Κατά μέσον όρο, 137 γυναίκες ανά τον κόσμο δολοφονούνται καθημερινά
από τον σύντροφό τους ή από κάποιον συγγενή τους
Τρεις γυναίκες νεκρές μέσα σε τρείς μέρες. Στο Ρέθυμνο, στη Ζάκυνθο και το Περιστέρι. Τρεις γυναίκες από διαφορετικά μέρη, διαφορετικά περιβάλλοντα είχαν το ίδιο τέλος ,χτυπημένες έως θανάτου από το χέρι του συντρόφου τους.
Η 41χρονη Ελεονώρα από τη Ζάκυνθο, η 56 Γεωργία από το Ρέθυμνο, η 17χρονη Νικολέττα στο Περιστέρι. Γυναίκες με όνομα, με ζωές φτιαγμένες, με παιδιά και εγγόνια ή στην αρχή μιας διαδρομής που θα μπορούσε να οδηγήσει σε δεκάδες δημιουργικά μονοπάτια.
Στη Ζάκυνθο δράστης είναι ένας 49χρονος οικοδόμος, αλβανικής καταγωγής, ο οποίος κακοποιούσε συστηματικά τη 40χρονη σύζυγό του, ακόμη και μπροστά στα μάτια των τριών παιδιών τους. Μάλιστα, αφού μαχαίρωσε τη σύζυγό του, πήγε κανονικά στη δουλειά, όπου και συνελήφθη.
Στο χωριό Άνω Μαλάκι του Ρεθύμνου. Καθ’ ομολογίαν δράστης του εγκλήματος είναι ένας 60χρονος, που ομολόγησε την πράξη του. Το θύμα, η 56χρονη σύζυγός του, που δέχτηκε τη θανατηφόρα μαχαιριά στον λαιμό, στη διάρκεια ενός καβγά, όταν του ζήτησε να χωρίσουν.
Προχθές ακόμα μία γυναικοκτονία, αυτή τη φορά στο Περιστέρι, συγκλόνισε το πανελλήνιο.Θύμα αυτή τη φορά μια νεαρή γυναίκα, μόλις 17 ετών.
Συνολικά 8 γυναίκες έχουν χάσει τη ζωή τους από την αρχή του χρόνου φέτος. Ο τραγικός κύκλος του αίματος με 17 γυναικοκτονίες το 2021 δεν λέει να κλείσει. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Τα στοιχεία του ΟΗΕ δείχνουν ότι 50.000 γυναικοκτονίες γίνονται κάθε χρόνο. Κατά μέσον όρο, 137 γυναίκες ανά τον κόσμο δολοφονούνται καθημερινά από τον σύντροφό τους ή από κάποιον συγγενή τους ενώ τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έξαρση του φαινομένου εξαιτίας των συνεπειών της πανδημίας. Δεν είναι τυχαίο ότι η βία κατά των γυναικών χαρακτηρίστηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης ως η «σκιώδης πανδημία».
Οι περισσότερες από τις γυναίκες πέφτουν νεκρές από τα χέρια των πιο κοντινών τους ανθρώπων, καθώς σύμφωνα με στοιχεία, το 38% των γυναικοκτονιών παγκοσμίως συμβαίνουν από σύντροφο/σύζυγο.
Αυτό που νιώθουν οι γυναίκες που βρίσκονται μέσα σε μια κακοποιητική σχέση, είναι κατά βάση στρες, φόβο, απειλή, νιώθουν ενοχές, δηλαδή τις έχει πείσει ο θύτης ότι εκείνες είναι υπεύθυνες για αυτό που βιώνουν.
«Δεν αρκεί η δημόσια συζήτηση για να εξαλειφθεί ένα φαινόμενο αιώνων με παγκόσμιες διαστάσεις. Χρειάζονται θαρραλέα θεσμικά μέτρα και μια ολιστική αντιμετώπιση. Χρειάζεται ολιστική υποστήριξη των επιζωσών πριν ακόμη φτάσουμε στην πιο ακραία μορφή σεξιστικής βίας, ώστε οι γυναίκες να μπορούν να δραπετεύσουν από την κακοποιητική σχέση με ασφάλεια, να έχουν στέγη για να μείνουν, μακροχρόνια ψυχολογική υποστήριξη, να μπορούν να έχουν νομική βοήθεια και δικαστική εκπροσώπηση αν είναι οικονομικά ευάλωτες.
Απαιτείται επίσης και η εκπαίδευση όλων των εμπλεκόμενων φορέων που διαχειρίζονται περιστατικά έμφυλης βίας, από τις αστυνομικές Αρχές στους ιατροδικαστές, τους δικηγόρους και τους υγειονομικούς», εξηγεί μιλώντας στη Lifo η Νατάσα Κεφαλληνού, υπεύθυνη επικοινωνίας του κέντρου Γυναικείων Μελετών και Ερευνών «Διοτίμα».
Η αναπληρώτρια καθηγήτρια κοινωνικής πολιτικής, Μαρία Στρατηγάκη, υποστήριξε στην ΕΡΤ ότι πάντοτε συνέβαιναν γυναικοκτονίες αλλά τα τελευταία χρόνια είναι ορατές.
Oι γυναίκες που απειλούνται, κακοποιούνται σωματικά και ψυχολογικά μπορούν να καλέσουν τη γραμμή 15900, η οποία λειτουργεί πανελλαδικά, 24ώρες το 24ωρο,και παρέχει άμεση βοήθεια σε περιστατικά βίας. Γραφεία Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας λειτουργούν στις 14 περιφέρειες της χώρας και στις διευθύνσεις αστυνομίας κάθε νομού για την προστασία των θυμάτων.