Δύο μέτρα και δύο σταθμά στη διαφθορά, στις «εκπτώσεις», στις παρασκηνιακές συμφωνίες, στην ανηθικότητα, στα χτυπήματα κάτω από τη μέση
Σε τοπικό επίπεδο έχουμε μία εικόνα για τους περισσότερους υποψήφιους όλων των ψηφοδελτίων, παλιούς και νέους. Πάνω-κάτω ξέρουμε. Έχουμε δει και έχουμε ακούσει για καταστάσεις, συμπεριφορές, πράξεις και λεγόμενα, πολύ πριν θέσουν υποψηφιότητα. Βλέπετε το Ηράκλειο είναι μικρό, αλλά η υποκρισία περισσεύει.
Κάποιοι εκεί που προσκυνούσαν φτύνουν τώρα, και εκεί που έφτυναν προσκυνούν, διότι… ξαφνικά ανακάλυψαν ότι έχουν την ίδια οπτική στα πολιτικά πράγματα, μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες, έχουν κοινό όραμα και συνασπίζονται κατά του κοινού «εχθρού». Για μετά τις εκλογές, δεν σας υπόσχομαι. Δουλευόμαστε μεταξύ μας. Αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της μεταγλωττισμένης βραζιλιάνικης σαπουνόπερας είναι φυσικά το μιντιακό σύστημα, αφού πολιτική και media είναι σαν τον Φίλιππο με τον Ναθαναήλ.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στα αποκαλούμενα συστημικά μιντιακά μέσα. Μια χαρά επιτελούν την… αποστολή τους και τα υποτιθέμενα αντισυστημικά μέσα. Μην τρέφουμε αυταπάτες. Εκεί που είσαι ήμουν, και εκεί που είμαι θα ‘ρθεις.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά στη διαφθορά, στις «εκπτώσεις», στις παρασκηνιακές συμφωνίες, στην ανηθικότητα, στα χτυπήματα κάτω από τη μέση.
Κάνω ζάπινγκ και βλέπω στο ίδιο πάνελ δύο πρώην «ορκισμένους» εχθρούς, με φοβερές αλληλοκατηγορίες σε επίπεδο δημόσιου λόγου, να τα λένε σαν επιστήθιες φιλενάδες. Ένα φράγκο η βιολέτα, τζιγκολελέτα, τζιγκολελέτα. Σαν να μην υπήρξε το χθες, το προχθές, το ξεκατίνιασμα του παρελθόντος που ο ένας έβγαζε στα «μανταλάκια» τα άπλυτα του άλλου. Και τώρα ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις και αβρότητες εις το όνομα της ηθικής και της κάθαρσης.
Μήπως τελικά παίρνω παραισθησιογόνα και το κρύβω από τον ίδιο μου τον εαυτό; «Προσωπικά δεν έχω αίσθηση αυτό που ζούμε αν είναι αλήθεια ή παραίσθηση, προσωπικά» που τραγουδάει και η Ελένη Δήμου. Παρακολουθώ τις συνεντεύξεις προβεβλημένης υποψήφιας (μου τις «πετάει» το facebook) και θέλω να την αγκαλιάσω σφιχτά για τη ζεστασιά του λόγου της, την ενσυναίσθηση, το ειλικρινές ενδιαφέρον. «Ανθρώποι, Γιώργη μου, ανθρώποι».
Σε μία άλλη ζωή ίσως, γιατί σε αυτή, δυστυχώς, ξέρω το πρόσωπο πίσω από τα φώτα και τους προβολείς. Είναι σαν αυτή την κακόγουστη ταινία τρόμου «Ξέρω τι κάνατε πέρυσι το καλοκαίρι». Εγώ ξέρω τι έκανε και πρόπερσι. Κάποιοι από αυτούς δεν αξίζουν ούτε τη δική τους ψήφο αλλά υποψιάζομαι ότι θα… διαπρέψουν στην κάλπη. Πρώτη φορά θα…ξαναγίνει άλλωστε.
Όμως, θα ήμουν απόλυτα άδικη αν τους έβαζα όλους στο ίδιο σακί. Σε αυτά τα ψηφοδέλτια σαφώς και υπάρχουν αξιόλογοι υποψήφιοι που έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν ήθος, έχουν τις γνώσεις και θέλουν να προσφέρουν. Θα ευχηθώ λοιπόν να εκλεγούν άξιοι, αποτελεσματικοί και πάνω απ’ όλα άνθρωποι. Θα ευχηθώ να κάτσουν κάτω από την μπάρα, για την Ελλάδα ρε γαμώτο, και να μη την… πηδήξουν.
Θα ευχηθώ να παραμείνουν συνεπείς στις αρχές τους και εις περίπτωση εξασθένησης της μνήμης τους, να έχουν πρόσφορες βιταμίνες B12: βοηθούν στη μνήμη, στην αξιοπρέπεια, στη συνέπεια και μελλοντικά στην… κάλπη.