Η Ελλάδα δεν εμπιστεύθηκε
την αριστερά του Αλέξη Τσίπρα. Δεν στήριξε αρκετά το ΠΑΣΟΚ και στήριξε τις ακραίες φωνές αντίδρασης
Να’ μαστε λοιπόν… δεύτερες εκλογές μέσα σε διάστημα περίπου ενός μήνα και κυβέρνηση ξανά η Νέα Δημοκρατία. Όμως αυτό νομίζω δεν ήταν ζητούμενο. Ήταν δεδομένο, μιας και η παραδοσιακή «αριστερά» ή ακόμα ίσως και το κέντρο, είχαν χάσει εδώ και καιρό τον προσανατολισμό τους. Δεν είχαν χάσει ωστόσο το κομματικό τους πρόσημο όσο κι αν κάποιοι θα το επιθυμούσαν. Όπως δεν έχουν χάσει το πρόσημο τους η δεξιά και η αριστερά, αφού συνεχίζουν να υπάρχουν.
Αν δούμε τα νούμερα, μπορούμε να το αντιληφθούμε εύκολα. Το νέο ακροδεξιό μόρφωμα που αποκαλείται «Σπαρτιάτες», συγκεντρώνει ποσοστό της τάξης του 4.64% και 12 έδρες. Η επίσης ακροδεξιά του Κυριάκου Βελόπουλου ποσοστό 4.44% και 12 έδρες.
Η «Νίκη» 3.69% και 10 έδρες. Αν, δηλαδή, σε ένα υποθετικό σύμπαν, τα τρία αυτά κόμματα συνενώνονταν, θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν 12.77% και 34 έδρες, ποσοστά υψηλότερα δηλαδή από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο διατρανώνει πως έχει ήδη μπει σε τροχιά κυβερνησιμότητας. Και στο παιχνίδι δεν έχει μπει καν η παράμετρος «Ζωή Κωνσταντοπούλου», που θέλει να λέγεται αριστερή, αλλά οι πρακτικές της παραπέμπουν αλλού.
Κι αυτό είναι το ένα σκέλος των εκλογών, το οποίο έκρυβε ένα ηχηρό μήνυμα. Η Ελλάδα δεν εμπιστεύθηκε την αριστερά του Αλέξη Τσίπρα. Δεν στήριξε αρκετά το ΠΑΣΟΚ και στήριξε τις ακραίες φωνές αντίδρασης, πιστεύοντας πως αφού ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Ανδρουλάκης τα κατάφεραν σηκώνοντας τους τόνους, θα τα καταφέρουν ενδεχομένως οι ακροδεξιοί, σηκώνοντας ψηλά τις ακραίες ιδεολογίες τους. Στα θετικά εντάσσεται το γεγονός του κατακερματισμού της ακροδεξιάς που δεν είναι συσπειρωμένη… ακόμα. Διαφορετικά, προχθές η Ελλάδα θα έτριβε με θλίψη τα μάτια της.
Υπάρχει όμως ένα ακόμα σκέλος. Οι ψηφοφόροι τελικά, δεν στήριξαν τις πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας. Τις ανέχτηκαν επειδή δεν έβρισκαν εναλλακτική. Και τις επέλεξαν ως το… λιγότερο κακό. Ότι ακριβώς δηλαδή απευχόταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης να συμβεί. Με τον τρόπο όμως που αναζήτησαν διεξόδους απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, εκκόλαψαν τα αυγά πολλών… φιδιών πλέον και βροντοφώναξαν πως δεν συντάσσονται με οποιοδήποτε αριστερό, αριστερίζον ή κεντρώο ευφυολόγημα, αν δεν εδράζεται σε μια βάση ρεαλισμού και πραγματικότητας.
Ερχόμαστε τώρα στην επόμενη ημέρα. Θα είναι εύκολη; Σίγουρα όχι. Διότι οι ευθύνες είναι πολλές. Και οφείλουν να αποδοθούν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει το μεγαλύτερο χρέος: Να κάνει αντιπολίτευση στον εαυτό του, αντιλαμβανόμενος πως εκλέχτηκε πρωθυπουργός, επειδή οι αντίπαλοι του αποδείχθηκαν λίγοι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας έχουν χρέος να επανεξετάσουν το αφήγημα τους από την αρχή. Και το ΠΑΣΟΚ να πραγματοποιήσει μια ουσιαστική ενδοσκόπηση για την επόμενη ημέρα, διότι οφείλει επιτέλους να πείσει. Την ίδια ώρα, έχει ευθύνη κι ο λαός. Να ελέγξει αν τα… φίδια που αναθρέφει σφυρίζουν μόνο, τρομάζοντας το πολιτικό σύστημα, ή δαγκώνουν με μανία, χύνοντας τόνους δηλητήριο στο οικοδόμημα της δημοκρατίας.