Θωμά είσαι σπίτι; Γιατί σε παίρνω και μιλάει…
Ποιος να το πίστευε! Μέχρι και την Κυριακή του Θωμά (του απίστου) παρατείνεται η απαγόρευση της κυκλοφορίας, σύμφωνα με εκείνο το… bad boy, τον Χαρδαλιά, που παίρνει λάμψη κάθε απόγευμα στις έξι, καθήμενος εξ ευωνύμων του γνωστού λοιμωξιολόγου.
Τι κρίμα! Διότι είμαστε κουρδισμένοι ν’ αντέξουμε την καραντίνα μέχρι το Πάσχα. Θα χάναμε ένα Πάσχα, μα θα κερδίζαμε την υγεία μας, μην σας πω και την αιώνια ζωή! Είχαμε συμβιβαστεί με την ιδέα, καθώς το κίνητρο ήταν… θείο. Τώρα όμως οι αντοχές θα καταρρεύσουν πρωτύτερα του ανοσοποιητικού συστήματος.
Πόσο ν’ αντέξουμε μετά το ξημέρωμα της 27ης Απριλίου, εφόσον οδηγηθούμε σε νέα παράταση; Άντε τρεις ημέρες. Διότι μετά… ο Μάιός μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή. Και τότε ποιος θα κρατήσει εκείνο το τσουνάμι της οργής και της κλεισούρας;
Ρίσκο, θα μου πείτε, αλλά τι να κάνουμε, που λέει και ο Σπύρος από την εκπομπή «Στην υγειά μας ρε παιδιά»; Το πολύ πολύ να πιάσουμε αντί τον «Μάη» τον κοροναϊό! Ούτως ή άλλως, η υπομονή μας θα έχει εξαντληθεί, θα έχουμε φτάσει στο αμήν, οπότε αβίαστα θα πούμε στον Χαρδαλιά ό,τι και ο πρωταγωνιστής στο ανέκδοτο με τον γρύλο!
Το θέμα είναι να αντέξουμε μέχρι τότε και η επανένταξή μας στην κανονικότητα να μην περνάει από τους ανώνυμους αλκοολικούς και τους αθεράπευτα καταθλιπτικούς. Δε νοιάζομαι για μένα μα για τους μεγαλύτερους, που ηλικιακά και μόνο είναι στις ευπαθείς ομάδες.
Ο πατέρας μου με καβατζαρισμένα τα 91 πήρε κιλά στην καραντίνα, τα βράδια τον πιάνει το σύνδρομο του νοσοκομείου και χάνει τα λογικά του, ενώ στη βαρεμάρα του μεσημεριού, που συνήθως τον βλέπω, με ρωτά αν έχει πεθάνει σήμερα κάποιος στο χωριό, στο οποίο παρεμπιπτόντως έβγαινε μέχρι και πριν την καραντίνα 365 ημέρες τον χρόνο.
Θα μου πάθει κάτι με τόση τηλεόραση. Βλέπει τον Άκη Πετρετζίκη να φτιάχνει κόλλυβα στα πρωινάδικα και βάζει τα κλάματα κάνοντας συνειρμούς. Ακούει για δωρεές και ευεργέτες και μονολογεί κάτι για… ξένα κόλλυβα και τσάμπα διαφήμιση. Αναλαμπές που σου δείχνουν ότι δεν τον αφήνεις κλεισμένο μέσα με τέτοια φαρμακερή… διαύγεια.
Μου έχει βγάλει και κουσούρια όμως… Μέχρι και ο Μητσοτάκης τού αρέσει τώρα. Αχ πατέρα, στα ύστερά σου μόνο εξαπτέρυγο και λιβανιστήρι δεν θέλω να μου γίνεις. Φτάνουν οι χορηγούμενοι κονδυλοφόροι με τις αγιογραφίες στον σύγχρονο… “Μεσσία” της Ελλάδας. Άκου πατέρα, οι ηγέτες δεν θα κριθούν μέσα στην πανδημία, αλλά κυρίως μετά.
Οι απαγορεύσεις είναι το εύκολο, το δύσκολο είναι οι παροχές, οι διευκολύνσεις και η διασφάλιση ελευθεριών και δικαιωμάτων. Η περίοδος της ατομικής ευθύνης θα τελειώσει, μαζί και τα άλλοθι. Στη νέα πραγματικότητα θα δω εγώ τους ηγέτες και πόσο ευεργετικά θα είναι τα πολυδιαφημιζόμενα φιλελεύθερα μυαλά για τους πληγέντες, κυρίως εργαζόμενους.
Και επίσης, πατέρα, για να μη μου λες ότι δεν στο είπα, δεν είναι μαγκιά κανενός Κυριάκου ή άλλου κρατικοδίαιτου σιτιζόμενου στο Μαξίμου να σεναριάζεται πρόωρες εκλογές και μάλιστα διπλές για να φέρει το πολιτικό σύστημα στα μέτρα του. Εκεί έξω χάνεται κόσμος, πατέρα, και αυτοί σκέφτονται την καρέκλα τους και την κεφαλαιοποίηση των ενεργειών ή των μη ενεργειών τους, που μέχρι τώρα φαίνεται ν’ αποδίδουν.
Επίσης, πατέρα, με τη σκληρή καραντίνα τούς διαφεύγει ένας σοβαρός κίνδυνος: απομακρύνεται η ανοσία! Οπότε ξανά μανά. Από κοντά και η μάνα, που βολοδέρνει με το δεκανίκι της όλη μέρα μέσα στο σπίτι, που το βλέπει σαν φυλακή, ούσα γνωστή γυριστρούλα ολοχρονίς του χρόνου.
Πόσο να τους κρατήσω πια μέσα και πόσο να συμμορφωθούν, ακούγοντας το ευαγγέλιο της Κυριακή live από τον γέροντα Αθανάσιο και το ΕΚΚΛΗΣΙΑ online;
Μα πιο πολύ φοβάμαι σαν έρθει η Κυριακή του Θωμά και μου ζητήσουν να βάλουν το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων…
Τι να τους πω, ότι φέτος δεν σταυρώθηκε;