Επιτέλους ας αποφασίσουμε. Τι είδους πολιτικούς θέλουμε; Αυτούς που λένε την αλήθεια – ακόμα κι αν πονάει- ή εκείνους που άλλα σκέφτονται και άλλα πράττουν όταν έρθει η ώρα των αποφάσεων; Αυτούς που στηρίζουν την άποψή τους ή εκείνους που μόλις τους «τραβήξουν το αφτί» κάνουν πίσω και θεωρούν ότι παρερμηνεύτηκαν, αλλοιώθηκαν τα λεγόμενά τους.
Η περίπτωση Πολάκη και η νέα δήλωση που έκανε για τον υποψήφιο ευρωβουλευτή Στ. Κυμπουρόπουλο, το παλικάρι που χαίρει της εκτίμησης όλων εμάς για τα κατορθώματά του, δείχνει και ποιους πολιτικούς έχουμε, αλλά και τι πολιτικούς θέλουμε.
Από τη μία, ο αντιπαθητικός για πολλούς, ευθύς, «αψύς» και ειλικρινής για άλλους τόσους υπουργός, θα διατηρούσε τον τίτλο του «λεβέντη Κρητίκαρου» που του απέδωσε ο Κραουνάκης, εάν είχε αυτό που λέγεται «θάρρος τη γνώμης» και το βροντοφώναζε και στο περιστύλιο της Βουλής. Θα ήταν σεβαστή η άποψή του, η οποία μάλιστα, όπως πολύ σωστά έλεγε η εκ δεξιών και αγαπημένη μου συνάδελφος, ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Όμως, δυστυχώς, και ο Πολάκης, ως Έλληνας πολιτικός, σκέφτηκε ότι η ομελέτα τρώγεται και με τα τσόφλια και δε χρειάζεται να σπάσεις τα αβγά για να την κάνεις.
Έτσι λοιπόν, ως πολιτικός πάντα που σέβεται το χαρτοφυλάκιο και τη θέση του, επέλεξε αυτή τη φορά ν’ αλλάξει ρότα. Να βγει στα κανάλια, γνωστά και ως βοθροκάναλα που μισεί, και να μιλήσει, χωρίς αυτή τη φορά να φωνάζει ή να ειρωνεύεται, για κάτι διαφορετικό από αυτό που και ο ίδιος πιστεύει. Ότι δηλαδή σκοπίμως η αντιπολίτευση τον στοχοποίησε.
Μετά από αυτή τη «διορθωτική» δήλωση, ο «εστεμμένος ψηλός Κρητίκαρος» έχασε πόντους και άλλαξε κατηγορία. Ανήκει πλέον στην κάστα με εκείνους που σκίζουν μνημόνια, βλέπουν UFO, πουλούν τη μάνα τους για την εξουσία.