Στη χώρα μας δεν υπάρχει σεβασμός ούτε προς το ποδόσφαιρο, ούτε φυσικά προς τους παίκτες που είναι υποχρεωμένοι να κερδίζουν ή να χάνουν σε κάποιες περιπτώσεις
Τελευταία αγωνιστική στη Μπουντεσλίγκα. Η «ισόβια» πρωταθλήτρια Μπάγερν ετοιμάζεται να παραδώσει το στέμμα
της μετά από 11 χρόνια στη Ντόρτμουντ που την προσπέρασε στην προτελευταία στροφή και υποδέχεται την αδιάφορη βαθμολογικά Μάιντς.
Οι Βεστφαλοί κάνουν μεγαλειώδη πορεία πριν από το ματς και στις κερκίδες του γηπέδου περισσότεροι από 80.000 οπαδοί, έχουν αρχίσει από νωρίς το πάρτι. Σε μία ελληνική πραγματικότητα, η χωρίς κανένα κίνητρο Μάιντς θα γινόταν μέρος της γιορτής, στρώνοντας το χαλί στους επίδοξους πρωταθλητές.
Μιλάμε όμως για ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα στην Ευρώπη και όχι για τη Σούπερ Λίγκα. Οι φιλοξενούμενοι με δύο κεφαλιές-μαχαιριές στην …καρδιά της Ντόρτμουντ, προηγούνται
με 2-0 στο πρώτο ημίωρο και τα …κάρβουνα ανάβουν στα καθίσματα του γηπέδου.
Την ίδια ώρα η Μπάγερν αποκτά ελπίδες για τον τίτλο, παίρνοντας το προβάδισμα στην έδρα της Κολωνίας, ωστόσο οι επίσης αδιάφοροι γηπεδούχοι φέρνουν το ματς στα ίσια λίγο πριν από το τέλος.
Με την ισοπαλία, η πρωτοπόρος Ντόρτμουντ δε χρειάζεται να γυρίσει το δικό της ματς για να στεφθεί πρωταθλήτρια όμως στο 89’ ο Μουσιάλα «γράφει» το 1-2 στην Κολωνία και οι Βαυαροί κατακτούν γι’ άλλη μια χρονιά την περίφημη «σαλατιέρα».
Την ίδια ώρα στο Ντόρτμουντ, η «κηδεία» έχει λάβει τέλος
(2-2 τελικό) κι ενώ θα περίμενε κανείς οι οπαδοί να κάνουν …καλοκαιρινό το γήπεδο, αντ’ αυτού αποθεώνουν τον προπονητή και τους παίκτες της ομάδας που τους χάρισε τη μεγαλύτερη πίκρα της ζωής τους.
Κανείς δε γνωρίζει αν η γονατισμένη Μπορούσια Ντόρτμουντ βρει το κουράγιο να ξανασηκωθεί μετά από ένα τόσο μεγάλο κάζο, ξέρουμε όμως ότι τέτοια σκηνικά δεν πρόκειται να ζήσουμε ποτέ στην Ελλάδα, ούτε σε αυτόν, ούτε στον επόμενο αιώνα…
Στη Γερμανία σέβονται και το ποδόσφαιρο και τον οπαδό της κάθε ομάδας που πάει στο γήπεδο για να δει μπάλα χωρίς σκοπιμότητες. Και πάνω απ’ όλα σέβονται τον κόπο και τον ιδρώτα των ποδοσφαιριστών που όσο επαγγελματίες κι αν είναι, κανένας δε μπορεί να αμφισβητήσει ότι πονάνε περισσότερο από τον οποιοδήποτε οπαδό, φεύγοντας με σκυμμένα κεφάλια από το γήπεδο…
Στη χώρα μας δεν υπάρχει σεβασμός ούτε προς το ποδόσφαιρο, ούτε φυσικά προς τους παίκτες που είναι υποχρεωμένοι να κερδίζουν ή να χάνουν σε κάποιες περιπτώσεις.
Ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του κι ας καταστραφεί ο απέναντι και το άθλημα.