Τα δελτία δεν χωρούν τα θέματα που προκαλούν οδύνη και προβληματισμό
Πατέρας βιαστής. Άλλος ένας νεκρός 26χρονος στον «Μινώταυρο» της ασφάλτου. Γνωστός ηθοποιός που οδηγείται στις φυλακές μετά από καταγγελίες για βιασμούς. Νεκρός εργαζόμενος μετά από πτώση από καμπαναριό. «Μουμιοποιημένος» νεκρός μέσα σε βαρέλι. Μη κατοικήσιμα σπίτια σε έναν ολόκληρο δήμο που ταλαιπωρείται μήνες πλέον από τους σεισμούς. Ζευγάρι που θα πληρώσει ακριβά τη διάσωσή του γιατί ταλαιπώρησε τις Αρχές. Εξελίξεις στη γυναικοκτονία της Γαύδου. Και μια Κρήτη που ενώ δεν καταλαβαίνει από πανδημία, γεμίζει ξανά τα νοσοκομεία της και τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας COVID.
Η λίστα θα μπορούσε να περιλαμβάνει πολλές ακόμα μακάβριες, δυσάρεστες και θλιβερές ειδήσεις. Όμως ας μείνουμε σε αυτές, διότι είναι ήδη πολλές. Ένα καλοκαίρι μετά από την χειρότερη πανδημία που έπληξε τον κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες, οι ειδήσεις δυστυχώς δεν εκλείπουν. Και τα δελτία ειδήσεων έχουν πάψει να είναι «μονοθεματικά», παρά το γεγονός πως το τέταρτο κύμα της πανδημίας επελαύνει. Μπορεί κάποιος να πει ή τουλάχιστον να υποθέσει τον λόγο για τον οποίο συμβαίνουν όλα αυτά; Μπορεί κάποιος να εξάρει ένα σχετικό έστω συμπέρασμα για το γεγονός πως η κοινωνία έχει εκτραχυνθεί τόσο πολύ;
Μάλλον όχι. Γιατί η διολίσθηση είναι τόσο μεγάλη, που ακόμα και οι υποθέσεις χάνονται στα τάρταρα της επικρατούσας υπερβολής. Κι αναρωτιέμαι: Πού πήγαν τα όμορφα καλοκαίρια μας, μέσα στα οποία ένα σχολιογραφικό άρθρο δεν θα είχε κανένα ουσιαστικό θέμα προβληματισμού ή που στην καλύτερη περίπτωση θα καυτηρίαζε την τιμή της ξαπλώστρας και τα «αλητάκια» με τα ρακετάκια τους; Μάλλον αυτά τα καλοκαίρια έχουν παρέλθει προ πολλού. Ανήκουν στις εποχές «ΠΑΣΟΚ» που οι επόμενες γενιές αντιλαμβάνονται ως εποχές της απόλυτης χαλάρωσης, ενός παλιομοδήτικου κιτς που πλήρωνε σαμπάνιες με κάποια άγνωστα καφέ χαρτονομίσματα.
Τα τωρινά καλοκαίρια όμως πώς είναι; Είναι δύσκολα. Έχουν ένα χρώμα ανάμεσα σε κόκκινο και πορτοκαλί ή εν πάση περιπτώσει ένα χρώμα έντονο, δύσκολο και φοβικό. Έχουν το χρώμα της θλίψης, της κούρασης και της αγωνίας. Οι εφημερίδες κρύβουν τόσο αίμα και πόνο μέσα τους που κι οι ίδιες θα πονούσαν αν είχαν μια κάποια ψυχή. Τα δελτία δεν χωρούν τα θέματα που προκαλούν οδύνη και προβληματισμό. Και οι σελίδες στο διαδίκτυο, για να κρατήσουν τους αναγνώστες κοντά στα κλικς, εκτός από κηδείες, παρουσιάζουν επίσης το νέο τηλεοπτικό πρόγραμμα, κάποια μωρά που έρχονται και κάποια ακόμα που πρόκειται να’ ρθουν.
Μέσα σε όλο αυτό τον μεντιακό αχταρμά που δεν ενδιαφέρει κανέναν, αλλά όλοι γνωρίζουν, αφού στροβιλίζονται άσκοπα στη δίνη της άκυρης υπερπληροφόρησης, οι «χαλαρές» ειδήσεις έχουν χαθεί. Η χαρά του καλοκαιριού εξαφανίζεται και τα μπάνια του λαού, έχουν μεταφερθεί στο σπίτι, σε μια ντουζιέρα παλαιού τύπου με χλιαρό νερό.
Αλλά πια έχουμε συνηθίσει.
Οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι δύσκολες.