Μία κουβέντα που με έκανε να δω ότι η επιστημονική κοινότητα έχει να διανύσει ακόμη πολύ δρόμο για να καταλάβει τι της γίνεται…
Λένε ότι μια στιγμή μπορεί να σου αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Να σκεφτείς και να αναρωτηθείς: μήπως κάνω λάθος; Αυτή η σκέψη με κατέκλυσε όταν πριν λίγες ημέρες χρειάστηκε να πάρω ένα ταξί για να πάω σε ένα φιλικό σπίτι.
Ο οδηγός, ίσως και ιδιοκτήτης του οχήματος, ένας κύριος γύρω στα 50, με τους ελληνικούς κοιλιακούς από την κατανάλωση μπίρας να ακουμπούν στο τιμόνι και το ραδιόφωνο να παίζει ελληνικά καψουροτράγουδα («ελληνικός» 107,2 fm με το Δημήτρη Βλαχάκη), που πολύ τα γουστάρω.
Φορούσα μάσκα και μάλιστα φρεσκοπλυμένη και σιδερωμένη. Ο φίλος ταξιτζής την είχε κατεβασμένη στο πηγούνι, μετά την έβγαλε και την εναπόθεσε στη θέση του λεβιέ ταχυτήτων. Δεν με πείραξε, καθόμουν πίσω του και τα όποια σταγονίδια έβγαιναν από το στόμα του προσγειώνονταν στο παρμπρίζ, σκεφτόμουν.
Εκείνος μου έπιασε την κουβέντα για τον ιό. Μια κουβέντα που αποδείχτηκε λυτρωτική για εμένα. Που με άλλαξε ως άνθρωπο και με έκανε να σκεφτώ ότι δεν είμαι σωστά ενημερωμένος. Μια κουβέντα που με έκανε να δω ότι η επιστημονική κοινότητα έχει να διανύσει ακόμα πολύ δρόμο για να καταλάβει τί της γίνεται…
Η συζήτηση, αρχικά, έμοιαζε με πινγκ πονγκ. Μία σου και μία μου. Έλεγε ο ένας συμπλήρωνε ο άλλος. Δεν καταλήγαμε πουθενά. Δεν με έπειθε περί του αντιθέτου, αλλά ούτε κι εγώ του άλλαζα γνώμη με τα σαθρά επιχειρήματά μου. Εκείνα με τα οποία οι επιστήμονες μας βομβαρδίζουν καθημερινά.
Και λίγο πριν φτάσω στον προορισμό μου, ο “Θεός” ταξιτζής πέταξε το επιχείρημα που με έστειλε αδιάβαστο. Αυτό που με έκανε να σκίσω τη μάσκα, γιατί με έπεισε ότι δεν μου είναι χρήσιμη. Το καίριο επιχείρημά του μεταφέρεται αυτολεξεί: «Μπρε συ πάρε για παράδειγμα την πορδή… Φοράμε εσώρουχο, φοράμε παντελόνι αλλά τη μυρίζουμε. Η μάσκα, (την πιάνει για να γίνει πιο παραστατικός) θα μας προστατεύσει που είναι ένα απλό χαρτί; Όλα περνάνε από εκεί».
Μετά από αυτά τα επιστημονικά τεκμηριωμένα λόγια, μού κόπηκε η λαλιά. Τι να πεις σε αυτό τον άνθρωπο, όταν έχεις απέναντί σου τη λογική συνδυασμένη με μία από τις πέντε αισθήσεις;
Και σαν μην έφτανε όλο αυτό πριν με αποχαιρετήσει, μου είπε κάτι εξίσου σημαντικό για να τον θυμάμαι: «Εγώ», μου τόνισε κρατώντας ακόμα το τιμόνι, «δεν βλέπω ειδήσεις, δε διαβάζω εφημερίδες.
Είμαι όμως πάντα ενημερωμένος. Ενημερώνομαι από τα… facebook και από συγκεκριμένες σελίδες που βλέπω εκεί. Καλή συνέχεια φίλε».