Ο ΒΟΑΚ έχει τη δική του ιστορία και έχουμε ακούσει πολλές υποσχέσεις.
ΒΟΑΚ. Ένα ακρωνύμιο που έγινε τις τελευταίες δεκαετίες συνώνυμο του πιο σύντομου ανέκδοτου. Αρχικά της Κρήτης η οποία εδώ και χρόνια περιμένει ένα σύγχρονο αυτοκινητόδρομο που θα μετακινούνται ντόπιοι και ξένοι επισκέπτες με ασφάλεια και χωρίς να κινδυνεύει, ανά πάσα στιγμή, η σωματική τους ακεραιότητα. Δεκαετίες τώρα η Κρήτη ζητά μια ασφαλή αρτηρία για να μην έχει τη θλιβερή πρωτιά στα τροχαία: 84 νεκρούς ανά 1 εκατ. κατοίκους, ενώ ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι μόλις 49!
Το τελευταίο διάστημα το ανέκδοτο έχει πάρει… ποντιακές διαστάσεις και παίζει σε όλη τη χώρα από την στιγμή που στην υπόλοιπη Ελλάδα οι άξονες έχουν επί της ουσίας ολοκληρωθεί και μένουν κάτι… ψιλά για να καλυφθεί κάθε ραχούλα, κάθε χωριό της επικράτειας. Μόνο στην Κρήτη περιμέναμε να αλλάξει ο αιώνας και η χιλιετία, για να δούμε έναν δρόμο της προκοπής, αλλά δεν…
Το ανέκδοτο συνήθιζαν να το λένε οι πολιτικοί μας όχι μόνο στις παρέες τους, αλλά σε δημόσιες ομιλίες και τοποθετήσεις τους. Μάλιστα το έκαναν και με στόμφο, το προανήγγειλαν κιόλας: Τώρα θα σας πω για τον ΒΟΑΚ- αλλά μην γελάσετε είναι σοβαρό!
Ο δρόμος αυτός έχει τη δική του ιστορία και το κάδρο της μνήμης μας είναι πια γεμάτο. Θυμάμαι τους πρωθυπουργούς να τον υπόσχονται. Από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ώς τον Σημίτη και τον Καραμανλή, τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αλέξη Τσίπρα που μάλιστα είχε δηλώσει με στόμφο «θα τον εγκαινιάσουμε το 2023 με τον Σταύρο Αρναουτάκη» (μ’ έναν σμπάρο…πολλά τρυγόνια πέτυχε τότε ο πρώην πρωθυπουργός)!
Για να μην αναφερθώ στους υπουργούς διότι δεν…χωράει το ΣΤΙΓΜΑ τόσα ονόματα και διευθύνσεις! Και για να μην αδικούμε κανέναν δεν υποστηρίζω πως δεν έκαναν τίποτα, αλλά… δρόμος δεν έγινε. Κομματάκια, μπαλώματα και φτάσαμε στο 2021…να συζητούμε για τα αυτονόητα. Θα ήταν καλύτερα να βλέπαμε πράξεις, όχι….υποσχέσεις όπως έλεγε κι ο Νίξον: «Για χρόνια οι πολιτικοί έταζαν το φεγγάρι. Είμαι ο πρώτος πολιτικός που εκπλήρωσε αυτήν την υπόσχεση» είπε, αλλά κι αυτός έφυγε νύχτα…
Και τώρα ήρθε η σειρά του Μητσοτάκη “τζούνιορ”. Που ανακοίνωσε ότι από το 2022-23 μπαίνουν μπουλντόζες και μέχρι το 2025 θα ολοκληρωθεί το έργο για να «αποκτήσει η Κρήτη τον δρόμο που της αξίζει». Και έσπευσε να συμπληρώσει ο γραμματέας του υπουργείου: Η μέρα που θα εγκαινιαστεί το έργο δεν θα αργήσει, και θα τον εγκαινιάσει ο Κ. Μητσοτάκης.
Όλα αυτά, δυστυχώς, μας τα είπαν κι άλλοι. Τα έχουμε ακούσει πολλές φορές, ίσως όχι με τις… παρουσιάσεις και τα powerpoint, την τεχνολογία και τις ευρωπαϊκές συγκρίσεις (…ο δρόμος της Τρανσυλβανίας!) που είδαμε στην εκδήλωση, αλλά σίγουρα το έργο έχει ξαναπαιχτεί. Σε πολλά σημεία η δήθεν νέα χάραξη είναι η παλιά, ορισμένα δε τα είχαν παρουσιάσει ακριβώς έτσι και οι προηγούμενοι. Γι’ αυτό και κρατάμε μικρό καλάθι.
Με δεδομένο ότι αυτά τα έργα είναι χρονοβόρα και γραφειοκρατικά από μόνα τους, με δεδομένο ότι υπηρεσίες σαν την Αρχαιολογία καραδοκούν και πολίτες θα κάνουν προσφυγές, με δεδομένο ότι το 2021 σχεδόν έφυγε το… 2025 μοιάζει ακόμη πιο μεγάλο ανέκδοτο να αναμένουμε γρήγορα έναν νέο, σύγχρονο αυτοκινητόδρομο.
Υπάρχουν όμως και τα καλά νέα. Η σημερινή κυβέρνηση (λογικά) είναι… διαβασμένη, έχει πατήσει στα σωστά, έχει μάθει και τα λάθη των προηγούμενων. Έχει προετοιμαστεί καλύτερα και δεν λαϊκίζει λέγοντας πως δεν θα βάλει διόδια.
Δεν έχει μεγάλες εκκρεμότητες στην υπόλοιπη χώρα. Και τέλος υπάρχει ένας πρωθυπουργός που θέλει να συνδέσει ένα μεγάλο έργο με τον τόπο καταγωγής του. Αισιοδοξούμε μεν, αλλά, αν και είναι η εποχή τους, ακούμε… πολλά κεράσια, γι αυτό κρατάμε μικρό καλάθι!