Για την κατάσταση του νέου δρόμου και για το αβέβαιο μέλλον του, το μόνο που έχει συμβεί, είναι διαξιφισμοί μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ
Ξεκινώντας από το σπίτι κι έχοντας κάνει την προηγούμενη ημέρα λίγο περισσότερα από 200 χιλιόμετρα στους δρόμους της Κρήτης, θεωρούσα πως το μοναδικό πρόβλημα που θα συναντούσα στη σημερινή διαδρομή, θα ήταν η Αφρικανική σκόνη. Λογάριαζα όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Ή μάλλον χωρίς το «χάος» του παλιού δρόμου Ηράκλειο – Μεσσαρά, που φαίνεται ότι πολύ σύντομα θα γίνει ξανά ο «νέος, νέος δρόμος», με δεδομένο μάλιστα ότι η Περιφέρεια Κρήτης, φρόντισε πριν καν πέσει η καινούρια χάραξη να υπογράψει σύμβαση για την «αναβάθμιση» του παλιού δικτύου. Πόσο βολικό για το Υπουργείο αλήθεια; Βλέπω τις ανακοινώσεις να έρχονται: «Λόγω εκτεταμένων προβλημάτων που παρατηρούνται στη νέα χάραξη Ηρακλείου – Μεσαράς, η κίνηση των οχημάτων θα πραγματοποιείται μέσω του παλιού, αλλά αναβαθμισμένου πλέον, οδικού δικτύου, μέχρι νεωτέρας».
Επανέρχομαι. Φθάνοντας λοιπόν στην Αγία Βαρβάρα και κάνοντας το σταυρό μου, που το μπροστά αγροτικό όχημα, το οποίο με πήγαινε «καρότσι» έστριψε, βλέπω ξαφνικά ένα φορτηγό κι ένα «φορτωτάκι». – Έργα στη μέση του δρόμου αναρωτήθηκα; Μετά θυμήθηκα κάτι γλάστρες (κυριολεκτικά γλάστρες) που είχαν ξεχαστεί από χθες στη μέση του δρόμου και παραλίγο να μας σκοτώσουν, οπότε η εικόνα δύο οχημάτων κάθετα τοποθετημένων στο «εθνικό οδικό δίκτυο», μου φάνηκε πιο … λογική. Το φορτηγό λοιπόν και το «φορτωτάκι», για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο είχαν επιστρατευθεί για να απομακρύνουν ένα τουμπαρισμένο αυτοκίνητο από το δρόμο.
«Έπαθε κανείς τίποτα;» ρώτησα. «Νοσοκομείο τον πήγαν, ελαφριά» η απάντηση. «Ελαφριά τη βγάλαμε και σήμερα» σκέφτηκα, αν και λίγα χιλιόμετρα παρακάτω κι αφού έχω με δυσκολία προσπεράσει επτά τρακτέρ, τα οποία θεωρούν (και δικαίως) ότι αυτός ο δρόμος τους ανήκει, κόκκινη σημαία μπροστά! «Σαν να ζω μια φόρμουλα παραλόγου» σκέφτηκα. Έργα στο ύψος της μεγάλης καθίζησης, που μεταξύ μας σχολιάζουμε πως δεν είναι καθίζηση, αλλά ανωμαλία οδοστρώματος, για να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Πριν από εμένα 19 αυτοκίνητα κι ένα… σπίτι. Ναι, ναι! Σπίτι. Ένα τριαξονικό μετέφερε έναν οικίσκο. Μην τα πολυλογώ. Σε δυο ωρίτσες ήμασταν «καρφί» Μοίρες.
Μέσα μου προσπάθησα να δώσω μια απάντηση. Δεν μπορούσα. Γιατί και το 2010 που έκανα ανάλογες μετακινήσεις η κατάσταση αντίστοιχη ήταν. Και το 1990 ως παιδί, αντίστοιχη. Σήμερα, ασφαλώς χειρότερη, διότι πλέον το δρόμο χρησιμοποιούν καθημερινά πάνω από 6.500 αυτοκίνητα, βαρέα οχήματα, οχήματα επιχειρήσεων, συσκευαστηρίων, παραγωγών κι ασφαλώς δεκάδες… τρακτέρ (μην ξεχνιόμαστε). Όμως για την κατάσταση του νέου δρόμου και για το αβέβαιο μέλλον του, το μόνο που έχει συμβεί, είναι διαξιφισμοί μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κάποιες εξαγγελίες υπηρεσιών ότι καταβάλλεται τεράστια προσπάθεια για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα.
Πότε θα συνέλθουμε; Ειλικρινά! Σε όλη την Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου, ο ένας μετά τον άλλο οι δρόμοι πέφτουν. Ο Βόρειος Οδικός Άξονας πέφτει. Είναι άραγε «πολυτέλεια» ένα σύγχρονο και ασφαλές δίκτυο το 2022; Και κατά δεύτερον, μέσα σε αυτό το σκηνικό «πολέμου» δεν υπάρχει καμία ευθύνη; Και καμία κύρωση; Όλοι στο απυρόβλητο;