Και πολύ άντεξε η συγκεκαλημμένη ειρήνη στον ΣΥΡΙΖΑ και την Κουμουνδούρου. Ήταν να μην… τα πάρει ο πρόεδρος και ξεκινήσει τις καρατομήσεις, από τον εύκολο στόχο που λέγεται Τζουμάκας. Ήταν να μη σφυρίξει τη λήξη της περιόδου χάριτος η «Εφημερίδα των Συντακτών» και αρχίσει την αναμόχλευση της αρθρογραφίας του Κασσελάκη στον «Εθνικό Κήρυκα» των ΗΠΑ.
Ανεξάρτητα από την αισθητική και τις ιδεολογικές πεποιθήσεις του καθενός, είναι άσχημο για το πολιτικό σύστημα, ένα κόμμα που μέχρι πριν τέσσερα χρόνια κυβερνούσε την Ελλάδα, να έχει πάρει την κατρακύλα εν χορδαίς και οργάνοις. Το έπαθε και το ΠΑΣΟΚ, που και βαρύτερο όνομα έχει και μεγαλύτερη ιστορία διακυβέρνησης, αλλά μπροστά μας έχουμε ένα ολισθηρό για τον ΣΥΡΙΖΑ πεδίο, που όμοιό του δεν έχουμε ξαναδεί στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας…
Πριν ακόμα συμπληρωθεί ένας μήνας από την εκλογή του νέου προέδρου, ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να μυρίζει μετάλλαξη. Το αριστερό του πρόσημο είναι τουλάχιστον δυσδιάκριτο, το εσωτερικό του μοιάζει με πεδίο βολής που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι και το εκλογικό του σώμα είναι μουδιασμένο, για να μην πούμε ξενερωμένο, απαυδυσμένο και προσεχώς φευγάτο.
Ακόμα μεγαλύτερο δράμα από αυτό των οπαδών και των ψηφοφόρων, περνούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που είχαν περάσει στην απέναντι όχθη ακόμα και από την εποχή του Τσίπρα. Πόσο μάλλον τώρα, στην εποχή του αυτοδημιούργητου εφοπλιστή, που αρνείται τη δαιμονοποίηση του κεφαλαίου και θέλει περισσότερες απολύσεις για την ελάφρυνση του Δημοσίου! Αυτό το δεύτερο είναι από την αρθρογραφία στον «Εθνικό Κήρυκα». «Ήμουν μόλις 24 χρονών όταν τα έγραφα αυτά, δεν θυμάμαι…
Ήμουν ένα παιδί της ομογένειας, τότε, που ήταν πολύ νευριασμένο με αυτά που γινόντουσαν στην Ελλάδα» δικαιολογήθηκε χθες ο Στέφανος Κασσελάκης, χωρίς φυσικά να πείθει. Και αν αυτά ακούγονται όμορφα για τους νεοφιλελεύθερους, είναι μαχαιριές στο μαλακό υπογάστριο των αριστερών συντρόφων.
Μεταξύ αυτών και ο Ανδρέας Ξανθός, που χαρακτηρίζει τον νέο πρόεδρο εκτός πραγματικότητας, βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ από αριστερό (μην παίρνεις κι όρκο) κόμμα να πηγαίνει στο θολό κέντρο και παράλληλα βλέπει μια συντονισμένη προσπάθεια αποσταθεροποίησης του κόμματος.
Υπάρχει μια γενιά στελεχών στον ΣΥΡΙΖΑ, που αρνείται να δικαιολογήσει στο στάση του Στέφανου, «σιγά μην αφήσω τον γάμο να πάω για πουρνάρια» και δεν μπορεί να διανοηθεί ότι βγήκε με skype από την Αμερική στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος… «Είναι θέμα αξιοπρέπειας πια» λέει ο Ξανθός, που ο Πολάκης δεν αφήνει σε χλωρό κλαρί όπου τον πετυχαίνει σε εσωκομματικές εκλογές και διαδικασίες…
Είναι τέτοια η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, που κάποιοι μπορούν να δυσφορήσουν ακόμα και επειδή ο Στέφανος φόρεσε βέρα στο δεξί μετά τον γάμο του και όχι στο αριστερό!
Δύσκολοι καιροί για ΣΥΡΙΖΑίους! Ούτε στο καφενείο μπορούν να πάνε από την καζούρα και τα βιτριολικά σχόλια των λαϊκών θαμώνων, που νομίζουν ότι λένε κάτι πικάντικο και τους προκύπτει κάτι μεταξύ σαχλού και αισχρού. Σ’ αυτό δεν είναι άμοιρος ευθυνών και ο ίδιος ο Κασσελάκης, που με απαράμιλλη συνέπεια και σε καθημερινή βάση, έναντι της πολιτικής για παράδειγμα, έχει εργαλειοποιήσει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και οτιδήποτε έχει να κάνει με τη ΛΟΑΤΚΙ.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορώ να σκεφτώ πώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα φτάσει μέχρι το συνέδριο του Φεβρουαρίου… Φίλης, Σκουρλέτης, Ξανθός, Βίτσας, Τσακαλώτος και τα άλλα παιδιά είναι υπ’ ατμόν. Και ενδεχομένως να μην περιμένουν τον Κασσελάκη να τους διαγράψει, αφού θρυλείται πως έχουν έτοιμο τον Τεμπονέρα να σηκώσει τη σημαία τους….
Η ιστορία πάντως με τον Κασσελάκη, αλλά και με τον Δούκα που είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση, έρχεται να μας δείξει ότι οι ανατροπές στο πολιτικό μας σύστημα μπορούν να γίνουν και με ιδιαίτερη ευκολία. Αυτό μπορεί να παρηγορήσει κάποιους που δεν θέλουν μονιμοποίηση της δεξιάς διακυβέρνησης και έναν Μητσοτάκη που ήρθε και μας κατσικώθηκε.
Και αυτό είναι μια ελπίδα και μια εκπαραθύρωση της όποιας απογοήτευσης. Ελλοχεύει όμως και ένας σοβαρός κίνδυνος: από αυτές τις θεαματικές ανατροπές να προκύπτουν καρικατούρες! Για τον Δούκα, πάντως, δεν έχουμε ακόμα τέτοια δείγματα…