Μέχρι και το γραφικό Σίσι (το Επάνω, το Λιμάνι δεν έχει σημασία) κατάφερε να μπει στον πανευρωπαϊκό μετεωρολογικό χάρτη. Και όχι μόνο να μπει, αλλά και να τα σαρώσει όλα… Όλα τα ρεκόρ υψηλότερης θερμοκρασίας Νοέμβριο μήνα. Μεσημέρι Σαββάτου και στο επίνειο της Νεάπολης του Λασιθίου ο υδράργυρος «χτύπησε κόκκινο» για την εποχή, φτάνοντας στους 35,1 βαθμούς Κελσίου!
Για Ρεωμύρου και Φαρενάιτ, δεν ξέρω… Με τις αναγωγές δεν τα πάω καλά, ούτε και με τους ανάγωγους! Αλλά το θερμό πακέτο δεν είχε μόνο καυτή θερμοκρασία. Είχε ισχυρούς νοτιάδες, μπόλικη αφρικανική σκόνη και μια θολούρα που θάμπωνε το απέραντο γαλάζιο, που υπό διαφορετικές συνθήκες θα απολαμβάναμε από την παραλία του «Μπούφου». (Κρατήστε τον Μπούφο)… Συνοδευόταν δε και από βαρέα μέταλλα που αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα. Αλλά καμία σχέση με Black Sabbath, Motorhead, Iron Maiden και Metallica! Και αυτά σου κάνουν καζάνι το μυαλό, αλλά παράλληλα κινδυνεύεις από την εισπνοή τους.
Την ίδια ώρα, στην ίδια χώρα και σ’ αυτήν που εμείς οι κάτω αποκαλούμε πάνω Ελλάδα, επικρατούσε ο κακός χαμός: ανεμοστρόβιλοι που σήκωναν αυτοκίνητα(!), καταιγίδες, χαλάζι και χιόνι στο Καϊμακτσαλάν! Όχι, αυτή δεν είναι η Ελλάδα των αντιθέσεων και της άγριας ομορφιάς που σε καλεί να ζήσεις το μύθο σου! Είναι η Ελλάδα της κλιματικής κρίσης, που απειλείται από… μυθικές συνέπειες.
Και πιο πολύ η Κρήτη, που βρίσκεται στην εσχατιά του ευρωπαϊκού νότου και μια (καυτή) ανάσα από τον αφρικανικό βορρά! Προφανώς και για την κλιματική κρίση οι ευθύνες είναι παγκοσμιοποιημένες, με την κάθε χώρα να έχει συμβάλει στο μερίδιο που της αναλογεί. Και σε επίπεδο Ευρώπης, αυτά που… εισπράττουν ως συνέπειες η Ελλάδα και η Κρήτη ειδικότερα, είναι δυσανάλογα με τις ευθύνες τους.
Τα φράγματα μας αδειάζουν, ο υδροφόρος ορίζοντας στερεύει και το μέλλον είναι ζοφερό και άνυδρο. Δεν ξέρω τι προλαβαίνουνε να κάνουμε για να αναστρέψουμε το κλίμα, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μα φαντάζομαι ότι είναι αργά και πλέον μόνο να περιορίσουμε τις συνέπειες μπορούμε. Η αλήθεια είναι ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Όχι μόνο από εμάς αλλά από τον κόσμο όλο και κυρίως τις μεγάλες δυνάμεις, που κατά… διαβολική σύμπτωση οδήγησαν τον πλανήτη στη δυσχερή τούτη θέση.
Τα «καμπανάκια» στην Κρήτη, λόγω και της γεωγραφικής της θέσης, έχουν χτυπήσει καιρό τώρα. Πλέον θα βγαίνουν μόνο… μακάβριες διαπιστώσεις. Όπως για παράδειγμα, να ξεχάσουμε κάποιες βασικές καλλιέργειες που για αιώνες έθρεψαν το νησί, να προετοιμαστούμε για ένα άνυδρο μέλλον και να προϋπολογίσουμε τις απώλειες από τις επερχόμενες πυρκαγιές και τις φυσικές καταστροφές.
Ένα μέλλον με μπόλικη ξηρασία που θα κολυμπάει στην… ανομβρία. Μέσα σε ένα τέτοιο τοπίο εμείς κυνηγάμε χίμαιρες και ψαρεύουμε επενδύσεις… Αντί να μας ενδιαφέρει το φυσικό περιβάλλον, βαυκαλιζόμαστε με το επενδυτικό περιβάλλον. Φαντάζομαι ότι οι θιασώτες αυτής της ανάπτυξης θα έχουν την πρόνοια να τις περιλούσουν με το απαραίτητο νερό. Διότι κατά τα ειωθότα εκχωρούμε γη και ύδωρ, αλλά πλέον το ύδωρ είναι μούφα, εκτός και αν μιλάμε για τη θάλασσα. Αλλά το υφάλμυρο νερό άντε να γεμίζει τις πισίνες. Για τις υπόλοιπες ανάγκες πολύ φοβάμαι ότι η αφαλάτωση δεν αρκεί…
Για την ενέργεια η αλήθεια είναι ότι γίνονται προσπάθειες για να μην ξεμείνουμε και να καλύψουμε τις ανάγκες ψύξης που απαιτούν οι πολύφερνες επενδύεις.
Και αυτό διότι, εκτός από τα βουνά μας, τώρα σπέρνουμε και στη θάλασσα ανεμογεννήτριες. Τα υπεράκτια αιολικά πάρκα, φτάνουν και στα μέρη μας και οι θάλασσες της ανατολικής Κρήτης είναι επιλέξιμες για τις επενδύεις του είδους. Αρκεί να μην συμπίπτουν με σημεία που θα κάνουμε εξόρυξη υδρογονανθράκων. Διότι οι επενδύεις δεν πρέπει να περιπλέκονται και να μπαίνει η μια στο θαλάσσιο οικόπεδο της άλλης…
Υπό αυτές τις συνθήκες, τι να τις κάνεις τις παραδοσιακές καλλιέργειες; Θα ζεις δουλεύοντας στις επενδύσεις των άλλων και θα θρέφεσαι με προϊόντα εισαγωγής, που άνετα θα μπορείς να προμηθεύεσαι με τους παχυλούς μισθούς σου. Τα προϊόντα θα έρχονται από τον βορρά. Από εκεί δηλαδή που κινδυνεύουμε να φύγει και ο τουρισμός μας…
Όχι δεν είμαι μπούφος, εσείς πάτε να με κάνετε.