Η ψήφος μας έχει την ίδια αξία με της κυρίας που μπήκε πριν από εμάς στο παραβάν.
Σήμερα, ένα εικοσιτετράωρο πριν ανοίξουν οι κάλπες, θα ήθελα να αποφύγω κάποιο άρθρο πολιτικό.. Θα μου πείτε πως είναι μάλλον αδύνατο για πάρα πολλούς λόγους και θα συμφωνήσω μαζί σας. Θα επιχειρήσω ωστόσο να μείνω στα «ελαφριά».
Οπότε θα αναρωτηθώ τι μας άφησε αυτή η προεκλογική περίοδος και η διαδικασία ως τις κάλπες; Ίσως πολλά, ίσως και τίποτα. Σίγουρα μας αφήνει ένα τρίτο από το καλοκαίρι χαμένο και την ελπίδα πως οι θερμές ημέρες θα φθάσουν ως τον Σεπτέμβριο μπας και προλάβουμε να κάνουμε καμία βουτιά.
Αυτή η περίοδος επίσης, μας έδειξε πως το 2019 οι εκλογές πραγματοποιούνται με όρους 1980 και πως καλύτερος πολιτικός είναι αυτός που θα μπορέσει να μιμηθεί πιο πειστικά τον πάλαι ποτέ Ανδρέα. (Και δεν αναφέρομαι μόνο στις ευρωεκλογές).
Μας επιβεβαίωσε ακόμα πως οι αλήθειες πονούν κι όσοι τις εκστομίζουν, κατά γενική ομολογία τιμωρούνται. Και μας θύμισε με τον πλέον εμφατικό τρόπο, ότι η ψήφος μας έχει την ίδια αξία με της κυρίας που μπήκε πριν από εμάς στο παραβάν, παραπατώντας, ρίχνοντας τα γυαλιά της στο πρόσωπο του εκλογικού αντιπροσώπου και φωνάζοντας πως τα χαρτιά είναι πολλά και χρειάζεται βοήθεια.
Σ’ αυτή την περίοδο είχαμε ακόμα τη χαρά να ζήσουμε όμορφες μέρες μετά τις εκλογές. Στην αποτίμηση και τις εξελίξεις μετά τις κάλπες, θυμηθήκαμε εκείνο το κοριτσάκι που πόσταρε φωτογραφία έξω από μπαρ 5.00 τα ξημερώματα και μας ενημέρωνε πως σε μία ώρα πηγαίνει ξάγρυπνο να αναλάβει τα καθήκοντα του σε κάποιο εκλογικό τμήμα.
Φέραμε ξανά στη μνήμη μας, τον «θεό» αντιπρόσωπο που έκανε λάσο τη γραβάτα του στο προαύλιο κάποιου εκλογικού τμήματος χορεύοντας στους ρυθμούς μιας δικής του μουσικής. Ακούσαμε για κάποια μαγικά 50άρικα και κάποια άλλα 500άρικα που μοιράζονται προς άγραν ψήφων, αλλά εμείς δεν είδαμε ούτε 1 ευρώ για τις σοφές μας επιλογές.
Μάθαμε πως οι δικαστικοί αντιπρόσωποι δεν κάνουν ποτέ λάθη καταμετρώντας ψηφοδέλτια και διαπιστώσαμε πως ο κόσμος το 2019 αν κι επιδιώκει την επιστροφή στο 1980 έχει πολύ μικρότερες αντοχές για να ανταπεξέλθει στους ρυθμούς της τότε εποχής.
Κι αύριο ψηφίζουμε. Όσοι σηκωθούμε από τον καναπέ κι όσοι κατανοήσουμε βαθιά μέσα μας πως η αποχή ευνοεί μια απύθμενη μετριότητα του τίποτα. Αύριο ψηφίζουμε για το μέλλον, ενώ αρκετοί είναι εκείνοι που επιθυμούν είτε να μην ψηφίσουμε καθόλου είτε να ψηφίσουμε με το βλέμμα στραμμένο στο μεθαύριο.
Σ’ ένα μεθαύριο, που θα απενοχοποιήσει την ψήφο μας και θα μας βρει σε μια παραλία απαλλαγμένους από προβλήματα, με χρήματα που μας επιτρέπουν να αγοράσουμε ένα φρέντο και ξυλάκι παγωτό, αλλά και με μια καθημερινότητα που μπορούμε απλά να αντέξουμε.