“Ξέρω πολλά ποιήματα που γράφτηκαν σε πακέτα τσιγάρων σε πολύβουα καφενεία”
Είναι γνωστό αυτό που είχε πει ο Ουμπέρτο Έκο για τα κοινωνικά δίκτυα:
«Εδωσαν δικαίωμα λόγου σε λόχους ηλιθίων οι οποίοι προηγουμένως δεν μιλούσαν παρά σε μπαρ, μετά από ένα ποτήρι κρασί. Τότε δεν έκαναν κακό στους υπόλοιπους. Εκεί κάποιος τους έκοβε την κουβέντα ενώ τώρα έχουν το ίδιο δικαίωμα να μιλούν όσο και ένα βραβείο Νόμπελ».
Αυτή είναι είναι η μια όψη του νομίσματος. Γιατί υπάρχει και η άλλη, αυτή που περιγράφει ο αναπλ. καθηγητής του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ Νικόλας Σεβαστάκης. Και αισθάνεσαι τυχερός που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σου δίνουν τη δυνατότητα να διαβάσεις τις ιστορίες, τις απόψεις, τις σκέψεις ανθρώπων επώνυμων η λίγοτερο γνωστών που αξίζουν να έχουν κάτι να πουν. Όπως αυτή του Ν. Σεβαστάκη: «Κάποιοι νομίζουν ότι μια σκέψη, ένα κείμενο, μια γραφή στο facebook είναι, εξ ορισμού, ένας αφρός.
Το ίδιο το μέσο, λένε, αποκλείει το βάθος, τη σοβαρότητα κλπ. Εγώ, όμως, ξέρω πολλά ποιήματα που γράφτηκαν σε πακέτα τσιγάρων και άλλα κείμενα σε τραπέζια πολύβουων καφενείων. Έχω ακούσει εξαιρετικές ιστορίες από βιαστικούς ανθρώπους στο πλάι μιας θορυβώδους παρέας, ανάμεσα σε ένα ανέκδοτο και σ’ ένα πείραγμα, σε μια ανάμνηση και σε μια χαζή ιστοριούλα. Μερικά φευγαλέα κείμενα είναι καλύτερα από τα προγραμματισμένα, τα εκδοθέντα, τα υπό αλλεπάλληλη επεξεργασία και αέναη διαπραγμάτευση για σοβαρή χρήση.
Μπορεί να είναι πιο τολμηρά ή πιο χυδαία, πιο τρυφερά ή πιο άστοχα και υπερσυναισθηματικά, περισσότερο ευθύβολα και καίρια ή απλώς επιδεικτικά και φαρμακωμένα. Μια λεπτή γραμμή χωρίζει την κάθε γραφή από την αποτυχία της ή από την παγίδα της άνεσης που είναι νομίζω ο πιο μεγάλος κίνδυνος στα κοινωνικά μέσα.
Αλλά όπως με τις ταινίες ή τη μουσική, το δύσπεπτο δεν είναι εγγύηση αξίας. Ούτε το ακριβοθώρητο εγγύηση σοβαρότητας.
Τα πακέτα, άλλωστε, όπου μπορούσες να γράψεις επάνω (από μια πρόσθεση έως ένα τετράστιχο) ήταν συνήθως σε φτηνές μάρκες. Οι άλλες είχαν σελοφάν και στενόμακρο σχήμα, ακατάδεκτο στην έμπνευση της στιγμής».