Αλήθεια, ακόμη τους πιστεύουμε;
Ένα από τα πιο όμορφα φιλμ που είχα δει τη δεκαετία του ‘90 ήταν το “Shawshank Redemption”. Στην Ελλάδα παίχτηκε ως «Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ»!
Οι περισσότεροι περίμεναν να δουν μια ταινία για την μεγάλη ηθοποιό. Αντ’ αυτού η συγκλονιστική ταινία είχε ένα τελείως διαφορετικό σενάριο, με ένα ανατρεπτικό φινάλε: Ένας τραπεζίτης, ο Τιμ Ρόμπινς, κατηγορήθηκε άδικα για τον θάνατο της γυναίκας και του εραστή της και οδηγήθηκε στη φυλακή «Shawshank», όπου είναι μαζί του ο Μόργκαν Φρίμαν. Είκοσι χρόνια οργάνωνε το σχέδιο απόδρασης του και το κατάφερε χάρη σε μια αφίσα της Ρίτα Χέιγουορθ…
Ε, λοιπόν θυμήθηκα την ταινία βλέποντας τον Αλέξη Τσίπρα να μιλάει από την Ιθάκη για την…έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια! Ό,τι σχέση είχε η ταινία με την Ρίτα Χέιγουορθ έχει και η χώρα μας με τη νέα εποχή που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση. Το πολύ μια…αφίσα. Και από πίσω… μια μαύρη τρύπα- ξέρετε όσοι έχετε δει το έργο, που βασίζεται στο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, που κάπου οδηγεί. Προς το παρόν βλέπουμε μόνο τη μαύρη τρύπα και όχι το φως!
Ας είναι. Δεν είχα σκοπό να γράψω για την ταινία αν και στον κινηματογράφο συμβαίνουν περισσότερο αληθοφανή πράγματα παρά στην πραγματική ζωή τούτης της χώρας η οποία έμαθε να ζει με τα ψέματα και συνεχίζει να το κάνει. Ο πρωθυπουργός βλέπει έξοδο από το μνημόνιο, ενώ έλεγε στους άλλους πως «το μνημόνιο με σας γίνεται καθεστώς»! Επειδή το κάνει αυτός, είναι αλήθεια τώρα!
Η αντιπολίτευση, που έβλεπε… έξοδο το 2014, τώρα με μίζερο και υποκριτικό λόγο κατηγορεί τον Τσίπρα που το κάνει! Καμία λογική, καμία ισορροπία σε αυτή τη χώρα. Αναλόγως τα κομματικά γυαλιά και τις παρωπίδες που φοράμε κρίνουμε παρόντα και μελλούμενα. Τίποτα δεν μας μπορεί να μας…συνεφέρει! Όχι τρία, αλλά… 13 μνημόνια να περάσουμε, δεν αλλάζουμε.
Σήμερα η κουβέντα, αν ήμασταν κανονική χώρα, θα έπρεπε να αφορά τι μάθαμε, τι διδαχθήκαμε από τα 8 χρόνια που η χώρα είναι βουτηγμένη στα…σκ@@@. Ποια ήταν τα λάθη των προηγούμενων ετών, τι πήγε στραβά και πόσο διορθώσαμε αυτό το κράτος. Ποια νοοτροπία άλλαξε στους πολίτες. Τι δεν πρέπει να κάνουμε αύριο.
Αντ’ αυτών, είμαστε πάλι έτοιμοι να ξεθάψουμε το τσεκούρι του εμφυλίου πολέμου. Να μιλήσουμε διχαστικά. Να ορκιστούμε μπροστά στο λαό ότι…η αλήθεια η δική μας είναι αυτή που μετράει. Και περιμένουμε να μας ακολουθήσει ο όχλος. Ο μπαραντάνης λαός.
Μόνο που ο όρκος αυτός έχει την αξία της εταίρας που έλεγε και ένας επικός ποιητής: “Όρκος δ’ εταίρας ταυτό και δημηγόρου: Εκάτερος αυτών ομνύει” (ο όρκος της πόρνης μοιάζει με τον όρκο του πολιτικού: και οι δύο ορκίζονται σε όποιον απευθύνονται).