“Ήταν η δημοσιογράφος
που όλοι φοβόντουσαν”
Οι δημοσιογράφοι πρέπει να είναι ατρόμητοι, μαχητικοί, να μην υπολογίζουν τον κίνδυνο και να κυνηγούν την αλήθεια στην είδηση με κάθε κόστος.
Γνωρίζετε πολλούς τέτοιους; Όχι; Ούτε κι εγώ!
Πριν λίγες ημέρες, έκανε τον γύρο του κόσμου η πληροφορία ότι ο Ιρανός πρόεδρος Ebrahim Raisi ακύρωσε μια προγραμματισμένη συνέντευξη με την διάσημη δημοσιογράφο του CNN Κριστιάν Αμανπούρ επειδή αρνήθηκε να φορέσει μαντίλα.
Θεωρήθηκε από την πλευρά της μία πράξη γενναία και επαναστατική.
Αυτή η ιστορία θύμισε σε πολλούς μία σπουδαία δημοσιογράφο, γνωστή στην Ελλάδα για την σχέση που είχε με τον Αλέκο Παναγούλη, την Οριάνα Φαλάτσι.
Ήταν η δημοσιογράφος που όλοι τη φοβούνται καθώς με την επιμονή της και τις εύστοχες ερωτήσεις της δεν άφηνε περιθώριο στον συνομιλητή της να ξεγλιστρήσει και να αποφύγει να δώσει απαντήσεις.
Μία από τις πιο ιστορικές συνεντεύξεις της ήταν αυτή με τον Αμερικανό πολιτικό, Χένρυ Κίσινγκερ, το 1972. Ο Κίσινγκερ αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως ο πόλεμος στον Βιετνάμ ήταν “άχρηστος” και ότι ο ίδιος έβλεπε τον εαυτό του ως “καουμπόη που οδηγεί την άμαξα, ιππεύοντας μόνος του πάνω στο άλογό του”. Γι’ αυτό, άλλωστε, και μερικά χρόνια αργότερα, έγραψε ότι ήταν “η πιο καταστροφική συζήτηση που είχα ποτέ με οποιοδήποτε μέλος του Τύπου”.
Μία ακόμα ιστορική συνέντευξη ήταν με τον Αγιατολάχ Χομεϊνί, το 1979, όπου τον αποκάλεσε “τύραννο” και έβγαλε το τσαντόρ, που είχε αναγκαστεί να φορέσει, για να συναντηθεί με τον πολιτικό και θρησκευτικό ηγέτη του Ιράν.
Ο διάλογος ήταν συμφωνα με την wikipedia ως εξής:
Οριάνα Φαλάτσι: Έχω ακόμα να σας ρωτήσω πολλά πράγματα. Σχετικά με το “τσαντόρ”, για παράδειγμα, το οποίο ήμουν υποχρεωμένη να φορέσω για να έρθω να σας πάρω συνέντευξη και το οποίο επιβάλλετε στις Ιρανές γυναίκες.. Δεν αναφέρομαι μόνο στο φόρεμα, αλλά σε αυτό που αντιπροσωπεύει, εννοώ το απαρτχάιντ, στο οποίο έχουν αναγκαστεί να μπουν οι ιρανικές γυναίκες μετά την επανάσταση.
Δεν μπορούν να σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο με άνδρες, δεν μπορούν να εργαστούν με άνδρες, δεν μπορούν να κολυμπήσουν στη θάλασσα ή σε πισίνα με άνδρες. Πρέπει να κάνουν τα πάντα ξεχωριστά, φορώντας το “τσαντόρ” τους. Παρεμπιπτόντως, πώς μπορείς να κολυμπήσεις φορώντας ένα “τσαντόρ”;
Χομεϊνί: Τίποτα από αυτά δεν σας αφορά, τα έθιμά μας δεν σας αφορούν. Αν δεν σας αρέσει η ισλαμική ενδυμασία δεν είστε υποχρεωμένη να τη φοράτε, αφού είναι για τις νεαρές γυναίκες και τις αξιοσέβαστες κυρίες.
Οριάνα Φαλάτσι: Αυτό είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σας, ιμάμη. Αφού μου το λέτε αυτό, θα απαλλαγώ αμέσως από αυτό το ηλίθιο μεσαιωνικό κουρέλι. Ορίστε!
Γνωρίζετε πολλούς δημοσιογράφους στις μέρες μας που θα είχαν την τόλμη να κάνουν το ίδιο; Ούτε κι εγώ.