Δεν έχουν όμως καμία σημασία
οι εικασίες, το αποτέλεσμα μετράει και το αποτέλεσμα αυτό πλήγωσε
όλη την Ελλάδα
Ο άνθρωπος είναι θηρίο, σκέφτηκα βλέποντας, όπως και όλη η χώρα, τη συγκλονιστική σκηνή με το σπρώξιμο του αργοπορημένου επιβάτη από μέλη του πληρώματος του πλοίου Blue Horizon στο λιμάνι του Πειραιά. Άνθρωποι ή κτήνη; Η πρώτη ερώτηση που μου ήρθε στο μυαλό μετά από αυτό το τραγικό γεγονός με θύμα τον 36χρονο, που πλήρωσε με τη ζωή του την απόφασή του να μπει στο πλοίο τελευταίος κι ενώ αυτό ετοιμαζόταν να σαλπάρει. Ειλικρινά δεν το χωράει ανθρώπινος νους αυτό που έγινε στην προβλήτα από όπου αναχωρεί το Blue Horizon. Πόσοι εκείνο το βράδυ είδαν εφιάλτη ότι ήταν στη θέση του Αντώνη…
Μήπως όμως οι εικόνες που όλοι έτυχε να δούμε δείχνουν την κοινωνία μας σήμερα; Μέλη της είναι και εκείνοι που οδήγησαν τον 36χρονο στο νερό κι από εκεί στον θάνατο. Και τι ζητούσε ο δύσμοιρος; Να επιβιβαστεί, να ταξιδέψει για την Κρήτη, έχοντας το εισιτήριό του. Όσοι γνώριζαν τον Αντώνη αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι ένας άνθρωπος σήκωσε το χέρι του και τον έσπρωξε. Ένα άκακο, αγαθό πλάσμα, που μόνο χαμογελούσε ήταν
Δεν έχουν όμως καμία σημασία οι εικασίες, το αποτέλεσμα μετράει και το αποτέλεσμα αυτό πλήγωσε όλη την Ελλάδα. Όπως και να έχει το θέμα, ότι και να προηγήθηκε ή να σκεφτόταν πριν προσπαθήσει να επιβιβαστεί, μία τέτοια πράξη από το πλήρωμα, το εκπαιδευμένο πλήρωμα, δεν μπορεί όχι να δικαιολογηθεί, αλλά ούτε καν να υπάρχει σαν σκέψη στο μυαλό κανενός.
Την ίδια στιγμή η εικόνα των επιβατών που κρέμονταν στα καταστρώματα για να δουν την πιο απάνθρωπη πράξη που ίσως έτυχε να δουν με έκανε να σκεφτώ το Κολοσσαίο. Τότε που οι άνθρωποι ρίχνονταν στα άλλα κτήνη, τα τετράποδα, και ο κόσμος επευφημούσε, ενώ ο αυτοκράτορας απολάμβανε το θέαμα.
Ευτυχώς επάνω στο πλοίο δεν βρίσκονταν ως επιβάτες κάποιοι αιμοδιψείς Ρωμαίοι. Βρίσκονταν άτομα που φώναζαν, έβριζαν, απορούσαν με τη στάση του πληρώματος. Και κάπου εκεί κι ενώ τα πάντα γίνονταν μπροστά στα μάτια δεκάδων ταξιδιωτών, ήρθε και ο ντροπιαστικός επίλογος μιας φρίκης που εκτυλίχθηκε λίγο πριν.
Το πλοίο αναχώρησε, μάλλον το έβαλε… στα πόδια για να γλιτώσει, την ώρα που ένας άνθρωπος πνιγόταν.
Κι όλα αυτά με εντολή καπετάνιου. Και πάλι στο μυαλό γράφοντας αυτό το κείμενο, τα λόγια της φίλης Ζωζώς, συζύγου ναυάρχου, η οποία με τον πνιγμό λιποθύμησε, αλλά με την εγκατάλειψη πληρώματος και πλοίου ξέρασε…