“Το Φεστιβάλ δεν σκοπεύει
στο στιγμιαίο κέρδος”
Ήταν σίγουρα ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά γεγονότα του καλοκαιριού, μια φιλόδοξη διοργάνωση που ήρθε για να μείνει.
Το 1ο Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων που έριξε αυλαία την Κυριακη δείχνει το δρόμο για το πως μπορεί μια πόλη να φιλοξενήσει μια σπουδαία εκδήλωση ανοιχτών συνόρων. Βασικός οργανωτής ήταν ο Δήμος Χανίων, με τη συνδρομή της Περιφέρειας Κρήτης και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Με τη συμμετοχή περισσότερων των 100 ομιλητών – συγγραφέων Ελλήνων, Κυπρίων, από τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Μεγάλη Βρετανία, την Ουκρανία και το Περού, εκδοτών, ακαδημαϊκών, μεταφραστών και διανοουμένων, και περισσότερες από 60 παρουσιάσεις, συζητήσεις, σεμινάρια, συναυλίες, προβολές ντοκιμαντέρ, μελοποιημένες αφηγήσεις παραμυθιών και θεατρικά αναλόγια βιβλίων σύγχρονης ελληνικής και ξένης πεζογραφίας, ποίησης, δοκιμίου, παιδικής λογοτεχνίας, από τις εκδόσεις Gutenberg, Άγρα, Άπαρσις, Διόπτρα, Εκκρεμές, Έρεισμα, Ίκαρος, Καστανιώτης, Κέδρος, Κείμενα, Μεταίχμιο, Μετρονόμος, Μίνωας, Πατάκης, Πόλις, Ποταμός, Πυξίδα της Πόλης, Ραδάμανθυς, κ.ά., το 1ο Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων διερεύνησε την έννοια του συνόρου και του ορίου στα πεδία της λογοτεχνίας, της Ιστορίας και της διεθνούς πολιτικής.
“Ως φεστιβαλικό γεγονός δεν διεκδικεί ένα άμεσο, χειροπιαστό όφελος, δεν σκοπεύει στο στιγμιαίο εμπορικό κέρδος. Ο στόχος του είναι να φυτέψει τον σπόρο της φιλαναγνωσίας ή καλύτερα να ποτίσει τον ήδη υπάρχοντα σπόρο της βιβλιοφιλίας που είναι σημαντικός και έχει παράδοση στην πόλη”, είπε σε συνέντευξη του στο Documento ο διευθυντής του Φεστιβάλ κ. Μανώλης Πιμπλής και εξηγώντας την φιλοσοφία της διοργάνωσης ανέφερε:
“Εχει στόχο να θυμίσει ότι η ανοιχτή συζήτηση, η ελεύθερη γνώµη, η καλλιέργεια της γνώσης, η ψυχαγωγία της ανάγνωσης είναι πολύτιµα στοιχεία που αναζωογονούν τις κοινωνίες και ατομικά τον κάθε άνθρωπο. Θέλει να δείξει ότι σε µια εποχή οικονομικού άγχους, μια εποχή επαπειλούμενης τουριστικής μονοκαλλιέργειας, η διατήρηση μιας ταυτότητας ή η καλλιέργειά της, η αναζήτηση συλλογικής και ατοµικής ισορροπίας και η συλλογική εντέλει επιβίωση περνούν από τον δρόµο της γνώσης και του πολιτισμού».