Πολλά μπράβο ωστόσο αξίζουν και στην ΠΑΕ που παραχώρησε άπλετο χώρο και χρόνο και το κυριότερο πρόσφερε στους δημιουργούς
την ελευθερία και την άνεση
να παρουσιάσουν την ιστορία χωρίς καμουφλάζ
Έχοντας παρακολουθήσει τα 4 από τα 5 συνολικά επεισόδια του ντοκιμαντέρ για τον ΟΦΗ μπορείς να καταλάβεις πως αντιλαμβάνεται η κρητική ομάδα το ποδόσφαιρο. Καταρχήν το ντοκιμαντέρ αυτό αποτελεί ένα σπάνιο ιστορικό ντοκουμέντο για τις νεότερες γενιές, ένα φωτεινό φάρο που δείχνει τον δρόμο για το μέλλον μέσα από την διαδρομή της ομάδας, από την ίδρυσή της μέχρι και σήμερα. Αξίζουν συγχαρητήρια στους δημιουργούς αυτής της σειράς για τον τρόπο που προσέγγισαν καρέ-καρέ την πορεία της ομάδας και αποτύπωσαν όλα τα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει ένας φίλαθλος.
Πολλά μπράβο ωστόσο αξίζουν και στην ΠΑΕ που παραχώρησε άπλετο χώρο και χρόνο και το κυριότερο πρόσφερε στους δημιουργούς την ελευθερία και την άνεση να παρουσιάσουν την ιστορία χωρίς καμουφλάζ γεγονότων ή προσώπων που διαμόρφωσαν την ιστορία της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια.
Είναι προς τιμήν των διοικούντων που επέτρεψαν την δημιουργία αυτού του ντοκιμαντέρ χωρίς να λογοκρίνουν ή να κόψουν καμιά φωνή και κανένα πρόσωπο από αυτά που τώρα πια δεν είναι στην ομάδα. Αν το είχαν κάνει δεν θα είχε κανένα νόημα, θα ήταν ένα ακόμα από τα ντοκιμαντέρ που θα είχαν γίνει απλά για να γίνουν.
Δεν θα είχαμε την τύχη να δούμε ποτέ τον Γιώργο Σαμαρά να δακρύζει και να λέει ότι θα άλλαζε τα πάντα στην καριέρα του (που δεν είναι και λίγα…) για μια και μοναδική παράσταση με την ομάδα της καρδιάς του, δεν θα βλέπαμε την συγκίνηση και τον τρόπο που αγκάλιασαν οι παλαίμαχοι τον Γκέραρντ από την μια και την ιδέα της αναγέννησης του ΟΦΗ από την άλλη, δεν θα βλέπαμε τον ανεπανάληπτο Τζιρίτα να έλεγε «εγώ να πάω στα δικαστήρια τον ΟΦΗ, εγώ τον θέλω πάντα στα ουράνια».
Δεν θα είχαμε επίσης την δυνατότητα να δούμε και να ακούσουμε τις σκέψεις του Μιχάλη Μπούση για τον ΟΦΗ, την αγωνία του για το «κακό χάλι της ομάδας» και τις μεταγραφές που πρέπει να γίνουν.
Δεν θα βλέπαμε, ίσως το πιο βασικό, τον κόσμο από απλούς ανθρώπους μέχρι τους οργανωμένους να έχουν το δικό τους μεγάλο βήμα, να μιλάνε χωρίς φόβο και με πολύ πάθος για την αγάπη τους και για την φωτιά που ολοένα και θα μεγαλώνει.
Για τον ΟΦΗ που θα μεγαλώνει και που ευχής έργον θα ήταν τον δρόμο του να ακολουθούσαν και άλλοι, ώστε το ελληνικό ποδόσφαιρο να είχε μια ελπίδα να δει καλύτερες μέρες…