«Λες να μην βρουν κάτι για να πάει
το χρονοδιάγραμμα πιο πέρα;»
Φθάνοντας στο κατώφλι του 2023 και προσπαθώντας να κάνω έναν δημοσιογραφικό απολογισμό, επιχειρώ να θυμηθώ πέντε βασικά πράγματα, έτσι με μια μορφή διάθεσης άτυπης ανασκόπησης.
Σε προσωπικό επίπεδο, νούμερο ένα θέμα, για να θυμάμαι, είναι η παράδοση του δρόμου Ηράκλειο-Μεσαρά. Για την ακρίβεια η παράδοση του μετά από μια καθίζηση που τον κράτησε κλειστό σχεδόν εφτά μήνες. Και η οποία περιλάμβανε δηλώσεις βουλευτών του τύπου «αύριο παραδίδεται ο δρόμος».
Δηλώσεις υπηρεσιακών τύπου «δεν θα έπρεπε να έχει γίνει αυτός ο δρόμος ποτέ και το ξέρετε πολύ καλά», όπως και δηλώσεις κομματικών του στυλ «Η Νέα Δημοκρατία έφτιαξε το σάπιο κομμάτι που έπεσε κι εμείς οι Συριζαίοι φτιάξαμε το καλό, που κρατάει ακόμα». Τώρα, Δεκέμβρη μήνα, μέσα μου γελώ. Τότε όμως έκλαιγα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Εξαιτίας της ανυπαρξίας του Κράτους και της φαιδρότητας που το χαρακτηρίζει.
Πέραν από το δρόμο Ηράκλειο – Μεσαρά, σε λιγότερο προσωπικό επίπεδο, θυμάμαι τις εξαγγελίες για το νέο Βόρειο Οδικό Άξονα. Που βλέπει το … μέλλον πάνω σε μια χάραξη δεκαετίας ’70, η οποία ειδικά για το Ηράκλειο δεν θα τροποποιηθεί, γιατί είναι επαρκής και γιατί δεν χρειάζονται πολλά – πολλά. Μάλλον έχουν σκοπό να φτιάξουν και στο Ηράκλειο Fly – Overs τύπου Θεσσαλονίκης για να έχει ο φίλος μου ο Κώστας αυτοκίνητα να περνούν μπροστά από το μπαλκόνι του στον τρίτο όροφο. Αλλά δεν μας το λένε ακόμα. Κρατούν τα χαρτιά τους «κλειστά».
Και ασφαλώς ο ΒΟΑΚ πάει πακέτο με το νέο διεθνές αεροδρόμιο. Το οποίο δεν υπήρχε καμία περίπτωση να παραδοθεί στην ώρα του, αλλά όπως μου είχε πει ο κολλητός ο Γιώργος που ήταν στο εργοτάξιο: «Λες να μην βρουν κάτι για να πάει το χρονοδιάγραμμα πιο πέρα;». Που εννοείται βρήκαν. Αναβάθμιση σου λέει του αεροδρομίου κι όλοι είμαστε χαρούμενοι, αλλά θα χρειαστούν 24 επιπλέον μήνες για να παραδοθεί και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της νέας εποχής.
Οι οποίες ανάγκες της νέας εποχής βέβαια εξαντλούνται στους σταθμούς μεταφόρτωσης, στους αεροδιαδρόμους και στις θέσεις στάθμευσης αεροσκαφών.
Διότι γύρω από την περιοχή δεν παρατηρούνται αντίστοιχες ανάγκες για αναβάθμιση των υποδομών. Στους συνδετήριους άξονες που μέσα σε αυτούς περιλαμβάνεται και ο ΒΟΑΚ δεν παρατηρείται κάποια ανάγκη αναβάθμισης επίσης. Ούτε ευρύτερα παρατηρείται κάποια γενικότερη ανάγκη αναβάθμισης ως προς τις υποδομές και τις μεταφορές της Περιφερειακής Ενότητας και της Κρήτης. Αλλά το αεροδρόμιο είναι αναγκαίο να αναβαθμιστεί. Γιατί πέρασε καιρός από την αρχική συμφωνία… που είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τελικά, αυτή η άτυπη ανασκόπηση μου θυμίζει τον τρόπο που σχεδιάζονται, οργανώνονται και κατασκευάζονται τα μεγάλα έργα στην Ελλάδα, αλλά και την απίστευτη έλλειψη σοβαρότητας και κύρους των κυβερνήσεων διαχρονικά. Αυτές έχουμε όμως. Τι να κάνουμε; Θα το θυμηθούμε άραγε στην κάλπη; Πόση διαφορά να κάνει, από τον Άννα στον Καϊάφα; Κι αν είναι Άννας αυτό που θα ψηφίσεις και δεν είναι … «κάνας» κουβάς!
Ας διατηρήσουμε την αισιοδοξία μας. Με το καλό να μπει ο καινούριος χρόνος! Και στην Ελλάδα έτσι κι αλλιώς, βολευόμαστε όταν είναι το 1 / 10 σωστό. Οπότε … χρόνια πολλά κι όλα καλά.