Είναι δύσκολο να θυμηθεί κάποιος
τη Νέα Δημοκρατία να μοιράζει τόσο επιδοματικό χρήμα
Μία ακόμα ωραία εξέλιξη. Για την καταβολή του επιδόματος στους λογαριασμούς της ΔΕΗ αναμένεται να ανοίξει μία νέα πλατφόρμα! Όπου και θα δηλώνονται τα στοιχεία για την επιστροφή των αναδρομικών. Ο καταναλωτής «απλά» θα πρέπει να υποβάλει τα στοιχεία της κατοικίας του και στη συνέχεια οι αρμόδιες Αρχές θα αντλούν τα στοιχεία από τους παρόχους.
Αν κρίνουμε από την ως τώρα εμπειρία, δεν προβλέπονται καλές εξελίξεις. Γιατί, όπου η κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι «ανοίγει νέα πλατφόρμα» στην οποία τα πράγματα είναι «απλά», συνήθως τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά πρώτον και δεύτερον χρειάζεσαι γνώσεις τουλάχιστον προγραμματιστή για να μπορέσεις να διεκδικήσεις χρήματα στο μέλλον.
Τώρα που στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να διεκδικήσουμε χρήματα από το παρελθόν μέσα από μια εφαρμογή που «απλά» θα δηλώνουμε κάποια στοιχεία και οι αρμόδιες Αρχές θα λαμβάνουν πληροφορίες από παρόχους, φανταστείτε τι έχει να συμβεί.
Είναι πολύ πρόσφατο το παράδειγμα του Fuel Pass. Και δεν θα συζητήσουμε καθόλου την περίπτωση αυτού του 30% των δικαιούχων που ζήτησαν να παραλάβουν την επιδότηση καυσίμου μέσω της Viva Wallet. Αυτοί ήταν από άλλο ανέκδοτο κι όσοι κατάφεραν να βρουν λύση, μάλλον δεν κατάλαβαν καν πώς το πέτυχαν. Θα μιλήσουμε όμως για το υπόλοιπο 70% που ζήτησε πίστωση σε τραπεζικό λογαριασμό. Η διαδικασία υποτίθεται ήταν απλή και οι δικαιούχοι θα έπρεπε να περάσουν μόνο το IBAN τους για να πιστωθούν τα χρήματα στον λογαριασμό τους. Το τι λογιστές δεν επιστρατεύθηκαν, το τι ουρές δημιουργήθηκαν σε ΚΕΠ, το τι εγγόνια και παιδιά δεν «τσίμπησαν» χαρτζιλίκι για να φτιάξουν την υπηρεσία σε γονείς και παππούδες, δεν λέγεται.
Κι αυτό ήταν το πρώτο επίπεδο. Διότι, αφού τα χρήματα πιστώθηκαν στους λογαριασμούς, μετά οι «χαρούμενοι δικαιούχοι» έτρεχαν σε κρεοπωλεία και σούπερ μάρκετ να εξαργυρώσουν το… πενηντάρικο! «Δεν φτιάξαμε ακόμα μακαρόνια 98 οκτανίων μανδάμ» απαντούσαν κρυφογελώντας οι ταμίες, που απέκτησαν ξαφνικά ρόλο στον ελληνικό σουρεαλισμό.
Η κατάσταση όμως, δυστυχώς δεν είναι για γέλια. Είναι για κλάματα.
Διότι θεωρώ πως όσο μπορεί να θυμάται κανείς τις εξελίξεις, είναι σχεδόν αδύνατο να ανακαλέσει περίοδο, όπου οι ανάγκες για επιδόματα ακόμα και στους κατ’ επίφαση «μικρομεσαίους» ήταν τόσο μεγάλες στην Ελλάδα. Είναι δύσκολο να θυμηθεί κάποιος τη Νέα Δημοκρατία να μοιράζει τόσο επιδοματικό χρήμα κι είναι ακόμα δυσκολότερο να θυμηθεί κανείς μέσα στην τελευταία τριετία, έστω μια μικρή χαραμάδα χωροχρόνου, εντός της οποίας τα πράγματα πήγαν καλύτερα.
Είναι δεδομένο πλέον, πως ζούμε εποχές ακραίων μετασχηματισμών. Τους οποίους προσεγγίζουμε τόσο πρωτόγονα κι αθώα, που στην δεδομένη αντεπίθεσή τους, θα έρθουν να μας καταπιούν.