Εκτός και αν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό που συνιστά όνειρο θερινής νυκτός
Περασμένα μεσάνυχτα στη φιλόξενη αυλή του «Μουρέλου», χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε είχαμε γίνει μια παρέα με το Σλόμποταν και τη Νατάσα. Να ευθύνεται η τσικουδιά, οι μπίρες και το κρασί ή μήπως η αλεγκρία που διέκρινε την παρέα των 7 γηγενών αλλά και του ζευγαριού που βρέθηκε να κάνει διακοπές στα μέρη μας; Εκείνος κοντά στα 40, Βόσνιος, αλλά κάργα ορθόδοξος και φανατικός του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου.
Εκείνη κοντά στα 30, γεννημένη στη Γερμανία, αλλά αμετανόητη Σαλονικιά, ούσα τρίτης γενιάς Ελληνίδα στο Μόναχο. Και αφού εξαντλήσαμε την κουβέντα για μοναστήρια, ομάδες και παραλίες ήρθε η ώρα της «ανάκρισης» του ζευγαριού των επισκεπτών.
«Με τα εμβόλια τι έχετε κάνει εσείς που ζείτε και στην πειθαρχημένη Γερμανία;» ρωτάω. Σχεδόν ταυτόχρονα και οι δύο άρχισαν να κουνάνε το δάκτυλο με απέχθεια για τα εμβόλια. «Προσέχουμε, κάνουμε συχνά τεστ και λόγω της δουλειάς μας, αλλά βατσίνα δεν έχει»! Ήταν τόσο κάθετοι και οι δύο, που ποτέ δεν μπήκα στον κόπο να τους ρωτήσω αν η στάση τους είναι άρνηση, φόβος ή… απεταξάμην το τσιπάρισμα και την αλλοίωση του DNA…
Ειδικά δε όταν διαπίστωσα την έκπληξή τους στο άκουσμα ότι και οι 7 είμαστε πλήρως εμβολιασμένοι! Δεν ξέρω αν πέτυχε ή έτυχε αλλά το γεγονός είναι το 7 στους 7. Δεν μπήκα καν στην υποψία μήπως εμείς έχουμε κάνει το λάθος και μήπως το ζευγάρι έκανε το σωστό που γύρισε την πλάτη στις προτροπές της Μέρκελ, το όνομα της οποίας συνόδευε με ένα μπλιαχ…
Το τείχος του Βερολίνου, σκέφτηκα, έπεσε, αλλά το εθνικό μας τείχος ανοσίας είναι μακριά ακόμα, όπως επισημαίνουν δηκτικά και σχεδόν πανηγυρίζοντας τα αντιπολιτευτικά μέσα. Εδώ θέλω να σταθώ λίγο περισσότερο στα ΜΜΕ και αφού συμφωνήσουμε ότι στην πλειονότητά τους, όπως και οι εγχώριοι δημοσιογράφοι, είναι υπέρμαχοι των εμβολιασμών. Και δεν ξέρω πόσο αυτό βοηθά στην επίτευξη του στόχου της κυβέρνησης και της επιστημονικής κοινότητας.
Υπάρχει ένας κόσμος που όσο βλέπει ΣΚΑΙ και όσο ακούει Ευαγγελάτους, τόσο σηχτιρίζει τα εμβόλια. Ειδικά δε όταν κάνει και το συνειρμό με τη λίστα Πέτσα.
Το όλο σκηνικό με γυρίζει πίσω στο 2015 και στο δημοψήφισμα του Τσίπρα για το «ΝΑΙ» ή «ΟΧΙ» στην αποδοχή της πρότασης των θεσμών (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ). Τότε που τα κανάλια είχαν πάρει εργολαβικά το «ΝΑΙ» και έδωσαν τη… νίκη στο «ΟΧΙ» με 61,31%, από ένα απηυδυσμένο από τη προπαγάνδα κόσμο και φυσικά τον ταγμένο στην άρνηση (των θεσμών) κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός ότι ο Τσίπρας ενέταξε μετά την kolotoumpa στο διεθνές πολιτικό λεξικό, απεμπλέκοντας την Ελλάδα από τα χειρότερα, είναι μια άλλη ιστορία.
Δεν ξέρω τι φταίει τελικά που η εμβολιαστική κάλυψη στην Ελλάδα… σέρνεται, κάνοντας μακρύτερο τον δρόμο για την «ελευθερία» και δεν ξέρω αν οφείλεται στην πλημμελή ενημέρωση ή στην παραπληροφόρηση και τη συνωμοσιολογία. Σίγουρα πάντως κάτι γίνεται λάθος είτε από τη μια είτε από την άλλη πλευρά. Και τα λάθη, μόνο διχάζουν, δεν εμβολιάζουν.
Στην κατεύθυνση αυτή είναι και όσα είπε την Πέμπτη ο Χαρδαλιάς και επανέλαβαν το Σάββατο ο Άδωνης και την Κυριακή ο Μητσοτάκης, περί lockdown μόνο για ανεμβολίαστους, οι οποίοι παράλληλα δεν θα τυγχάνουν καμιάς οικονομικής στήριξης από το κράτος, που δεν θα μπορούν να πηγαίνουν στην εργασία τους. Είναι ό,τι πιο κοντινό σε απειλή έχουμε ακούσει το τελευταίο διάστημα από την κυβερνητική καμπάνια.
Πρόκειται για λάθη που καθιστούν λιγότερο «ένοχους» τους ανεμβολίαστους, ειδικά αυτούς λόγω φόβου, που ενισχύεται από τις παρενέργειες που ακούμε δεξιά και αριστερά και οι οποίες δεν καταγράφονται στο σύνολό τους. Μπροστά στην απειλή αυτή, ο διαχωρισμός των ταβερνείων και των café bar σε «αμιγή» και «μικτά» είναι παιχνιδάκι.
Τελικά, πραγματική ελευθερία είναι να κάθονται στην αυλή του «Μουρέλου» μαζί εμβολιασμένοι και υπεύθυνοι ανεμβολίαστοι, χωρίς κανείς να αισθάνεται δακτυλοδεικτούμενος και αποκλεισμένος ή ακόμα και φοβισμένος. Εκτός και αν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό που συνιστά όνειρο θερινής νυκτός με καύσωνα μεταλλαγμένης κλιματικής αλλαγής…