Δεν το κρύβω. Είναι από τα παραμύθια που μου αρέσουν πολύ κι επανέρχομαι. Και το κάνω εικόνα. Βλέπω τους Έλληνες τάπα της μεθιάς, αποκαμωμένους και ράθυμους να τρέχουν στις 12 και πέντε να προλάβουν τη μοιρασιά του Θεού.
Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός μοίραζε τον κόσμο στους ανθρώπους. Μέχρι το βράδυ όλοι είχαν πάρει τη γη τους. Οι Γάλλοι, οι Άγγλοι, οι Νορβηγοί, οι Αιγύπτιοι κλπ. Οι δικοί μας, αφού άργησαν, χτυπούσαν την πόρτα, τίποτα. Κάποια στιγμή τούς άνοιξε ο Άγιος Πέτρος οργισμένος.
-Εμείς δεν θα πάρουμε τίποτα; Αργήσαμε γιατί… πάθαμε λάστιχο στον δρόμο (και το ψεματάκι πάνω πάνω!)
Ο Άγιος Πέτρος πήρε το αυστηρό του: «Ναι, λάστιχο πάθατε… Δεν λέτε ότι ξημεροβραδιάζεστε στα καφενεία, μόνο καβγάδες και πολιτικές συζητήσεις κάνετε και τσακώνεστε για τα αθλητικά. Αλλά έτσι κι αλλιώς αργήσατε. Ο Θεός μοίρασε τον κόσμο. Όποιοι πήραν, πήραν». Τι ήταν να πει αυτή την κουβέντα. Φωνές, διαμαρτυρίες, χαμός. -Τι είναι αυτά; Τι στήσιμο είναι αυτό; Παράγκα κάνανε οι Εβραίοι; Πού είναι ο Θεός; Να βγει τώρα έξω!
-Βρε σεις! Ποιοι Εβραίοι; Αυτοί δεν ήρθαν ακόμη… Κι αυτοί στον κόσμο τους είναι ακόμη…
-Απαιτούμε να πάρει θέση ο Θεός τώρα! Εμείς ήταν να έρθουμε στην ώρα μας, αλλά οι άλλοι φταίνε. Βάλε το VAR! Οι Γερμανοί μας μισούν, δεν μας θέλουν!
Ακούει τη φασαρία ο Θεός, βγαίνει. Παγωμάρα. Οι Έλληνες δεν φοβούνται κανέναν, μα τον Θεό, είπαμε τώρα. Για τους άλλους λένε. Με τον Θεό δεν έχουν τίποτα. Με τους παρατρεχάμενους αγγέλους, τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ, και τους διαιτητές τα έχουν που δεν σφύριξαν εγκαίρως και δεν έδωσαν καθυστερήσεις για να προφτάσουν τη μοιρασιά.
Θεός είναι, αλλά δεν αντέχει την οχλαγωγία. Δεν μπορούσε να τους βλέπει να κάνουν έτσι, σαν μωρά. (Άραγε αυτούς προόριζε για να δώσουν στον κόσμο τα φώτα του πολιτισμού; Μήπως κάνει κάποιο λάθος, σκέφτηκε. «Αλλά τι Θεός είμαι εάν κάνω λάθος;»).
-Καλά, καλά μην φωνάζετε! Με ξεκουφάνατε! Δεν υπάρχει άλλο μέρος ελεύθερο. Ό,τι είχα να δώσω το έδωσα. Το Θεϊκό Κτηματολόγιο έχει ολοκληρωθεί.
-Ου! Ου! Ακούστηκαν από τους Έλληνες αποδοκιμασίες. (δεν αποδοκιμάζουμε εσένα, Θεέ μας… για τους άλλους το κάνουμε…). Ο κόσμος από κάτω ξεσηκώθηκε. Οι Έλληνες δεν άντεχαν την αδικία, ο τράχηλός τους ζυγό δεν υπομένει. Ήταν έτοιμοι να επαναστατήσουν και μετά να… σφαχτούν μεταξύ τους. Αλλά πρώτα θα επαναστατήσουν! Τότε είδαν τον Άγιο Πέτρο να σκύβει στον Μεγαλοδύναμο και να του λέει κάτι στο αυτί. Συνοφρυώθηκε. Χμ… Καλή ιδέα.
«Καλά, καλά. Σταματήστε. Λοιπόν, ακούστε. Κατ’ εξαίρεση και επειδή προορίζεστε για μεγάλα πράγματα. Είχα κρατήσει ένα οικόπεδο για πάρτη μου. Για τα γεράματα. Για τη σύνταξή μου. Θα σας το δώσω κρατώντας την ψιλή κυριότητα. Αυτό σημαίνει ότι θα το χρησιμοποιήσετε, αλλά παραμένει στη δική μου κατοχή και ιδιοκτησία. Σας το δανείζω επί της ουσίας».
-Ω, μεγάλε! Ωσαννά! Πάντα το λέγαμε εμείς ότι είσαι τεράστιος! Ακούστηκαν επευφημίες, βγάλανε βάγια, ανοίξανε σαμπάνιες…
«Αλλά, συνεχίζει ο Μεγαλοδύναμος, θα έχετε τα πάντα στην εντέλεια. Θα φτιάξετε κι εσείς Κτηματολόγιο άμεσα, θα προσέχετε το περιβάλλον, θα το κρατήσετε όπως σας το δίνω το οικόπεδο. Θα το προσέχετε σαν τα μάτια σας. Κι εσείς θα τηρείτε κανόνες ευπρέπειας, ομόνοιας και αγάπης μεταξύ σας.
Οι τιμές να είναι κανονικές στη φέτα και το λάδι. Δεν θα κάνετε τραστ. Θα ψηφίζετε σωστά όχι μόνο Καραμανλή-Μητσοτάκη- Παπανδρέου. Το πρωτάθλημα πότε πότε να το παίρνει και καμιά άλλη ομάδα εκτός από τον Ολυμπιακό. Με αυτούς τους όρους σας το δανείζω αυτό το κομμάτι γης. Το έχω ευλογήσει, είναι θεϊκός τόπος»!
-Ωω, μεγάλε! Μας… προσβάλλεις τώρα! Εμείς, Κύριε; Που είμαστε θρήσκοι να μην σου… Που είμαστε τόσο πιστοί; Παναγία μου… τέτοιο πράγμα. Πες πως τα έχουμε φτιάξει ήδη… Εγγύηση! Από μας ψόμματα δεν θα ακούσεις!
Ο Θεός τούς κοίταζε απορημένος. Εσείς τώρα; Λες και δεν σας ξέρω… «Θα σας παρακολουθώ, θα στείλω και τον γιο μου αργότερα…» είπε αποκαμωμένος και αποφάσισε να αποτραβηχτεί στην ντάτσα του. Τότε είναι που είδε από το βάθος να φτάνουν οι Εβραίοι- μπροστά τους ήταν ο Μωυσής. Τους έφερνε κι αυτούς αργοπορημένους… Είχαν δικαιολογία ότι έπρεπε να περάσουν ολόκληρη Ερυθρά Θάλασσα…
«Να, έρχονται κι άλλοι… Να δω τι να τους κάνω κι αυτούς. Και τότε του ήρθε η φαεινή ιδέα. Να στείλει άμεσα τον γιο του, ώστε Εβραίοι- Έλληνες να συνεργαστούν… μαζί του για να αλλάξουν τον κόσμο. Κι ο γιος μου θα ζήσει πολύ και καλά, και οι Εβραίοι θα συμβιώσουν ειρηνικά με τους γείτονες, και οι Έλληνες θα δείξουν πνεύμα οργάνωσης και ομαδικότητας. Φοβερό! Πώς δεν το είχε σκεφτεί νωρίτερα…
Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι! Λίγο καιρό μετά- τι είναι τα 5-6 χιλιάδες χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα;- οι Έλληνες αποφάσισαν να το… γυρίσουν πίσω το οικόπεδο, αλλά Εκείνος δεν το ήθελε πλέον.
«Έτσι όπως το κάνατε σαν τα μούτρα σας, δεν το θέλω! Θα πάω αλλού. Καλά το έλεγε ο δικός σας ο Λουντέμης: «Φοβού τον Θεόν αλλά τρέμε τους πιστούς του!»