώσεις ανθρωποκτονίες ως αποτέλεσμα ενδοοικογενειακής βίας, εμπίπτουν στον ν. 3500/2006. Συνεπώς η εικόνα του εγκλήματος με βάση τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της αστυνομίας είναι απροσδιόριστη. Με άλλα λόγια, οι υποθέσεις καταγράφονται, όμως λείπουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτών των εγκλημάτων, που θα μας βοηθήσουν να τις κατηγοριοποιήσουμε ως τέτοιες.
Μ’ αυτό συναινεί η Αθανασία Κοντοχρήστου η οποία αναφέρει: «Από τα στοιχεία της Αστυνομίας (ΕΛ.ΑΣ.), φαίνεται ότι κάθε μήνα μία γυναίκα δολοφονείται από κάποιο μέλος της οικογένειάς της που συμφωνεί με ένα παλιότερο συμπέρασμα ότι “μία ή δύο γυναίκες το μήνα δολοφονούνται από τον νυν ή πρώην σύζυγο ή σύντροφό τους“ και “ένα από τα πιο συχνά αίτια ανθρωποκτονιών είναι η οικογενειακή βία”.
Επιπλέον, από τα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. προκύπτει ότι τα έτη 2013-2018 δολοφονήθηκαν συνολικά 69 γυναίκες με αιτία την ενδο-οικογενειακή βία, ήτοι ποσοστό 30,4-50% ετησίως του συνόλου των συνολικών γυναικών θυμάτων ανθρωποκτονιών, ποσοστό που μπορεί να είναι υποτιμημένο, καθώς στην Ελλάδα η εκτίμηση αυτών των θυμάτων από την ΕΛ.ΑΣ. γίνεται μέσα από τη χρήση του άρθρου για την ανθρωποκτονία με πρόθεση (άρθρο 299 του Ποινικού Κώδικα) σε συνδυασμό με τον νόμο 3500/2006 για την ενδοοικογενειακή βία (Παρατηρητήριο Γ.Γ.Ο.Π.Ι.Φ. 2019) και όχι βάσει ποσοτικής-ποιοτικής ανάλυσης των γυναικοκτονιών».