Σε μια Ελλάδα όπου για να κλείσεις ραντεβού για μαγνητική ή αξονική τομογραφία ή για να μπεις στο χειρουργείο πρέπει να περιμένεις για μήνες (αν αντέξεις στο μεταξύ και δεν έχεις αποδημήσει εις Κύριον…), αν φυσικά δεν έχεις την δυνατότητα να πληρώσεις…
Σε μια Ελλάδα όπου το να μπεις σε σούπερ μάρκετ μοιάζει σαν να περπατάς σε… ναρκοπέδιο φοβούμενος ότι ανά πάσα στιγμή θα πατήσεις την νάρκη και θα σκορπίσεις και θα πας ψηλά στον ουρανό, εκεί όπου έχουν φτάσει πλέον και οι τιμές, με την κυβέρνηση να σφυρίζει αδιάφορα και την αισχροκέρδεια να κάνει πάρτι εις βάρος των καταναλωτών…
Σε μια Ελλάδα όπου η εγκληματικότητα και η βία έχουν γίνει ο καθημερινός εφιάλτης για τον απλό πολίτη που δεν ξέρει από που να προφυλαχθεί, όταν οι συμμορίες των μαφιόζων σκοτώνουν και σκοτώνονται ανεξέλεγκτα, οι βόμβες πηγαινοέρχονται με άνεση στα δικαστήρια λες και είναι φαγητό- ντελίβερι, χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο, έτοιμες να σπείρουν αίμα και τρόμο και τα νέα παιδιά πλακώνονται στα σχολεία για να δείξουν την… μαγκιά τους και να εισπράξουν like στα σόσιαλ…
Σε μια Ελλάδα όπου καθημερινά ρισκάρεις την ζωή σου μπαίνοντας σε κάποιο τρένο ή σε οποιοδήποτε άλλο μέσο μεταφοράς επειδή κάποιοι που έπρεπε να έχουν κάνει την δουλειά τους για να είσαι ασφαλής, έχουν διοριστεί σε θέσεις-κλειδιά επειδή είναι της…(πάλαι ποτέ) κλαδικής…
Σε μια Ελλάδα όπου ο πολιτικός υπεύθυνος της μεγαλύτερης σιδηροδρομικής τραγωδίας που έζησε αυτός ο τόπος, ο Κωσταντίνος Αχ. Καραμανλής, αντί να λογοδοτεί στην δικαιοσύνη και να βρίσκεται πίσω από κάποιο κελί, επανεκλέγεται από 23.168 συμπολίτες του (ένα ίχνος τύψης νιώθουν άραγε όλοι αυτοί;…) και σήμερα έχει το θράσος να μας κουνάει και το δάκτυλο από την εξεταστική επιτροπή…
Σε μια Ελλάδα που καίγεσαι ή πνίγεσαι (χωρίς εισαγωγικά) και το κράτος είναι απών όχι μόνο την κρίσιμη στιγμή αλλά και στην επόμενη μέρα, όταν πρέπει μόνος σου να σηκώσεις τον σταυρό του μαρτυρίου βασιζόμενος μόνο στα δικά σου χέρια, χωρίς καμιά υποστήριξη ηθική ή οικονομική κι όποιος αντέξει…
Σε μια Ελλάδα όπου ξεφυτρώνουν συνεχώς νέοι… Κολωνοί (το ζήσαμε πρόσφατα και στην Κρήτη) με παιδιά απροστάτευτα στην σεξουαλική κακοποίηση και την εκμετάλλευση, έρμαια στις ορέξεις κάθε αρρωστημένου μυαλού…
Σε μια Ελλάδα όπου αν είσαι λαμόγιο ή κλέβεις την εφορία κάνεις ζωή χαρισάμενη σε βίλες και παλάτια, κυκλοφορείς με πολυτελή αυτοκίνητα και πιάνεις πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια κι όταν είσαι ανήμπορος και δεν έχεις να πληρώσεις την ΔΕΗ, μπορεί και να σου πάρουν το σπίτι, τα ξένα funds που δεν έχουν ούτε διεύθυνση ούτε τηλέφωνο, ούτε καν ελληνικό ΑΦΜ κι άντε να βρεις το δίκιο σου…
Σε μια Ελλάδα όπου όλα τα κανάλια μας παρουσιάζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ πόσο καλός είναι και πόσο ωραία τα λέει στο Tik-tok ο Μητσοτάκης, αντί να μας δείχνουν συνεχώς την ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού, μια από τις χαροκαμένες μανάδες των Τεμπών, η οποία συγκλόνισε με αυτά που είπε και σόκαρε με την αποκάλυψη ότι βρήκε…πόρτα ακόμα και στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου που θα έπρεπε να είναι το τελευταίο οχυρό για έναν ανυπεράσπιστο πολίτη…
Σε μια Ελλάδα όπου το σύνηθες πρότυπο της νεολαίας είναι ο μάγκας, ο νταής, με το πιστόλι στην τσέπη, ο «γ… και δέρνω» τις γυναίκες, όπου ο στόχος δεν είναι να μπεις στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσεις αλλά σε κάποιο ριάλιτι για να κονομήσεις και να απολαύσεις τα «15 λεπτά δημοσιότητας» του Άντι Γουόρχολ…
Σε αυτή την Ελλάδα ζούμε και περιμένουμε να μας σώσει ο Κυριάκος, ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης… Πόσο αφελείς ή πόσο μα….κες μπορεί να είμαστε για να πιστεύουμε κάτι τέτοιο; Και πόσο ηλίθιοι που κάθε 4 χρόνια που πάμε στην κάλπη και τους ψηφίζουμε κιόλας ξεπλένοντας όλα τα αμαρτήματα που έχουν κάνει σε βάρος μας; Ας κοιταχθούμε λίγο στον καθρέπτη μας και ας αναρωτηθούμε τι θέλουμε πριν ξαναπάμε-όταν πάμε-στην κάλπη. Αυτή την Ελλάδα θέλουμε για εμάς και τα παιδιά μας;…