Έχουν δικαίωμα στην ξεκούραση οι επαγγελματίες αθλητές που αμείβονται
με εκατομμύρια, τους επιτρέπεται ένα διάλειμμα από τις υποχρεώσεις του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος;
Σχεδόν ένας μήνας μάς χωρίζει από την έναρξη του Παγκοσμίου πρωταθλήματος μπάσκετ στα γήπεδα της Ασίας (25/8) και η Εθνική μας ομάδα κινδυνεύει να εμφανιστεί «γυμνή», ειδικά στην περιφέρεια, μετά τις αρνήσεις(!!!) πρωτοκλασάτων στελεχών να τεθούν στη διάθεση του Δημήτρη Ιτούδη.
Μετά τον Κώστα Σλούκα (το πρόσωπο του καλοκαιριού στο ευρωπαϊκό μπάσκετ λόγω της μεταγραφής από
τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό με συμβόλαιο 9 εκατομμυρίων ευρώ) και ο Νικ Καλάθης ενημέρωσε ότι δεν είναι διαθέσιμος. Είχε προηγηθεί η άρνηση του Τάιλερ Ντόρσεϊ, ο οποίος το είχε ξανακάνει στο παρελθόν, αποδεικνύοντας ότι δεν αισθάνεται και τόσο Ελληνας όσο δείχνει το διαβατήριό του.
Και κάπου εδώ εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο, το… αιώνιο ερώτημα:
Έχουν δικαίωμα στην ξεκούραση οι επαγγελματίες αθλητές που αμείβονται με εκατομμύρια, τους επιτρέπεται ένα διάλειμμα από τις υποχρεώσεις του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος; Τόσο ο Σλούκας στα 33 του όσο και ο Καλάθης στα 34, αυτό ουσιαστικά επικαλέστηκαν. Θέλουν να ξεκουραστούν ενόψει της νέας απαιτητικής σεζόν με τους συλλόγους τους. Κι εδώ κάθεσαι και σκέφτεσαι όλους εκείνους που δεν είπαν ποτέ «όχι» στο κάλεσμα της «επίσημης αγαπημένης» και καταλήγεις σε συμπεράσματα.
Όταν ο Γιάννης Μπουρούσης αποσύρθηκε από την Εθνική λίγο πριν ολοκληρωθεί η καριέρα του, είχε δηλώσει:
«Πριν από 20 χρόνια, όταν αμούστακο ακόμη παιδάκι, έφευγα από την Καρδίτσα και κατέβαινα στην Αθήνα, ποτέ δε φανταζόμουν, όχι ότι θα παίξω 15 χρόνια στην Εθνική ανδρών, αλλά ούτε καν ότι θα φορούσα τη γαλανόλευκη φανέλα! Ήταν ένα αξέχαστο ταξίδι, το οποίο με «έσπρωχνε» να δουλεύω συνεχώς περισσότερο για να μπορώ να είμαι «μέλος του» και μου χάρισε πολλές χαρές και λύπες αλλά και τρομερές εμπειρίες, μέσα από τις οποίες έκανα πολλούς φίλους, ωρίμασα σαν άνθρωπος και σαν αθλητής, δίνοντας παράλληλα όλη μου την ψυχή και παίζοντας πολλές φορές και τραυματίας, για να εκπροσωπήσω επάξια την πατρίδα μου για 15 συνεχόμενα καλοκαίρια».
Τα σχόλια περιττεύουν μετά από μία τέτοια τοποθέτηση. Ασφαλώς κι έχει δικαίωμα ένας αθλητής να μην «επιστρατευθεί» ένα καλοκαίρι στην Εθνική ομάδα, ιδίως εάν την έχει υπηρετήσει με αφοσίωση επί σειρά ετών.
Ωστόσο με τη σειρά του ο κόσμος έχει κάθε δικαίωμα να έχει πιο ψηλά στην εκτίμησή του, τους πιστούς στρατιώτες, εκείνους που δεν έλειψαν από κανένα προσκλητήριο…
Γιατί η συμμετοχή στην Εθνική ομάδα αναδεικνύει τον σεβασμό του αθλητή για το σύνολο, για τους φίλους του, για την οικογένειά του, για τον τόπο του. Και είναι μεγάλη τιμή να τα εκπροσωπείς όλα αυτά μέσω του αθλητισμού στα πέρατα του κόσμου…