Την επιτυχία από την αποτυχία στη ζωή, τη χωρίζει σε πάρα πολλές περιπτώσεις ελάχιστη απόσταση, μια απόφαση που πάρθηκε ή όχι την κατάλληλη στιγμή, μια επιλογή και σαφώς αρκετοί αστάθμητοι παράγοντες. Πόσο μάλλον στον αθλητισμό και ειδικά στα σπορ όπου η τύχη είναι μέρος του παιχνιδιού.
Στην Τιφλίδα η Εθνική μας ομάδα έχασε μια ιστορική ευκαιρία να επιστρέψει σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης μετά από
10 χρόνια (Μουντιάλ Βραζιλίας 2014) και να γιορτάσει με ένα ξεχωριστό τρόπο την επέτειο των 20 ετών από το έπος της Πορτογαλίας.
Η εύκολη ανάγνωση του αποκλεισμού από τους Γεωργιανούς,
-αυτή που «διάβασε» ο Πογέτ για να αποποιηθεί τις ευθύνες του-
έχει να κάνει με την Εθνική μας κακοδαιμονία στη «ρώσικη ρουλέτα» των πέναλτι (αυτή που μας στέρησε μια ιστορική πρόκριση στους «8» του Μουντιάλ της Βραζιλίας), το δοκάρι του Μαυροπάνου στην παράταση και πιθανώς ακόμα κάποιες στιγμές του αγώνα που οι κόντρες δε μας ευνόησαν…
Στην Τιφλίδα η Εθνική μας έκανε καλά αρκετά πράγματα. Έπαιξε με υποδειγματικό τρόπο άμυνα, εξουδετέρωσε πλήρως τα ατού των γηπεδούχων και κυρίως τον πολυδιαφημισμένο Κβαρατσκέλια (έστω και με μπόλικες κλωτσιές) αλλά κακά τα ψέματα, μπάλα δεν έπαιξε. Είναι σαφές πως εάν θέλεις να πας στο Euro, θα πρέπει να είσαι ικανός να δημιουργήσεις κάποια τελική μέσα από την περιοχή σε κανονική ροή παιχνιδιού και να μην απειλείς μόνο μέσα από στατικές φάσεις και γιουρούσια…
Το συμπέρασμα είναι ότι ο παθιασμένος αντίπαλος που έπαιζε το ματς της ποδοσφαιρικής του ιστορίας -και όχι αυτό της δεκαετίας όπως εμείς- κατόρθωσε με το παιχνίδι και την αγωνιστική του νοοτροπία, να μας «κατεβάσει» στο επίπεδό του. Σε αυτό πόνταρε και εν τέλει δικαιώθηκε μέσα από την άχαρη διαδικασία των πέναλτι. Το να κατακεραυνώσει κανείς τον Μπακασέτα ή τον Γιακουμάκη επειδή αστόχησαν από την άσπρη βούλα, είναι ανάξιο και να σχολιαστεί αλλά και απολύτως αναμενόμενο αφού γίνεται κατά κόρον σε αυτές τις περιπτώσεις, ακόμα και στα πιο προηγμένα ποδοσφαιρικά κράτη.
Το ζήτημα είναι πώς θα πορευθεί από δω και πέρα το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, που σίγουρα έκανε κάποια βήματα προόδου την τελευταία διετία αλλά στην τελική και πάλι απέτυχε, αν και είχε σχεδόν όλες τις ευνοϊκές προϋποθέσεις με το μέρος του. Κανείς δε γνωρίζει πόσο σύντομα θα δοθεί στην Εθνική μας μια ανάλογη ευκαιρία να επιστρέψει σε ένα μεγάλο τουρνουά και οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Οι κληρώσεις θα συνεχίσουν να είναι ζόρικες στις προκριματικές φάσεις και ήδη ξέρουμε ότι το επόμενο Nations League (με την Αγγλία στον όμιλό μας) μοιάζει βουνό…
Την επόμενη φορά πάντως που θα φθάσουμε τόσο κοντά στο στόχο, ας είμαστε έτοιμοι να παίξουμε και όχι να αφήσουμε την τύχη να αποφασίσει για μας…