Δεν έχει κανείς την ειλικρινή απορία να μπει στη διαδικασία να ζητήσει την τεχνοοικονομική μελέτη που να τεκμηριώνει την επιβολή διοδίων;
Το θέμα έχει ανοίξει διάπλατα. Άλλοι το κοιτάνε πλαγίως, άλλοι υπογείως, άλλοι αφ’ υψηλού, άλλοι κάνουν πως δε βλέπουν, άλλοι το κοιτούν κατάματα. Εμείς θα το πληρώσουμε. Το δρόμο που μέχρι σήμερα πληρώναμε με θύματα, στο εξής θα τον πληρώνουμε με διόδια. Αυτό είναι το τίμημα της ασφάλειας που χρεώνουν στον τόπο μας, όλοι αυτοί που δεν φρόντισαν τόσα χρόνια να φτιάξουν ένα ΒΟΑΚ της προκοπής και αντί να απολογούνται για τις επιλογές τους, οι οποίες μας χρέωσαν τόσο φρικτές απώλειες τώρα μας φεσώνουν και διόδια. Το ερώτημα είναι, εμάς μας ρωτήσανε; Θέλουμε;
Μπορούμε να πληρώνουμε διόδια για να πάμε στη δουλειά μας που είναι εκτός του Ηρακλείου, για να δούμε τη μάνα μας στο χωριό, για να φτιάξουμε τα αγροτικά μας, για να κάνουμε μια βόλτα και να ξεφορτώσουμε όλο το βάρος της πίεσης που κουβαλάμε και να ανασάνουμε καθαρό αέρα; Αυτοί που σήμερα κάθονται στις καρέκλες της αυτοδιοίκησης σε Δήμους και Περιφέρεια και διαφεντεύουν το μέλλον αυτού του τόπου, δεν έχουν αυτές τις απορίες; Δεν τους απασχολούν; Δεν τους αφορούν; Αυτά που δρομολογούνται με τη σιωπηρή συγκατάθεσή τους, με τη βολική αλαλία τους και ενδοτική στάση τους, δεν βλέπουν πού οδηγούν και τι θα φέρουν;
Δεν έχει κανείς την ειλικρινή απορία να μπει στη διαδικασία να ζητήσει την τεχνοοικονομική μελέτη που να τεκμηριώνει την επιβολή διοδίων; Δεν είχε κανείς την αγωνία να πιέσει και να μάθει νωρίτερα για την περίφημη χάραξη που μας λένε ότι ήταν έτοιμη δύο χρόνια πριν, αλλά σε εμάς αποκαλύφθηκε μέσα από τη διαβούλευση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τα υφιστάμενα τμήματα παράκαμψης της Χανίων Ρεθύμνου Ηρακλείου του ΒΟΑΚ.
Πώς συμμετέχουν σε μια διαβούλευση που για τις παρακάμψεις του Ηρακλείου όπου δεν προβλέπει νέα χάραξη αλλά συντήρηση της υφιστάμενης, χωρίς παράπλευρο δίκτυο και μόλις εμφανίστηκε η πρόταση του ΤΕΕ ΤΑΚ για υπογειοποίηση του οδικού δικτύου, μας τράβηξαν τα αυτιά ότι τορπιλίζουμε το δρομολογημένο έργο; Πώς κάθονται στο τραπέζι του διαλόγου όταν εξαρχής προκαταλαμβάνεται ότι οι όποιες προτάσεις μας ναρκοθετούν το ΒΟΑΚ; Δηλαδή το ερώτημα που τίθεται είναι «διόδια ή θάνατος;»
Κι όμως εκεί είμαστε. Όχι με αποκλειστική ευθύνη αυτών που το αποφασίζουν αλλά κατά βάση αυτών που δεν αντιδρούν. Αυτών που πριν να διαπραγματευτούν για τις ανάγκες της κοινωνίας, έχουν αρχίσει να μηρυκάζουν τον πολιτικό αντίλογο. Αυτών που κλίνουν το ρήμα «ενσωματώνομαι» σε όλα τα πρόσωπα και τους χρόνους. Αυτών που μάχονται στην ουσία για τη δική τους πολιτική μακροβιότητα διαχειριζόμενοι χειραγωγικά τις ανάγκες της κοινωνίας, για να εμφανίσουν ως πολιτική νίκη τα ψίχουλα που μας πετάνε. Το θέμα είναι… εμείς τι κάνουμε;