-Να γίνεις παρανοϊκός για να πολεμήσεις την παράνοια
και κτήνος για να αντέξεις την κτηνωδία
Άκουγα στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου τη μαρτυρία ενός Ελληνο-Ισραηλινού που προσπαθούσε να βρει τρόπο ώστε μαζί με τα δύο αγοράκια του, 6 και 9 ετών, να φθάσουν στο αεροδρόμιο του Τελ-Αβίβ.
Προσπαθούσε να είναι ψύχραιμος στην περιγραφή του, καθώς τα παιδιά του ήταν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, όμως ορκίζομαι ότι ένιωσα τους παλμούς της καρδιάς του. Εκείνος μόνο ήξερε μέσα του πόσο φοβόταν και για τους τρεις τους, όμως δεν ήθελε να τρομοκρατήσει τους γιους του ακόμα περισσότερο. Ήδη είχαν γίνει μάρτυρες φρικτών καταστάσεων. Οι ρουκέτες είχαν σχεδόν ισοπεδώσει τη γειτονιά τους. Είπε πολλά ο άνθρωπος. Μία φράση του όμως με ταρακούνησε πιο πολύ: «Μέσα μου έχουν ξυπνήσει πρωτόγονα συναισθήματα…».
Ναι, οι θηριωδίες που συντελούνται μόνο πρωτόγονα συναισθήματα γεννούν, ακόμα και σε μας που δεν τις ζούμε αλλά τις παρακολουθούμε από τον καναπέ μας. Όταν βλέπεις να σφάζουν αμάχους, να αποκεφαλίζουν βρέφη και γέροντες, να βιάζουν γυναίκες, να κακοποιούν και να εκτελούν ομήρους, να σκυλεύουν τους νεκρούς, πρωτόγονα συναισθήματα σε κυριεύουν. Να τους συντρίψεις, να τους αφανίσεις από προσώπου γης. Να γίνεις παρανοϊκός για να πολεμήσεις την παράνοια και κτήνος για να αντέξεις την κτηνωδία.
Αυτό λέει το πρωτόγονο ένστικτο μου… Και μετά σκέφτομαι πως όλοι είμαστε πιόνια και αναλώσιμοι. Όλοι ανεξαιρέτως. Καλοί και κακοί, εντός και εκτός εισαγωγικών, άμαχοι, ένοπλοι, μυστικές υπηρεσίες, τρομοκρατικές οργανώσεις, ειρηνιστές, διεθνιστές, ακτιβιστές, εθνικιστές, τζιχαντιστές… Χρήσιμοι πρόσκαιρα και συγκυριακά. Ιφιγένειες γεωπολιτικών, οικονομικών και ενεργειακών συμφερόντων.
Δεν θα σας πω για το Ιράν, την Τουρκία του Ερντογάν, τη Ρωσία και τις συνέπειες για την περιοχή μιας ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας, υπό τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν θα σας πω εγώ για τον βρόμικο ρόλο που παίζουν κάποια αραβικά κράτη και για το πόσο τελικά κόπτονται ειλικρινώς για τον κατατρεγμένο λαό της Παλαιστίνης. Ο «εχθρός» δεν είναι μόνο η Δύση.
Δεν είμαι γνώστης, ούτε αναλυτής. Φυσικά διαβάζω και παρακολουθώ τις εξελίξεις, που μάλλον ήταν προαναγγελθείσες. Μόνο το ακριβές σενάριο δεν ήταν γνωστό.
Δεν ξέρω πώς είναι να ζεις αποκλεισμένος για χρόνια, με κλειστά σύνορα, χωρίς υποδομές, στην πείνα και στην εξαθλίωση, με τις σφαίρες να σφυρίζουν δίπλα σου, τις βόμβες να πέφτουν στο κεφάλι σου, σε μία λωρίδα γης που έχει ποτιστεί με ποτάμια αίματος. Ούτε και ξέρω πώς είναι να ζεις σε μία χώρα ατμοσφαιρική, με τόπους ιερούς και ιστορία, φυσικές ομορφιές, σύγχρονο και κοσμοπολίτικο τρόπο ζωής, στην οποία όμως εκπαιδεύεσαι από τα… γεννοφάσκια σου να είσαι στρατιώτης ανεξαρτήτως φύλου. Να ζεις και να αναπνέεις κάτω από έναν «Σιδερένιο Θόλο». Και ο φόβος αυτός να σε συνοδεύει παντού, λες και είσαι καταραμένος.
Σύμφωνα με τη θεωρία του χάους, το φαινόμενο της πεταλούδας είναι αυτό που επιστημονικά λέγεται «ευαίσθητη εξάρτηση από τις αρχικές συνθήκες». Υποστηρίζεται, για παράδειγμα, ότι, αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα. Φοβάμαι ότι αυτή τη φορά το πέταγμα της πεταλούδας θα φέρει πραγματικό χάος.