Εν ολίγοις, θα γίνουνε μια Σίλικον Βάλεϊ
με τεχνολογίες αιχμής
στα χρόνια
της παρακμής
Και που μπήκε, τι; Θα είναι το ‘23 το έτος που θα αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο; Οι οιωνοί δεν είναι με το μέρος μας… Όσα ρόδια κι αν σπάσουμε, όσα πέταλα – γούρια κι αν στολίσουμε, ο ρους της ιστορίας, όπως λένε και οι εγγράμματοι, δύσκολα θα πάει με τα νερά της ανθρωπότητας. Όσες ευχές κι αν κάνουμε, όσο… καταναγκαστική αισιοδοξία κι αν καταναλώσουμε, δεν φθάνουν για τη διόρθωση. Διακρίνετε εσείς ενίσχυση της δημοκρατίας και προστασία των θεσμών;
Βλέπετε την τρύπα του όζοντος να κλείνει; Πείθεστε ότι μπορεί να γίνει σοβαρή προσπάθεια ανάσχεσης της κλιματικής αλλαγής; Θα πάψουν να υφίστανται οι πολεμικές κραυγές και οι πυρηνικές απειλές; Ή μήπως θα καταπολεμηθεί η φτώχεια και θα πάει περίπατο ο στασιμοπληθωρισμός – όπως λένε και οι «προχώ» οικονομολόγοι, που παρακολουθούν τα παιχνίδια των «σορτάκηδων» που πλουτίζουν με το ασανσέρ των μετοχών, όταν ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη ζει για ένα κομμάτι ψωμί και ξεδιψά με αφιλτράριστο βούρκο στις γειτονιές του κόσμου…
Προφανώς και δεν απαγορεύεται σε κανέναν να αισιοδοξεί, ίσως και να αερολογεί. Ακόμα και αυτή η δημοκρατία – πονεμένη ιστορία που έχουμε- τα σηκώνει αυτά και τα ανέχεται. Υπάρχει, όμως, αντίπαλο δέος σε αυτή τη μαυρίλα; Ναι, υπάρχει, όπως λένε εκείνοι που αντιπαρατάσσουν την τεχνολογική επανάσταση σε έναν ψηφιακό κόσμο.
Έναν κόσμο με τρισδιάστατους εκτυπωτές, με ανθρωποειδή ρομπότ, με μηχανισμούς που ελέγχουν τη γήρανση και αναπαραγωγή και με data center, που θα λύνουν κόμπους και θα κάνουν κόμβους διεθνών εξελίξεων στα μέρη μας.
Εν ολίγοις, θα γίνουνε μια Σίλικον Βάλεϊ με τεχνολογίες αιχμής στα χρόνια της παρακμής. Αν πάρουμε όλα αυτά τοις μετρητοίς, θα έχουμε εξασφαλίσει: παγκόσμια ειρήνη, γενική ανοσία, έγκαιρη πρόβλεψη και αποτροπή σεισμών, αιώνια ευδαιμονία, πράσινο υδρογόνο, αμόλυντο οξυγόνο και θα βόσκουμε στα λιβάδια της ξενοιασιάς, ξαποσταίνοντας στα ποταμάκια των παιδικών μας χρόνων,. που δεν γυρίζουν πίσω.
«Ούτε καν…» θα αναφωνείτε κι εσείς αυθόρμητα. Σαν να παρεμβαίνει η πραγματικότητα και μ’ ένα σκληρό τάκλιν στην επιστήμη αποδυναμώνει όλα τα παραπάνω επιτεύγματα. Φυσικά και θα έχουμε πίστη και ελπίδα. Πώς αλλιώς θα πορευτούμε στη δίνη του (νέου) χρόνου; Και ας μην λησμονούμε πως σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, που βήχει ο Κινέζος και νοσεί ο Πορτορικάνος, η προσωπική ευτυχία περνά από δύσκολες ατραπούς συλλογικής ευθύνης και προσπάθειας.
Αφήσαμε στο τέλος, αλλά δεν λησμονούμε, ότι το 2023 είναι εκλογική χρονιά. Και για μας και για την όμορη Τουρκία. Δεν θέλω να πιστεύω αυτό που κυκλοφορεί ευρέως ότι Ερντογάν και Μητσοτάκης οδεύουν σε μία τεχνητή και συμφωνημένη κλιμάκωση της έντασης, ούτως ώστε να πετύχουν τη μέγιστη συσπείρωση και να μετατρέψουν σε μπετόν αρμέ τα εκλογικά τους σώματα!
Διότι σε μια τέτοια περίπτωση, θα γεμίζουν οι τουρκικές φυλακές και θα πληθαίνουν οι ελληνικές επισυνδέσεις. Το πιο καίριο ερωτηματικό ωστόσο είναι τι θα γίνουν οι χιλιάδες Ηρακλειώτες, που κατέκλυσαν όλη την περίοδο των γιορτών το κέντρο και ψώνισαν, έφαγαν, διασκέδασαν σαν να μην υπάρχει αύριο!
Τι θα γίνει μ’ αυτούς, όταν σωθεί το λάδι από την ντίνα και η χρυσόσκονη των γιορτών φύγει μαζί με τα καλικαντζαράκια; Μπορεί η επιστήμη να στήνει μία βεντέμα κάθε χρόνο; Και αν ναι, ας μην βάλει τα ρομπότ να ραβδίζουν και να μπαγκαλο-γυρίζουν, γιατί αυτά δεν μπορούν να κάνουν… λογαριασμούς στα μαγαζιά! Τι απέμεινε λοιπόν; Η αγάπη! Αφού ακόμα και η υγεία δεν είναι στο χέρι μας. Και οι μεγαλοσχήμονες θέλουν πάντα να μας έχουν στο χέρι…