Αν κάτι είδαμε ετούτα τα Χριστούγεννα, πιο ξεκάθαρα και από το αστέρι της Βηθλεέμ, ήταν… ένα Ηράκλειο στους δρόμους! Από κείνο το βράδυ της 9ης Δεκεμβρίου που φωταγωγήθηκε το δέντρο, εκεί στην άκρη του Χριστουγεννιάτικου Κάστρου, σαν κάποιος να ξεκλείδωσε τα κλουβιά μας και ξεχυθήκαμε στους δρόμους.
Εντός και εκτός των τειχών, πατείς με πατώ σε… Να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Δεν μπορώ ν’ αποδεχτώ ότι φταίει ο εγκλεισμός μας λόγω της covid. Μπορεί τα φετινά Χριστούγεννα ο εορτασμός και οι συναθροίσεις να ήταν η επιστροφή στην κανονικότητα, παρά τα απόνερα της πανδημίας και την έξαρση ιώσεων και γρίπης, ωστόσο ο πραγματικός εγκλεισμός ήταν μόνο το δίμηνο Μάρτιος-Απρίλιος του 2020, ενώ σε δύο μήνες συμπληρώνουμε τρία χρόνια από την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος στην Ελλάδα!
Ετούτα τα Χριστούγεννα ήταν και μια… σφαλιάρα για όσους έκαναν δεύτερες σκέψεις για το αν έπρεπε ή όχι να διατηρηθούν αμιγώς πεζόδρομοι και χωρίς οχήματα οι αναπλασμένοι δρόμοι στο κέντρο της πόλης.
Την απάντηση την έδωσε ο συνωστισμένος και κάποιες στιγμές εκστασιασμένος κόσμος, που πάτησε κάθε χιλιοστό κυβόλιθου και το ευχαριστήθηκε. Οι αφόρητες πιέσεις έπεσαν στο κενό, τα όποια συμφέροντα έμειναν να εκπροσωπούνται μονοπρόσωπα και αδύναμα και οι αιρετοί, έστω και καθυστερημένα ή με κρύα καρδιά- αφού την εκτέλεση του έργου και την καθιέρωση της απαγόρευσης της κυκλοφορίας δεν μπορούν να την πιστωθούν όλοι -συναινούν στο προφανές.
Σίγουρα οι πεζόδρομοι βοήθησαν στο για μέρες ασφυκτικά γεμάτο κέντρο της πόλης. Δεν ήταν όμως μόνο αυτοί. Το Χριστουγεννιάτικο Κάστρο, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, κατέβασε κόσμο στην πλατεία. Και θα ήταν άδικο να μην επισημάνουμε την πληθώρα των εκδηλώσεων που οργανώθηκαν εντός και εκτός του τοπικού… καρουζέλ και εντάχθηκαν στο πρόγραμμα του Δήμου. Ένα πρόγραμμα γιορτινό, που ήταν πλουσιότερο από κάθε άλλη φορά, όπως και η πολυπληθής παρουσία ντόπιων και επισκεπτών, που όμοιά της δεν θυμούνται οι Ηρακλειώτες.
Ναι, προφανώς δεν ήταν όλα αγγελικά πλασμένα και στην εντέλεια εκτελεσμένα. Αλλά ας όψεται η συγκυρία της μακράς προεκλογικής περιόδου για την αυτοδιοίκηση και το εθνικό Κοινοβούλιο. Μοιραία λοιπόν… όπου κάλαντο και πολιτικοί, όπου ευχές και υποψήφιοι, όπου εκδήλωση και συρφετός, όπου παιδότοπος και… Ηρώδης, όπου λεζάντα και κακομούτσουνοι και
«κακοί» που ντύθηκαν καλοί! Αλλά ας μη μεμψιμοιρούμε και μιζεριάζουμε! Ας σεβαστούμε το Christmas spirit και ας δώσουμε τόπο στην οργή…
Δεν ξέρω αν δώσατε στα κάλαντα, αλλά το στομάχι σας το στρογγυλέψατε, το λαρύγγι σας το βρέξατε και τον ουρανίσκο σας τον ικανοποιήσατε. Και δεν εννοώ κατ’ οίκον μόνο. Τα μαγαζιά δούλεψαν πολύ, οι πελάτες στήθηκαν ακόμα και στον δρόμο, τα πάρτι δεν έλειψαν και η τσίκνα πήγε σύννεφο, καθώς κάποιες παλιές συνήθειες των ημερών επανήλθαν δυναμικά.
Η ρευστότητα ήταν ευδιάκριτη και ας είναι καλά το λάδι που «κόψαμε» και η βεντέμα, που όμοιά της είχαμε να δούμε δεκαετίες στα κρητικά λιόφυτα. Αλλά ας μην παρασυρόμαστε, η φτώχεια δεν εξαφανίστηκε και ο χειμώνας είναι πίσω, όπως η ουρά της αχλάδας…
Πραγματικά, δεν ξέρω πόσα απίδια βάζει ο σάκος, αφού πλέον η ζωή μας εγκλωβίζεται σε… καλάθια: του νοικοκυριού, των γιορτών, των άπλυτων, των αχρήστων, των αρίστων και εν τέλει του Αδώνιδος. Μέχρι την Κυριακή θα είμαστε όλοι έξω και έξω καρδιά… Μετά πάλι, με τον νέο χρόνο, θα μπούμε στη νέα κανονικότητα που μας έφτιαξαν με τα διαβολεμένα… pass. Όλο pass, pass και στο τέλος πουθενά δεν πας!
Πάντως, το θαύμα των Χριστουγέννων δεν έγινε! Και πώς να γίνει, αφού αμελήσαμε τα βασικά; Και κάπως έτσι αφήσαμε στην άκρη τα Χριστούγεννα του Καρόλου Ντίκενς και βρεθήκαμε να διαβάζουμε στην ανάπαυλα των γιορτών «Το 24ωρο ενός λομπίστα στις Βρυξέλλες»!
Και βάλαμε στον προσομοιωτή-αποχυμωτή δύο κοριτσάκια μαζί: το ένα με τα σπίρτα και το άλλο με τα τούβλα- με το δεύτερο μάλιστα να παίρνει όλη τη δόξα από το all time classic ταπεινό και καταφρονεμένο…
Άντε και καλή Πρωτοχρονιά, χωρίς να περιμένουμε θαύματα!