Άγριες καταστάσεις
με τις… αυξήσεις
στα προϊόντα
Το κάνετε κι εσείς; Όταν έχετε ένα πρόβλημα, όταν έχετε μελαγχολήσει με αυτά που ακούτε και βλέπετε να βρίσκετε τρόπο να ξεσκάτε; Όταν παρακολουθείς στην τηλεόραση και στο δίκτυο τι γίνεται στην Ελλάδα και τον κόσμο δεν σας πιάνει κάτι; Όταν παρακολουθείτε τις εικόνες πχ από τη λωρίδα της Γάζας, δεν φρικάρετε; Πώς το ξεπερνάτε;
Εγώ βρήκα τον τρόπο! Μόλις νιώσω κάτι να με βαραίνει από όλα αυτά που βιώνουμε και μας καταπλακώνουν, πάω… σούπερ μάρκετ! Η χαρά του καταναλωτή σε συνδυασμό με το πέταγμα των τιμών, τη φαντασία στο ράφι! Διότι εδώ που τα λέμε θέλει φαντασία όλο αυτό που γίνεται… Με το που μπαίνω μέσα αλλάζει η διάθεσή μου. Έχω φωτογραφίσει και ορισμένα είδη που έπαιρνα, προ εξαμήνου και…φτιάχνομαι! Όχι πολλά… κάτι καφέδες, γαλακτομικά, είδη του σπιτιού, κυρίως κάτι απορρυπαντικά, που σχεδόν πάντα ήταν σε προσφορά.
Βγάζω το κινητό και βλέπω πόσο… όμορφα αυξάνονται οι τιμές. Κάθε φορά και διαφορετικά. Ναι στην αλλαγή όχι στη ρουτίνα, μου ‘ρχεται να φωνάξω: Δώσε πόνο! Κι άλλο πόνο!
Και καλά να βλέπεις τη φέτα να «πετάει». Ωραίο, ελληνικό προϊόν με ονομασία προέλευσης. Λογικό να ανέβει η τιμή. Ζώα δεν έχουμε, γάλα δεν έχουμε, πλημμύρες είχαμε, πυρκαγιές πολλές. Πού είναι το περίεργο; Τι θα πει το ίδιο προϊόν στο Λονδίνο έχει πιο… φτηνά; Μην στέκεστε σε τέτοιες λεπτομέρειες, μην είστε μεμψίμοιροι. Πάμε στο SM για να φτιάξουμε τη διάθεσή μας, όχι για να χαλαστούμε. Δώσε… φέεεετα!
Το ίδιο και με τα γιαούρτια, το ίδιο και με όσα ακόμη παράγουμε σε τούτη τη χώρα. Όλα έχουν πάει στα ύψη και ανεβάζουν τη δική μας λίμπιντο. Ω και πως θα την κουλαντρίσουμε στο τέλος την παντέρμη τη διάθεσή μας. Στα 10 και 11 ευρώ το χρυσάφι μας. Αλλά για το λάδι μην λέτε τίποτα διότι το παράγουμε κι εμείς και θέλουμε να είναι ψηλά. Τι θα πει ότι υπάρχουν και άλλοι που δεν παράγουν; Ας έβαζαν ελιές όταν έπρεπε. Ας λένε τώρα ό,τι θένε για να μην το εκχυδαϊσω και μεταφέρω αυτό που λέει ένας φίλος: Ξεχάστε το «φάε λάδι και έλα βράδυ». Θα λέμε πια βάλε βιτάμ κι έλα κοντάμ!
Το άλλο ωραίο είναι τα… εισαγόμενα. Κάτι απορρυπαντικά, κάτι είδη του σπιτιού που μας έρχονται απ ‘εξω. Μερικές φορές εκτοξεύονται οι τιμές και αισθάνεσαι σαν τον Λαλάκη τον εισαγόμενο (θυμάστε παφ και… τάληρο!) και άλλοτε μένουν… σταθερές αλλά αφαιρούν περιεχόμενο από τις συσκευασίες και αισθάνεσαι σαν τον Τζιμ Κάρεϊ στον ηλίθιο και τον πανηλίθιο!
Τα ίδια προϊόντα στο ράφι ενός άλλου ευρωπαϊκού σούπερ μάρκετ έχουν 2-3 ευρώ φτηνότερα από όσο πωλούνται εδώ! Προφανώς το κάνουν για να αισθανόμαστε… large! Σιγά μην πληρώνουμε τα ίδια με τους Λονδρέζους, τους Βερολινέζους, τους Παριζιάνους! Ίσα και όμοια είμαστε;
Πραγματικά ζούμε επικές στιγμές κάθε φορά που πρέπει να αγγίξουμε ένα προϊόν στο ράφι- είδατε δεν λέω για ΔΕΗ και άλλους λογαριασμούς- την ώρα που θα πάμε στο ταμείο και δεν θα μείνει τίποτα! Φεύγουμε και σκεφτόμαστε την… επόμενη φορά που θα ζήσουμε αυτή την ηδονική κατάσταση. Αχαλίνωτη φαντασία στο ράφι και στο ταμείο!
Γι’ αυτό μας στενοχωρεί ο κ. Μητσοτάκης που τους απειλεί στέλνοντας… «μήνυμα και στις πολυεθνικές και εάν νομίζουν πως η Ελλάδα είναι μία μπανανία πως μπορούν να πωλούν τα ίδια προϊόντα πολύ πιο ακριβά από ό,τι σε άλλες χώρες θα δείτε τι θα κάνουμε πολύ σύντομα»!
Τι θα κάνεις δηλαδή πρόεδρε; Μην μας το κάνεις αυτό και στερήσεις τέτοια ηδονή… Ελπίζουμε στο να ξεχάσεις κι εσύ τι υποσχέθηκες.
Πώς το λέγαμε;
«Ένας πολιτικός δεν μπορεί να κάνει καριέρα αν δεν έχει καλή μνήμη, επειδή χρειάζεται να θυμάται τις υποσχέσεις που πρέπει να ξεχάσει».