Ποτέ άλλοτε στη νεότερη ιστορία της πόλης, τα τελευταία 30 χρόνια, δεν υπήρξε έργο που να πυροδοτήσει τόσο έντονο κοινωνικό διάλογο, γι’ αυτό και η είδηση της απομάκρυνσης των πυλώνων φωτισμού της πλατείας Ελευθερίας σήκωσε τόσο μεγάλη σκόνη.
«Κρεμάλες», «πυραυλικά συστήματα», «εκτοξευτήρες»… και τόσα άλλα χαρακτηριστικά τούς απέδωσαν οι πολέμιοι των 14μετρων φωτιστικών ιστών, που εδώ και 25 χρόνια όρθωναν το μεταλλικό ανάστημά τους πάνω από τα κεφάλια μας και έμοιαζαν αήττητοι, ακλόνητοι και αποφασισμένοι να διαφεντεύουν σε ρόλο πρωταγωνιστή, την αισθητική της μεγαλύτερης πλατείας της πόλης.
Όμως οι καιροί αλλάζουν (με τους δικούς τους ρυθμούς βέβαια, που δεν ανταποκρίνονται στην ταχύτητα των δικών μας προσδοκιών) και από μια διαφορετική αφετηρία, με όχημα την προβληματική στατική τους επάρκεια, κόπηκε το νήμα της ύπαρξής τους και έτσι κλείνει ο ιστορικός κύκλος τους.
Μένει να δούμε τους νέους ιστορικούς κύκλους που θα ανοίξουν στην πόλη και πόσο σωστά αφομοιώσαμε τα διδάγματα της ζωής που αφήνει πίσω της η επωδός ενός πανάκριβου έργου, που με τις μαρμάρινες πλάκες του άλλαξε τη φυσιογνωμία του Ηρακλείου, συμπαρασύροντας και άλλες μεγάλες παρεμβάσεις που μετέτρεψαν την πόλη σε άχαρη και άφιλη μαρμαρόπλακα που καθρεφτίζει και αντανακλά την αφόρητη φλόγα της κλιματικής αλλαγής.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της 1866, μιας από τις πιο ιστορικές οδούς της πόλης που άλλαξε άρδην η εικόνα της όταν καταπλακώθηκε μέσα στο ψυχρό μάρμαρο, στο όνομα της «ανάπλασης».
Μιας «ανάπλασης» που ήρθε να επισφραγίσει μια αλλότρια προσέγγιση που θεμελιώθηκε στην πόλη, σε ό,τι αφορά στη διαμόρφωση του δημόσιου χώρου όχι μόνο σε σχέση με την εμμονή χρήσης του μαρμάρου, αλλά κυρίως σε σχέση με την επανάληψη λαθών που εξακολουθούν να μας βασανίζουν, να μας εκθέτουν, αλλά και να μας προσβάλλουν, τον καθένα ξεχωριστά, για την ανοχή που δείχνουμε στη στρέβλωση και την ασχήμια.
Μιας «ανάπλασης» που στερεί τη δυνατότητα πρόσβασης των ΑμεΑ στα καταστήματα, διότι δεν μπορούν να ανέβουν με το αναπηρικό καρότσι τα πεζοδρόμια που διαμόρφωσε ο Δήμος.
Και βέβαια το θέμα της προσβασιμότητας δεν αφορά μόνο αυτούς που κινούνται πεζή για να διασχίσουν την αγορά, για τους οποίους ο Δήμος με την απειλή προστίμων στους καταστηματάρχες διεύρυνε την πρόσβαση, πανηγυρίζοντας ότι «συγκρούστηκε με συμφέροντα».
Αφορά και αυτούς που κινούνται με αναπηρικό καρότσι και δεν μπορούν να μπουν μέσα στα μαγαζιά, οι οποίοι δυστυχώς εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως ανύπαρκτοι, αφού κανείς δεν έχει καταλάβει για ποιο λόγο δεν διαμορφώνονται ράμπες και για ποιο λόγο εξακολουθούν να επαναλαμβάνονται λάθη του παρελθόντος…
Σε κάθε περίπτωση η νέα ηγεσία του Δήμου θα κριθεί κατά βάση από τις πράξεις της και όχι από την κριτική που ασκεί εκ του ασφαλούς στις προηγούμενες δημοτικές Αρχές, (που για κάποιους μπορεί να είναι βολικό άλλοθι) αφού αυτή η τακτική από ένα σημείο και πέρα δεν προσθέτει αλλά αφαιρεί…