Είναι μεγάλη ανάγκη να διαβάσουμε τις λίγες γραμμές που έγραψαν οι γιατροί της Ένωσης νομού Ρεθύμνης και τα οποία με έκαναν να νιώσω υπερήφανος γι’ αυτούς τους ανθρώπους
Σε σύντομο χρόνο η μία τραγωδία διαδέχεται την άλλη σε αυτή τη χώρα… Μέχρι τη στιγμή που η επόμενη να είναι η αιτία για να ξεχαστεί η προηγούμενη. Δύο τραγωδίες στοιχειώνουν τη χώρα τους τελευταίους δύο μήνες, το ναυάγιο στην Πύλο με τους εκατοντάδες νεκρούς κι αυτή που ζούμε τώρα, με τις φωτιές που καίνε τους «ελληνικούς παραδείσους» και με θύματα ανθρώπους που χάθηκαν στο καθήκον ή κάηκαν για να σώσουν τα σπίτια τους.
Για την πρώτη φοβάμαι ότι γίνεται προσπάθεια να ξεχαστεί και αναφέρομαι στη δολοφονία – καταλαβαίνω ότι για δολοφονία πάει το πράγμα- που συντελέστηκε σε βάρος όλων όσοι βρίσκονταν στο σκάφος που βυθίστηκε σε ελληνικά νερά.
Δεν είναι βέβαια ανάγκη να αριθμήσουμε τι έχει γίνει και κυρίως τι δεν έχει γίνει από την ελληνική πολιτεία, ούτε είναι ανάγκη να πούμε ότι η Ευρωπαία Συνήγορος του Πολίτη Έμιλι Ο’Ρέιλι άνοιξε έρευνα ιδίας πρωτοβουλίας με σκοπό να διευκρινίσει τον ρόλο της Frontex. Είναι μεγάλη ανάγκη να διαβάσουμε τις λίγες γραμμές που έγραψαν οι γιατροί της Ένωσης νομού Ρεθύμνης και τα οποία με έκαναν να νιώσω υπερήφανος γι αυτούς τους ανθρώπους:
«Εκφράζουμε τη συντριβή μας για την πολύνεκρη ναυτική τραγωδία ανοιχτά της Πύλου.
Καταθέτουμε μαζί με το σύνολο των νοσοκομειακών γιατρών του τόπου την αμέριστη αλληλεγγύη μας στις οικογένειες των θυμάτων.
Υποκλινόμαστε στους συναδέλφους μας στην Καλαμάτα που λύγισαν μπροστά στο μέγεθος της τραγωδίας. Τους στηρίζουμε ολόψυχα στον μεγάλο αγώνα που δίνουν.
Αγανακτούμε για τη μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, που έχει μετατρέψει σ’ ένα απέραντο υγρό τάφο τη Μεσόγειο.
Κανένας άνθρωπος δεν ξεριζώνεται, δεν βαδίζει ατέλειωτα χιλιόμετρα, δεν ρισκάρει τη ζωή του στα δουλεμπορικά και στους φράχτες αν δεν ζει στον τόπο του δυστυχία, φτώχεια και θάνατο.
Περισσεύει η υποκρισία των αποικιοκρατών, κυβερνήσεων και πολιτικών που σπέρνουν πολέμους για τα συμφέροντα τους και παράλληλα αντιμετωπίζουν με πρωτοφανή βαρβαρότητα τα θύματα των πολέμων αυτών. Που στοχοποιούν τους ξεριζωμένους για την φτώχεια που έχουν επιβάλει στην κοινωνία υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα των λίγων.
Περισσεύει η υποκρισία και ο κυνισμός σ’ εκείνους τους πολιτικούς που μιλούσαν και μιλούν με ορολογία Χρυσής Αυγής, θέλοντας να κάνουμε δύσκολη τη ζωή στους πρόσφυγες η ζητώντας νεκρούς μετανάστες στα σύνορα. Από τη μια δήθεν πενθούν-εκλογές γαρ- αλλά απο την άλλη εξακολουθούν να διαχέουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο στην κοινωνία.
Ελάχιστη υποχρέωση μας είναι ν απαιτήσουμε:
-Να διερευνηθούν σε βάθος τα αίτια και ν αποδοθούν στο ακέραιο οι ευθύνες στους υπαίτιους.
-Nα σταματήσει τώρα η δολοφονική πολιτική των φραχτών και των επαναπροωθήσεων. Κανένα σύνορο δε μπορεί να σταματήσει τη μαζική εξαθλίωση των ανθρώπων.
-Να σταματήσει η Ελλάδα να είναι «αποθήκη ψυχών» όπως απαιτούν οι «εταίροι μας στην ΕΕ.
-Άσυλο, στέγη και ασφαλής διέλευση στους πρόσφυγες.
Επειδή και πάλι η πατριδοκαπηλία περισσεύει, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως η κακή αντιμετώπιση των ξένων ήταν ύβρις για τους προγόνους μας».
Ραντεβού στην επόμενη τραγωδία που θα κάνει κάποιους να ανασάνουν, γιατί θα έχει ξεχαστεί η προηγούμενη.